Κάποτε ο τσαγκάρης έφτιαχνε ο ίδιος τα παπούτσια από την αρχή. Η κατασκευή ήταν χειροποίητη, αφού τα πάντα ήταν ραφτά ή καρφωτά. Δούλευε ολημερίς για να ανταποκριθεί στις παραγγελίες, ιδιαίτερα όταν πλησίαζαν γιορτές. Ήταν από τα πιο προσοδοφόρα επαγγέλματα, αφού δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα τα εργοστάσια μαζικής κατασκευής..
Σήμερα, όταν λέμε τσαγκάρη, εννοούμε τον τεχνίτη που επιδιορθώνει τα παπούτσια. Κι ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχε αρχίσει να διαφαίνεται πως το επάγγελμά του θα έχει φθίνουσα πορεία, η οικονομική κρίση το κρατάει στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος, όμως με μειωμένο εισόδημα...
«Έχει μειωθεί, παρά τη γενική άποψη ότι η δουλειά έχει αυξηθεί στις επιδιορθώσεις. Αυτό οφείλεται στην οικονομική κρίση, καθώς προτιμούν να αγοράζουν φθηνά παρά ακριβά και να τα επιδιορθώνουν», αναφέρει ο κ. Γρηγόρης Χατζημανώλης, 35 χρόνια στον εν λόγω χώρο. Ο ίδιος σημείωσε πως σε αλλαγές εποχής υπάρχει άνοδος στην κίνηση πελατών, όμως τα υπόλοιπα χρονικά διαστήματα γίνονται μόνο "μπαλώματα".
Για παράδειγμα, υπογράμμισε πως πέρασε το Πάσχα και ζήτημα να μπήκαν στο κατάστημά του 10 καινούργια παπούτσια για να επιδιορθωθούν. Ο ίδιος πιστεύει πως ένα καλό παπούτσι χαρίζει υγεία στο πόδι και μπορεί να αντέξει και πέντε χρόνια, επιδιορθώνοντάς το σωστά ο κάτοχός του.
Μέσα σε δύο λεπτά μπορεί να μπει ένα καινούργιο τακούνι, που στοιχίζει 3 ευρώ, όπως αναφέρει ο κ. Νίκος Βλατάκης, που ασχολείται με το επάγγελμα από το 1999. Ο 39χρονος επιδιορθωτής υποδημάτων τονίζει, μιλώντας στη "Νέα Κρήτη", πως, αν είσαι επαγγελματίας, ακόμη και σήμερα βγαίνει το μεροκάματο.
«Εξαρτάται πώς δουλεύει κάποιος και τι οικονομικά περιθώρια δίδει στον πελάτη να φτιάξει τα παπούτσια του. Έτσι μπορείς να ζήσεις μια οικογένεια, σε φυσιολογικά πάντα πλαίσια», αναφέρει.
Εξάλλου, τα τρία τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει στο Ηράκλειο τουλάχιστον τρία επιδιορθωτήρια υποδημάτων, όπως ο ίδιος υποστηρίζει.
Οι πελάτες ό,τι ζητήσουν στην περιποίηση ενός παπουτσιού μπορούν να το βρουν στα σημερινά τσαγκαράδικα. Γίνεται οποιαδήποτε επισκευή, ακόμη και ριζική ανακατασκευή ενός παπουτσιού, ενώ πλέον και οι τιμές έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της εποχής. Για παράδειγμα, όπως μας ανέφερε ο κ. Βλατάκης, «παλιά το στένεμα μιας μπότας κόστιζε 15 ευρώ. Σήμερα η τιμή έχει κατέβει στα 10 ευρώ. Ουσιαστικά μόνο η τοποθέτηση ενός καινούργιου τακουνιού παρέμεινε στα ίδια οικονομικά επίπεδα».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το κόλλημα ενός παπουτσιού στοιχίζει 2 ευρώ, η σόλα φτάνει στα 6 ευρώ για το γυναικείο και στα 7 ευρώ για το ανδρικό παπούτσι, ενώ η αλλαγή χρώματος κοστίζει 8 ευρώ.
«Πλέον ο κόσμος που στενάζει οικονομικά δεν πετά τα παπούτσια που ψωνίζει. Όταν του χαλάσουν, τα επιδιορθώνει. Παρά το γεγονός ότι αγοράζει φθηνά παπούτσια, προτιμά να σπεύσει στον τσαγκάρη όταν του χαλάσουν», σημειώνει. Μπαίνουν πάντως ακόμη και τρακτερωτές σόλες σε ορειβατικά υποδήματα, ενώ μέχρι και τραγιάσκα έχει τύχει να επιδιορθώσει ο κ. Βλατάκης.
Επίσης, γίνονται αλλαγές σε λουριά στις τσάντες και σε φερμουάρ σε οποιαδήποτε είδη.
Επιδιορθώσεις: Λύσεις για όλα
Όπως αναφέρει η κ. Μαρία Χατζημανώλη, μια καλή τσάντα αξίζει πάντα να την επιδιορθώνουμε, ενώ χρειάζεται να καθαρίζουμε ή να φρεσκάρουμε ένα παπούτσι. «Ο κόσμος πρέπει πάντα να απευθύνεται στους ειδικούς, που δίνουν για όλα λύσεις», τονίζει και επισημαίνει ότι τα δέρματα και οι φόδρες που χρησιμοποιεί είναι ιταλικά. Για παράδειγμα, «ένα πολύ μυτερό παπούτσι», αναφέρει η κ. Μαρία Χατζημανώλη, «το στρογγυλεύουμε, μιας και η μόδα τώρα είναι το ελαφρώς μυτερό, ενώ μια ψηλή πλατφόρμα μπορούμε να τη χαμηλώσουμε».
Ιωάννα Βλαχάκη
