default-image

Η χαμένη τιμή μιας "έντιμης συμφωνίας"

Απόψεις
Η χαμένη τιμή μιας "έντιμης συμφωνίας"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η "ρεαλιστική στροφή" του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε κάμποσο καιρό πριν τις εκλογές. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ξεκίνησε την επαύριο της εκλογικής αναμέτρησης του Ιουνίου του 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε με εξαιρετικά υψηλό ποσοστό δεύτερη εκλογική δύναμη.

του Γιώργου Ψαρουλακη

Κάποιοι θα έλεγαν ότι σε επίπεδο ηγετικής ομάδας, έχει συντελεστεί πλέον η στροφή και έχει ολοκληρωθεί. Και ίσως να μην κάνουν λάθος. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν, εδώ και καιρό έχουν υιοθετήσει τον "ρεαλισμό" που εν ολίγοις λέει ότι "οποιαδήποτε λύση μπορεί να επιτευχθεί μόνο εντός ευρώ και αυτό σημαίνει κατά βάση με τους όρους των δανειστών".

Πορευόμενοι με αυτήν την πυξίδα, οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην θριαμβευτική νίκη των εκλογών του Ιανουαρίου, αν και δημοσίως το "αφήγημα" ήταν διαφορετικό: ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύτηκε ως μια "αντιμνημονιακή" δύναμη, που θα απέδιδε Δικαιοσύνη και θα σήκωνε από τις πλάτες του λαού το δυσβάσταχτο άχθος που επέβαλλαν τα καταστροφικά μνημόνια.

Στην πραγματικότητα, βεβαίως, υπάρχουν αρκετά στελέχη, ακόμη και πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που πιστεύουν αυτό το αφήγημα. Ή, έστω, το πίστευαν... μέχρι χθες.

Γιατί σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι εισέρχεται και επίσημα στο στρατόπεδο του ρεαλισμού. Και πλέον ο καθένας θα μετρηθεί με τη συνείδηση και την ηθική του και θα αποφασίσει την παραπέρα στάση του.

Η "έντιμη" συμφωνία

Η αλήθεια είναι ότι εξαρχής είχαμε προειδοποιήσει ότι "έντιμη" συμφωνία, με το περιεχόμενο που έδιναν εξαρχής οι του ΣΥΡΙΖΑ στο "έντιμη", είναι αδύνατη. Οπου "έντιμη" =  ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί στα περισσότερα ζητήματα, αλλά "κρατά γερά" τις λεγόμενες και "κόκκινες γραμμές" του στα εργασιακά και το ασφαλιστικό κατά κύριο λόγο.

Ωστόσο τα δεδομένα δείχνουν ότι οι "κόκκινες γραμμές" του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν την ίδια κατάληξη που είχαν παλιότερα οι "κόκκινες γραμμές" των παλιότερων κυβερνόντων: έγιναν... ροζ εν μία νυκτί. Ή τέλος πάντων σε 100 νύχτες, όσο περίπου διήρκησε η "διαπραγμάτευση".

Εργασιακά και ασφαλιστικό μπήκαν και αυτά στην κλίνη του Προκρούστη - και πως θα μπορούσαν να μην μπουν, αφού είναι το Ιερό Δισκοπότηρο των δανειστών. Τα μόνα μέτρα τα οποία οι δανειστές ουδέποτε, σε αυτά τα πέντε χρόνια των μνημονίων και αξιολογήσεων, άφησαν "να πέσουν κάτω", ήταν όσα είχαν να κάνουν με τρεις τομείς:

- απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και εξαφάνιση των εργασιακών δικαιωμάτων (συμπεριλαμβάνεται και το τσεκούρωμα του κατώτατου μισθού).

- περικοπές σε μισθούς και (κυρίως) συντάξεις, επιβολή ρήτρας μηδενικόυ ελλείμματος, πλήρη αναμόρφωση του ασφαλιστικού με αναπροσαρμογή των συντάξεων "προς τα κάτω".

- Εισπρακτικά μέτρα, για να "μπαλώσουν οι τρύπες".

Αυτές οι τρεις κατηρορίες ήταν εξαρχής οι "κόκκινες γραμμές" των δανειστών, καθώς ήταν οι τρεις κύριοι άξονες προκειμένου να επιτευχθεί αυτό που εδώ και πολλά χρόνια αποκαλώ "βουλγαροποίηση" της Ελλάδας.

Τα υπόλοιπα (ουκ ολίγα) διαρθρωτικά μέτρα, η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, της Δικαιοσύνης, η απελευθέρωση των επαγγελμάτων, το άνοιγμα της αγοράς, η καταπολέμηση της διαφθοράς και όλα τα υπόλοιπα, αυτά ...δεν τους πείραζαν και πολύ. Και δεν τους πείραζαν αφού ακριβώς αυτά τα διαρθρωτικά μέτρα, αυτές τις "μεταρρυθμίσεις", η κυβέρνηση Παπανδρέου, η κυβέρνηση Παπαδήμου και η κυβέρνηση Σαμαρά... ούτε καν τα ακούμπησαν! Ούτε ασχολήθηκαν με αυτά, εκτός από την εμμονική επιμονή του Χατζηδάκη με τα ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές (που κι αυτό δεν ήταν μέτρο που εμπνεύστηκαν οι δανειστές, αλλά ο ΟΟΣΑ).

Ούτε την Δικαιοσύνη αναμόρφωσαν, ούτε την διοίκηση, ούτε την αγορά απελευθέρωσαν, ούτε τίποτε. Αλλά, τους εργαζόμενους τους κατέστησαν μισθωτούς σκλάβους και απασχολήσιμους part timers, με βασικό μισθό που δεν φθάνει ούτε για... τσίχλες και "ευέλικτες σχέσεις εργασίας", ενώ έφτιαξαν και ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα οδηγούσε τις συντάξεις το 2020 να είναι το 1/4 από τις αντίστοιχες του 2009! Και φυσικά, επέβαλλαν και έναν ορυμαγδό από εισπρακτικά μέτρα, κατά των γνωστών υποζυγίων πάντα, προκειμένου να καλυφθούν και οικονομικά τα ανοίγματα τους.

Για την εφαρμογή αυτών ακριβώς των μέτρων, οι δανειστές εκβίαζαν, κατακρατούσαν δόσεις, έκαναν όλο αυτό το θέατρο που είχαμε συνηθίσει μέσα στην πενταετία. Για τα υπόλοιπα.... ούτε τους ένοιαζε! Δεν τους απασχολούσε ρε παιδί μου! Αν πετύχαιναν οι δανειστές και οι κυβερνήσεις "τους",  όλοι οι εργαζόμενοι να βγάζουν 5 κατοστάρικα το μήνα ή λιγότερα και όλοι οι συνταξιούχοι 4 κατοστάρικα, θα ήταν ευτυχισμένοι, δεν θα είχαν χρεία καμίας άλλης μεταρρύθμισης.

Τα περιττά μέτρα

Για το λόγο αυτό άλλωστε, θεωρούσα αστείο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιτύγχανε - όπως υποστήριζαν τα στελέχη της κυβέρνηση - συμφωνία στο πλαίσιο της 20ης Φεβρουαρίου: ο κατάλογος των μέτρων που εμφάνισε η κυβέρνηση ήταν μεν στο πλαίσιο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που επιθυμεί (θεωρητικά) η τρόικα, αλλά... δεν ήταν αυτά τα μέτρα που τους ενδιαφέρουν!

Θα μου πείτε, ηλίθιοι είναι οι κυβερνώντες, δεν είχαν δει από μόνοι τους ότι τα μέτρα αυτά ενώ είναι ήδη στο πρώτο μνημόνιο, ουδέποτε εφαρμόστηκαν γιατί οι δανειστές ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν να επιβάλλουν την εφαρμογή τους;

Δεν ξέρω αν πρόκειται για χαζομάρα ή αν - απλώς - ήταν "διαπραγματευτικό τρικ". Το πιθανότερο είναι ότι ισχύει το δεύτερο. Δεν πιστεύω ότι είναι τόσο αφελείς οι κυβερνώντες μας, η πολιτεία τους πάντως δεν δείχνει τέτοια αφέλεια.

Οπότε λοιπόν η επίτευξη συμφωνίας (που φαίνεται - εκτός απροόπτου, πάντα - να βρίσκεται προ των πυλών) περνά ...κατευθείαν μέσα από τις "κόκκινες γραμμές" που είχε θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μην ξεχνάμε ότι μόλις λίγες μέρες πριν ο Αλέξης Τσίπρας είχε βγει με συνέντευξη που θεωρήθηκε ως "μήνυμα προς τους δανειστές" σε διεθνή εφημερίδα και είχε πει ότι εργασιακά και ασφαλιστικό είναι οι απόλυτες κόκκινες γραμμές, από τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υποχωρεί.

Ήταν κάποτε... κόκκινες

Αλλά το κοινό ανακοινωθέν με τον επικεφαλής της Κομισιόν και οι διαρροές από το Μαξίμου ως προς την "τακτική υποχώρηση" για να επιτευχθεί η συμφωνία, μας λένε ότι οι κόκκινες γραμμές παραβιάστηκαν, αφού πλέον η κυβέρνηση συζητά επί των δύο αυτών θεμελιωδών ζητημάτων.

Για τα εργασιακά, βάζει στον πάγο (για πόσο, δεν ξέρουμε...) το θέμα της αύξησης του κατώτατου μισθού, που ήταν ίσως η πιο ξεκάθαρη και απόλυτη προεκλογική του δέσμευση. Επίσης, αντί για επαναφορά του καθεστώτος των συλλογικών διαπραγματεύσεων, θα γίνει καθιέρωση ενός... ευέλικτου συστήματος αλα καρτ διαπραγματεύσεων, όπου ακόμη και οι μαζικές απολύσεις θα μπουν στο τραπέζι!

Την ίδια ώρα βεβαίως και τα ζητήματα του ασφαλιστικού θα μπουν στο τραπέζι και από τη στιγμή που θα ανοίξει εκ νέου το ασφαλιστικό - με τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις και τις κατακρεουργημένες επικουρικές - δεν ξέρω που θα σταματήσει το ψαλίδι. Μας είπαν ξανά ότι "δεν θα επικυρώσουν τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος" αλλά... υπάρχουν και άλλοι δρόμοι που καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα (μειωμένες συντάξεις).

Θα πούνε πολλοί - και έχω αρχίσει ήδη να ακούω κάποιους εκ του ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιούν αυτά τα επιχειρήματα - ότι η συμφωνία που φαίνεται να επιτυγχάνει η κυβέρνηση τους, είναι "καλύτερη" από την συμφωνία της προηγούμενης κυβέρνησης.

Ναι, είναι. Αρκετά καλύτερη. Αν διαβάσουμε προσεκτικά το mail Χαρδούβελη (που ήταν όσα η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν έτοιμη να δώσει για να πάρει το κλείσιμο της αξιολόγησης) θα διαπιστώσουμε ότι:

- Θα εφαρμοζόταν άμεσα η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος

- Θα γινόταν νέα αναπροσαρμογή στις επικουρικές και τα εφάπαξ (οι εκτιμήσεις έλεγαν για ψαλίδισμα έως και 70% σε κάποιες κατηγορίες)

- Θα έμπαινε στον πάγο η ρύθμιση των 100 δόσεων

- Θα ακυρωνόταν οριστικά και δίχως εξαιρέσεις (πέραν ίσως των ακραίων περιπτώσεων φτώχειας) η αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας

- Θα καταργείτο ο υπερμειωμένος συντελεστής ΦΠΑ, με πιθανότερο σενάριο έναν ενιαίο συντελεστή 18% για όλα (συμπεριλαμβανόμενων τροφίμων, βιβλίων, φαρμάκων, τουρισμού κλπ.)

- Θα έμπαινε στο τραπέζι το θέμα των ομαδικών απολύσεων άμεσα, όχι κατόπιν διαπραγματεύσεων

- Θα άνοιγε η συζήτηση για περαιτέρω μείωση του ήδη τραγικά χαμηλού κατώτατου μισθού

Αυτά για το κλείσιμο της αξιολόγησης. ΟΧΙ για την "οριστική συμφωνία" που θα οδηγούσε στην "προληπτική γραμμή πίστωσης" (ή, όπως εκτιμούσαν πολλοί και τότε, σε νέο "πρόγραμμα στήριξης", αυτό δεν θα το μάθομε ποτέ), για να επιτευχθεί αυτή θα απαιτούντο ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ, όπως είχαν ξεκαθαρίσει οι πιστωτές με πάμπολλες δηλώσεις τους (και ο Ντράγκι, και ο Σόιμπλε και ακόμη-ακόμη και ο "φίλος" Γιούνκερ το είχαν δηλώσει ξεκάθαρα).

Βεβαίως, αυτά τα "νέα μέτρα" η σημερινή κυβέρνηση θα τα συζητήσει με τους δανειστές στη συνέχεια, αφού κλέισει η προσωρινή συμφωνία και εκταμιευτούν τα χρήματα προκειμένου να αποφευχθεί το "πιστωτικό γεγονός" του Ιουλίου.

Ωστόσο αυτή είναι μια άλλη ιστορία μακράς επικοινωνιακής διαχείρισης, η οποία αναμένεται να μας απασχολήσει το καλοκαίρι και ίσως και μέσα στο Φθινόπωρο...

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ξεκινά την προσπάθεια να "πουλήσει" την συμφωνία (που δείχνει πρακτικά να έχει επιτευχθεί) καταρχήν στα κόμματα και τις δύο ΚΟ της συγκυβέρνησης και στη συνέχεια και στον κόσμο.

Εκτιμώ ότι θα είναι πιο εύκολο να πουληθεί στο ευρύ κοινό - ο κόσμος έχει κουραστεί από την αναμονή, βλέπει ότι η οικονομία έχει "παγώσει" εν αναμονή συμφωνίας και από τη στιγμή που η συμφωνία είναι έστω 10% καλύτερη από αυτά στα οποία είχαν δεσμευτεί οι προηγούμενοι, εύκολα ή δύσκολα (πλην Λακεδαιμονίων) θα την αποδεχτεί.

Πιο δύσκολο θα είναι στο εσωκομματικό ακροατήριο και ειδικότερα στην Κ.Ο. μια και πολλοί είναι οι βουλευτές που έχουν εκλεγεί με ακραία αντιμνημονιακή ρητορική και τυχόν "κωλοτούμπα" τους, θα είναι δύσκολα διαχειρήσιμη... Εδώ αναμένονται κάποια προβλήματα.

Σε κάθε περίπτωση, θα δούμε σύντομα αν υπάρχει συμφωνία και ποιο ακριβώς είναι το περιεχόμενο αυτής. Μετά, εδώ είμαστε, το συζητάμε ξανά...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News