Δεν έχουμε στρατηγική. Αλλάζουμε συνεχώς. Αλλάζουμε και τα πρόσωπα. Σαν να παίζουμε την κολοκυθιά. Και όσο αλλάζουμε θέσεις τόσο χάνουμε «στο παιχνίδι της διαπραγμάτευσης». Πότε Βαρουφάκης με τα πουκάμισα έξω, πότε Τσακαλώτος με επιμελημένη βρετανική κομψότητα.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Και από πάνω βγάζουμε non-papers. Αχ, αυτός ο κύριος Μιχόπουλος, υπεύθυνος του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Δε θέλει να βάλει την υπογραφή του. Ούτε αυτός, ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κύριος Σακελλαρίδης. Για να τους μπερδεύουμε. Τους δανειστές-εταίρους και την ελληνική κοινή γνώμη. Στο τέλος μπερδευόμαστε εμείς οι ίδιοι.
Στο τέλος θα το δείτε. Η συμφωνία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Και τα δύο μέρη ψάχνουμε πώς να την περάσουμε στο εσωτερικό του καθενός μας. Θα 'ναι πιο σκληρή και από 'κείνη του e-mail Γκίκα Χαρδούβελη. Όχι πολύ. Και μάλλον δικαιολογημένα. Γιατί η οικονομία έχει χειροτερεύσει.
Αυτή η χειροτέρευση δεν είναι άμεσης προτεραιότητας. Αυτό που έχει σημασία είναι να αποκτήσει η χώρα και το τραπεζικό σύστημα ρευστότητα. Για να απολαύσουμε μια πραγματική εκκίνηση της οικονομίας.
Ένα μόνο φοβάμαι. Τους φοβερούς εξυπνακισμούς της δικής μας πλευράς. Και τους ναρκισσισμούς του πολιτικού μας λόγου.
Τελευταίο. Προετοιμάζαμε την κοινή γνώμη για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Θα το κάναμε για να παγιδεύσουμε την εσωτερική αντιπολίτευση και να το παίξουμε σκληροί με τους Ευρωπαίους.
Φυσικά και οι εταίροι-δανειστές αντιλήφθηκαν τους δικούς μας τακτικισμούς. Και ο πιο σκληρός από αυτούς, ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε μας ενθάρρυνε. Να το διεξάγετε. Αλλά να ξέρετε, πότε θα πάρετε λεφτά. Μόνο όταν θα έχετε υπογράψει τις συμφωνίες, θα τις έχετε περάσει από τη Βουλή και θα έχετε ολοκληρώσει το δημοψήφισμα.
Ό,τι θέλετε.
