Η χώρα περνάει δύσκολες ώρες. Από τις πιο κρίσιμες της μεταπολίτευσης. Η δημοκρατία πολιορκείται. Από τα προβλήματα και τα αδιέξοδα. Και η κυβέρνηση επιχειρεί ένα διάλογο με τον εαυτό της. Με τις συνιστώσες και τις τάσεις.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Οι μέρες που απομένουν δεν είναι πολλές. Και ο λιγότερο ισχυρός στη διαπραγμάτευση παγιδεύεται σε θέσεις ακόμα πιο χαμηλές, ακόμα πιο πίσω από τις προσδοκίες της.
Είναι αρκετοί εκείνοι που ξέρουνε ότι ο πρωθυπουργός έχει συμφωνήσει στα βασικά ζητήματα. Βρίσκεται μπροστά σε ένα ιδιόμορφο προσωπικό δίλημμα. Με ποιους να πάει; Με αυτούς και αυτά που ουσιαστικά έχει συμφωνήσει; Ή με τις παρέες του δεκαπενταμελούς;
Ο πρωθυπουργός και η παρέα του δεν είπαν την αλήθεια στο λαό την προεκλογική περίοδο. Γι' αυτό θα λογοδοτήσει σε εκείνους που τον ψήφισαν. Ο πρωθυπουργός δε λέει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Γι' αυτό και θα λογοδοτεί διαρκώς σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό και στην ιστορία.
Τώρα ξέρουμε την ποιότητα και το ουσιαστικό περιεχόμενο που έχουν τα χαμόγελα με τα οποία αντιμετωπίζει μονίμως το φακό στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Είναι χαμόγελα αμηχανίας και αλαζονείας. Σαν να μην έχει κατανοήσει πλήρως τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα.
Δεν έχουν εναλλακτική λύση ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Ας παύσουν να επαναλαμβάνουν το παραπλανητικό δίλημμα: Τι να πληρώσουμε πρώτα; Τους μισθούς ή τα χρέη μας προς τους δανειστές-εταίρους;
Το δίλημμα είναι διαφορετικό. Να πληρώσουμε τους μισθούς αυτού του μήνα και να πτωχεύσουμε; Ή να ψάξουμε να βρούμε λύσεις χωρίς να πτωχεύσουμε;
