Δεν κέρδισαν πρωτοσέλιδα. Ούτε πολλά-πολλά σχόλια. Και όμως έχουν την αξία τους. Κάτι παραπάνω από τις δημοσκοπήσεις. Που συχνά αποτυγχάνουν. Ακόμα και στο εξωτερικό. Που έχουν καλύτερη οργάνωση, μακρά εμπειρία και βαθύτερη κατανόηση.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Το πρώτο που εντυπωσιάζει είναι η σαρωτική νίκη της ΔΑΠ. Πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία. Οι οργανώσεις που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν τρίτες. Και οι συνδικαλιστές-φοιτητές που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής με εκείνους του ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον κατά τις ανακοινώσεις της Πανσπουδαστικής. Που πρόσκειται στο ΚΚΕ και ήρθε δεύτερη δύναμη.
Είναι βέβαιο ότι οι φοιτητικές εκλογές δεν αντανακλούν αναλογικά το τι συμβαίνει στην κοινωνία και στο υπόλοιπο πολιτικό σώμα. Οι φοιτητές δεν είναι εικόνα της κοινωνίας. Ενδεχομένως είναι ο πιο εκφραστικός καθρέφτης του αύριο. Άλλωστε, οι φοιτητικές παρατάξεις και εκείνοι που τις εκπροσωπούν έχουν τη δική τους ιστορία. Πρέπει, όμως, να προσθέσω ότι δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να υποβαθμίζεται η πολιτική τους σημασία.
Λοιπόν. Ποιο είναι το βασικό μήνυμα των φοιτητικών εκλογών; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ελέγχει πολιτικά τη νεολαία. Ούτε είναι πρωταγωνιστής σε αυτήν. Ούτε η νεολαία του έχει παραχωρήσει την ψυχή της.
Από την άλλη, δεν είναι η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαία μας τυφλά συντηρητική. Ένα είναι βέβαιο. Απορρίπτει τη βία. Και όσους την προωθούν. Ή την ανέχονται. Ή φλερτάρουν επικίνδυνα με αυτήν.
