Δεν πρέπει να μας απασχολούν. Τα καμώματα της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Οι δηλώσεις της. Ειδικά εκείνες με τις οποίες καταφέρεται εναντίον των ηλεκτρονικών μέσων μαζικής επικοινωνίας. Γιατί όλοι θυμόμαστε. Πως πολύ πριν εκλεγεί βουλευτής ήταν το αγαπημένο παιδί των πρωινών εκπομπών των μέσων αυτών. Η αιτία; Δε χρειάζεται να το θυμίσουμε αυτή τη στιγμή. Έχει μπερδέψει το ρόλο της. Και γενικώς διεκδικεί το ρόλο του εισαγγελέα της δημόσιας ζωής της χώρας. Κάτι μας θυμίζει. Και αυτό.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Δεν πρέπει να μας απασχολούν τα καμώματα του Γιάννη Βαρουφάκη. Μας εκθέτει συνεχώς. Είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που οδήγησε την Ελλάδα σε αυτήν την άθλια απομόνωση. Σίγουρα δεν είναι αυτός που διαμορφώνει τις ελληνικές προτάσεις. Αυτές διαμορφώνονται κάπου αλλού. Όχι στο υπουργείο Οικονομικών. Ή τουλάχιστον μέσα από διαδρομές που εκείνος ελέγχει. Παράδειγμα; Η πρότασή του για δύο συντελεστές στο ΦΠΑ. Ένας ο πιο ακριβός, όταν πληρώνει ο πολίτης με ρευστό χρήμα. Και ένας δεύτερος. Πολύ πιο χαμηλός: Όταν ο πολίτης πληρώνει με πιστωτική κάρτα.
Όταν του ειπώθηκε πως μια τέτοια διαφοροποίηση στους φορολογικούς συντελεστές δεν επιτρέπεται από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, δεν επέμεινε στην πρότασή του. Την εγκατέλειψε. Είναι γνωστό ότι επιτρέπονται παρεκκλίσεις από τον ενιαίο συντελεστή για το ίδιο αγαθό ή υπηρεσία, μόνο όταν πρόκειται να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή. Τι κρίμα; Αυτοί που έχουν κάρτες πιστωτικές, κατά κανόνα, ανήκουν στους κατέχοντες. Ο άνεργος δεν έχει πιστωτική κάρτα. Αυτός θα πληρώνει τα προϊόντα πιο ακριβά.
Δεν αντέχουμε άλλο τα καμώματα εκείνων που αγνοούν βασικούς κανόνες. Ειδικά της επιστήμης τους.
Η μόνη μας ελπίδα; Να απαγκιστρωθεί ο πρωθυπουργός από τις πολύ κακές επιλογές του.
