Οι τέσσερις χιλιάδες διαδηλωτές (τόσοι ήσαν, δυστυχώς, για τους οργανωτές τους) δεν μπορούν να προσδιορίσουν την τύχη της Ελλάδας. Ούτε το σύνολο των οπαδών του κ. Τσίπρα. Μαζεύτηκαν τόσοι στις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου γύρω από ένα αίτημα.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Το δραστικό περιορισμό της λιτότητας. Και μάλιστα ως διεκδικητικό αίτημα. Γιατί η λιτότητα ποτέ δεν ήταν απόφαση οποιασδήποτε κυβέρνησης των τελευταίων ετών. Αποτέλεσε αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων της χώρας μας με τα λοιπά ευρωπαϊκά κράτη που συμμετέχουν στη ζώνη του ευρώ.
Σήμερα είναι ημέρα των ιστορικών ευθυνών. Κυρίως του Αλέξη Τσίπρα. Χωρίς να υστερούν οι ευθύνες των μελών της κυβέρνησης και των μελών του εθνικού Κοινοβουλίου, που συναριθμούν την παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία. Η ρήξη θα είναι δική τους επιλογή. Και η ρήξη συνεπάγεται τον κατήφορο μιας ολικής εθνικής καταστροφής.
Ας αφήσουν τα ψέματα. Όσα είπαν στην προεκλογική περίοδο ας τα συζητήσουν με αυτούς που τους ψήφισαν. Όσα όμως διηγούνται σήμερα ας τα λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό.
Ξέρουμε τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Αναμφισβήτητα είναι υφεσιακές. Αναμφισβήτητα περιορίζουν το διαθέσιμο εισόδημα των λαϊκών τάξεων. Οι κόκκινες γραμμές που αυθαίρετα τράβηξαν μόνοι τους είναι προϊόντα υποκρισίας και επικοινωνιακής λογικής.
Πιο πολλά μας παίρνουνε με τους έμμεσους φόρους που αυτοί οι ίδιοι πρότειναν στους Ευρωπαίους. Από τον κάθε πολίτη παίρνουνε κοντά στα 150 ευρώ το μήνα μέσα από τις αυξήσεις, ενώ υποτίθεται ότι οι δανειστές τούς ζητούν περικοπές της τάξης των δύο ή τριών δεκάδων ευρώ.
Ο κ. Τσίπρας πρέπει να κατανοήσει το μέγεθος της ιστορικής του ευθύνης. Θα λογοδοτήσει ως πρωθυπουργός της Ελλάδας. Και όχι ως πρόεδρος του 15μελούς σχολικού συμβουλίου.
