Μετά από περίπου 100 χρόνια καλλιεργείται ξανά λινάρι στην Κρήτη για κλωστοϋφαντουργική χρήση. Η σπορά έγινε σε Γέργερη Ηρακλείου, Αΐμονα Ρεθύμνης και Παλαιά Ρούματα Χανίων, με πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου των Ορέων - η ομάδα γυναικών της Αποστολής Πηνελόπη Gandhi.
Το λινάρι που καλλιεργήθηκε, θα δώσει νήμα στην Αποστολή των γυναικών της Κρήτης, να υφάνουν ξανά και να ενδυθούν την ιστορία και το μέλλον τους. Ωστόσο, η συστηματική καλλιέργεια λιναριού, επειδή ακριβώς είναι ξεχασμένη έχει μεγάλες προοπτικές. Το λινάρι επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και η ζήτησή του στην παγκόσμια αγορά αυξάνεται συνεχώς. Μεταξύ άλλων επειδή μπορεί να αξιοποιηθεί με τρεις τρόπους: Ως ίνα στην υφαντουργία, ως εδώδιμο λάδι και ως λάδι για βιομηχανική χρήση. Βέβαια ανάλογα με τη χρήση απαιτείται η καλλιέργεια διαφορετικής ποικιλίας.
Το λινέλαιο αποτελεί την πρώτη ύλη για την κατασκευή οικολογικών χρωμάτων. Το λινάρι μπορεί να αντικαταστήσει το βαμβάκι για την παραγωγή ενδυμάτων, ενώ το εδώδιμο λινέλαιο είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για τον οργανισμό και βοηθά στην καταπολέμηση της κακής χοληστερίνης, γι' αυτό και το βρίσκουμε σε όλα τα καταστήματα υγιεινής διατροφής.
Η καλλιέργεια του λιναριού είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική, καθώς αποδίδει 200 κιλά ανά στρέμμα και οι τιμές πολύ δελεαστικές για τους παραγωγούς: η τιμή του λιναρέλαιου είναι 5-7 ευρώ το λίτρο για βιομηχανική χρήση και 10-15 ευρώ το λίτρο για το εδώδιμο λιναρέλαιο.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το λινάρι είναι ένα από τα αρχαιότερα φυτά και η καταγωγή του είναι από την Ασία. Κομμάτια λινών υφασμάτων βρέθηκαν σε ανασκαφές σε άριστη κατάσταση και χρονολογούνται από τη Νεολιθική Εποχή. Στην Αίγυπτο το 3400 π.Χ. κατασκεύαζαν υφάσματα και ρούχα από λινάρι, μάλιστα οι μούμιες ήταν τυλιγμένες με λεπτές λωρίδες από λινό ύφασμα. Από την Αίγυπτο η καλλιέργεια του φυτού διαδόθηκε στις άλλες χώρες της Μεσογείου και στη συνέχεια στην Ευρώπη.
