Ένα επόμενο μέτρο που θα συζητηθεί στη σύσκεψη, θα είναι η επιβολή πολύ υψηλών αρνητικών επιτοκίων στις καταθέσεις, έως και -5%, για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα της ύφεσης και του χρέους - αφού οι άνθρωποι θα έπαυαν να αποταμιεύουν τα χρήματα τους, οπότε θα αυξανόταν η κατανάλωση, το ΑΕΠ, τα έσοδα του δημοσίου κλπ.
Επειδή όμως η επιβολή ενός τόσο υψηλού αρνητικού επιτοκίου θα οδηγούσε σε μεγάλες εκροές καταθέσεων, με οδυνηρά επακόλουθα για τις τράπεζες, για την οικονομία και για την κοινωνία (αύξηση της εγκληματικότητας λόγω της διατήρησης μετρητών στα σπίτια), δεν μπορεί να αποφασισθεί παρά μόνο σε συνδυασμό με την απαγόρευση των συναλλαγών με μετρητά.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, τα αρνητικά επιτόκια θα δημιουργούσαν μεγάλα προβλήματα στις ασφαλιστικές εταιρείες και στα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα οποία διατηρούν μεγάλο μέρος των χρημάτων τους σε καταθέσεις - οπότε δεν είναι καθόλου εύκολο να αποφασιστούν, αν και η παγκόσμια ελίτ δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις τύχες και τα προβλήματα των μικρών ανθρώπων.
Η τρίτη παραλλαγή
Μία επόμενη εναλλακτική δυνατότητα που συζητείται είναι η υιοθέτηση μίας συναλλαγματικής ισοτιμίας μεταξύ λογιστικών (ηλεκτρονικών) χρημάτων και μετρητών - όπου η επιβάρυνση των μετρητών θα είναι ανάλογη με το ύψος των εκάστοτε αρνητικών επιτοκίων.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση ενός θεσμοθετημένου αρνητικού επιτοκίου ύψους ετησίως -3%, ο κάτοχος μετρητών χρημάτων, όταν θα κατέθετε 100 € στην τράπεζα, θα έπαιρνε μόλις τα 97 € πίσω. Πρόκειται προφανώς για εντελώς παράλογες σκέψεις, οι οποίες όμως θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν από τα κράτη, αφού έχουν αρχίσει ήδη να συζητούνται - ενώ ασφαλώς τεκμηριώνουν την απελπιστική κατάσταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο ευρίσκεται στα όρια του κραχ.
Δεν αναμένεται ότι τα παραπάνω μέτρα θα εφαρμοσθούν άμεσα, αφού κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις των Πολιτών - οι οποίες δεν θα είναι καθόλου ειρηνικές, σύμφωνα με τις περισσότερες αναλύσεις.
Εν τούτοις, η τάση για τη φορολόγηση και για τον περιορισμό των μετρητών χρημάτων, φαίνεται να είναι προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση - αφού τα κράτη, το κάθε ένα ανάλογα με τα προβλήματα του, θα θελήσουν να επιλύσουν τα προβλήματα υπερχρέωσης τους, καθώς επίσης τα αντίστοιχα των τραπεζών, εις βάρος των Πολιτών τους.
Επομένως, οφείλει να τα λάβει κανείς πολύ σοβαρά υπ' όψιν του, παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των περιουσιακών του στοιχείων - κατανοώντας ταυτόχρονα το ρόλο των σημερινών πολιτικών και των νόμων που ψηφίζουν, ευρισκόμενοι στην έμμισθη υπηρεσία των μεγάλων πολυεθνικών και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Η απελπιστική κατάσταση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν διαπιστώνεται μόνο από τις χρηματιστηριακές φούσκες αλλά, επίσης, από τις αντίστοιχες στα ακίνητα - με μεγαλύτερη όλων τη φούσκα ακινήτων στον Καναδά (γράφημα).
Όπως φαίνεται, η αύξηση των τιμών των ακινήτων στον Καναδά σε σχέση με τα ενοίκια είναι της τάξης του 89%, ενώ με κριτήριο τα εισοδήματα 35% - κατά πολύ υψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον πλανήτη.
Φυσικά η κεντρική τράπεζα του Καναδά αρνείται να δει το πρόβλημα ως έχει - όπως επίσης η Μ. Βρετανία, στην οποία οι τιμές των ακινήτων έχουν ξεπεράσει όλα τα ρεκόρ.
Πηγή: analyst.gr
