Φτάσαμε στο τέλος; Δηλαδή ολοκληρώθηκε η διαπραγμάτευση; Και είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε τη συμφωνία; Από πολλές πηγές ενημέρωσης αυτό ακούγεται. Προσωπικά η συμφωνία είναι μονόδρομος. Και για τους εταίρους-δανειστές και για εμάς. Τα αίτια για αυτή τη σύμπτωση δεν είναι τα ίδια και για τα δύο μέρη. Πάντως, εμείς αποφεύγουμε την καταστροφή.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Και μετά αρχίζουν οι γκρίνιες. Και οι επιδειξιομανίες. Ποιος, άραγε, είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής. Πόσα μας δώσανε οι Ευρωπαίοι-εταίροι και πόσα προσφέρανε στους προηγούμενους. Δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα. Κατά την εκτίμησή μου, οι διαφορές θα είναι πολύ λίγες. Και πολύ μικρές.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να στοχαστούμε σε μια σειρά θεμάτων. Πώς τα καταφέραμε και βάλαμε απέναντί μας όλους τους Ευρωπαίους; Μεγάλο κατόρθωμα και αυτό. Με βρισιές και υπονοούμενα. Με απαξιωτικές συμπεριφορές και κινήσεις lifestyle. Με αλαζονείες και σκέρτσα. Με σηκωμένο το χέρι και προτεταμένο το δάκτυλο.
Σίγουρα δεν αποδειχτήκαμε σοβαροί. Και αυτό θα το πληρώσουμε. Πού προσπαθούν να μετρήσουν το κόστος των τεσσάρων-πέντε μηνών. Να δείξουν πόσα αδέξιοι και ατζαμήδες είναι. Προσωπικά σε εμένα όλα αυτά δε μετράνε. Ή τουλάχιστον πάρα πολύ. Αυτό που πρέπει να αξιολογήσουμε και να εκτιμήσουμε είναι τι συνεργασίες και τι συμμαχίες θα οικοδομήσουμε από εδώ και στο εξής. Χρειαζόμαστε ρευστό. Και αυτό μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να μας το δώσει. Χρειαζόμαστε μεγάλα επενδυτικά προγράμματα. Και αυτή τη δυνατότητα μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να μας προσφέρει. Χρειαζόμαστε να ξαναγίνουμε μια χώρα κανονική. Φιλική για τον ξένο. Είτε είναι επιχειρηματίας-επενδυτής είτε τουρίστας.
Εμπρός λοιπόν! Να ξεκινήσουμε το καινούργιο κεφάλαιο.
