Νοιώθουμε μεγάλη θλίψη, διαπιστώνοντας πως η κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι της Γερμανίας - όπως ένα πιόνι που νομίζει πως κινείται μόνο του στη σκακιέρα, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως κάποιος άλλος του υπαγορεύει τις δήθεν πρωτοβουλίες του.
Όταν το Νοέμβρη του 2009 αναφερθήκαμε στον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, με το κείμενο μας «Κρατική πτώχευση», ευχόμαστε και ελπίζαμε να μην φτάσουμε ποτέ σε αυτό το σημείο - στο τέλος του δρόμου και στην απόλυτη καταστροφή.
Δυστυχώς όμως, μετά από έξι σχεδόν χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών και λανθασμένων μνημονίων (ανάλυση), η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο τελευταίο στάδιο, κρίνοντας από την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλλει για πρώτη φορά καταναγκαστικά μέτρα, κατάσχοντας ουσιαστικά τα αποθεματικά των δήμων κοκ. - για να μπορέσει να ανταπεξέλθει με τις πληρωμές των οφειλών της χώρας, όποιες και αν είναι αυτές. Ειδικότερα, εκείνη την εποχή γράφαμε πως οι μέθοδοι αποφυγής της χρεοκοπίας διεθνώς είναι οι εξής:
(α) Η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, όπου «ύστατος» στόχος τους είναι ο περιορισμός των κοινωνικών παροχών, ενώ προέχει η ελαχιστοποίηση των διαφόρων ενισχύσεων-επιδοτήσεων (μέτρα στήριξης, φορολογικές ελαφρύνσεις κλπ), καθώς επίσης των μισθών και άλλων εξόδων που συνιστούν μεγάλο μέρος της επιβάρυνσης του ετήσιου προϋπολογισμού.
(β) Η αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, καθώς επίσης η επιβολή νέων φόρων σε όλους ανεξαιρέτως τους Πολίτες (επιχειρήσεις) της χώρας (η αυθαίρετη επιλογή κάποιων «πλουσίων» φορολογουμένων και η εσφαλμένη, η «απατηλή» δηλαδή παρουσίαση της έκτακτης φορολόγησης τους σαν «αναδιανεμητικό μέτρο», οδηγεί συνήθως σε αντίθετα αποτελέσματα).
(γ) Ο «τεχνητός» πληθωρισμός μέσω των χαμηλών επιτοκίων, η αύξηση της ποσότητας των χρημάτων στην αγορά, χωρίς αντίστοιχη αύξηση του ΑΕΠ, καθώς επίσης η υποτίμηση (διολίσθηση) του νομίσματος (οι «λύσεις» αυτές δεν μπορούν να εφαρμοσθούν επιλεκτικά σε κάποιες χώρες της Ευρωζώνης).
(δ) Η δυσμενέστερη όλων ίσως είναι η επιβολή «καταναγκαστικών μέτρων» εκ μέρους της κυβέρνησης, επί πλέον των συνήθων φορολογικών. Δηλαδή, οι ειδικοί φόροι εις βάρος της ατομικής περιουσίας των Πολιτών, καθώς επίσης των επιχειρήσεων (εδώ αιτιολογούνται οι «απαιτήσεις» των κυβερνήσεων για πλήρη καταγραφή, στις φορολογικές δηλώσεις, όλων των περιουσιακών στοιχείων των φορολογουμένων), οι οποίοι επιβάλλονται καταναγκαστικά από το κράτος, χωρίς τη συμφωνία τους και χωρίς να έχουν προαναγγελθεί στον ετήσιο προϋπολογισμό.
Όλα τα παραπάνω έχουν συμβεί πλέον, χωρίς όμως να αποδώσουν τα αναμενόμενα, για πολλούς και διαφόρους λόγους - τους οποίους έχουμε αναλύσει πολλές φορές στο παρελθόν. Η χώρα μας έφτασε λοιπόν στο οριακό σημείο, όπου πρέπει να επιβληθούν επί πλέον καταναγκαστικά μέτρα, όπως τα πρόσφατα - ενώ προφανώς θα ακολουθήσουν επόμενα, αφού το πρόβλημα δεν λύνεται με τα αποθεματικά που θα κατασχεθούν.
Το πλέον πιθανό είναι η αντίστοιχη αντιμετώπιση των τραπεζικών καταθέσεων των Πολιτών, η δήμευση των οποίων θα ονομασθεί «εσωτερικός δανεισμός», παράλληλα με την κλιμάκωση των φορολογικών επιδρομών «επί δικαίων και αδίκων» - ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση θα δικαιολογεί τη στάση της, ισχυριζόμενη πως εκβιάζεται από τους δανειστές της χώρας ενώ η ίδια, σεβόμενη τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, δεν συμβιβάζεται με τις απαιτήσεις τους.
Φυσικά δεν πρόκειται να δοθεί σημασία στο γεγονός ότι, οι Πολίτες δεν την εξέλεξαν για να σεβαστεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, τις οποίες η ίδια θεώρησε εφικτές, αλλά για να τις εφαρμόσει - μία δυνατότητα που μόνη της «δυναμίτισε», αφενός μεν αναιρώντας την απαίτηση διαγραφής μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους (ανάλυση), αφετέρου υπογράφοντας ανόητα τη συμφωνία παράτασης των μνημονίων της 20ης Φεβρουαρίου, αρνούμενη στη συνέχεια να τιμήσει την ίδια της την υπογραφή.
«Κακώς εχόντων των πραγμάτων» λοιπόν, θα ακολουθήσει το επόμενο στυγνό έγκλημα εναντίον της ελληνικής οικονομίας: η ετεροχρονισμένη εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος, το οποίο θα αποτελέσει το προπαρασκευαστικό στάδιο της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη. Ερήμην φυσικά των Πολιτών οι οποίοι, με βάση τις δημοσκοπήσεις, δεν φαίνεται να το επιθυμούν - τονίζοντας πως ακόμη και τα καλύτερα μέτρα που μπορεί να υιοθετήσει μία κυβέρνηση, είναι καταστροφικά εάν δεν ληφθούν τη σωστή χρονική στιγμή.
Για παράδειγμα, είναι εντελώς διαφορετικό να προβαίνει μία κυβέρνηση σε στάση πληρωμών με γεμάτα τα ταμεία (άρθρο), ή όταν δεν έχει ακόμη λεηλατηθεί ο πληθυσμός της χώρας (Μάιος του 2010), από το ακριβώς αντίθετο - όπως επίσης το να διαπραγματεύεται στη σωστή χρονική στιγμή (άρθρο) ή να διενεργεί δημοψήφισμα, πριν ακόμη βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο.
Περαιτέρω, είμαστε απολύτως σίγουροι πως η κυβέρνηση, ειδικά ο πρωθυπουργός, είναι έντιμη, έχοντας τις καλύτερες των προθέσεων για την πατρίδα μας. Δυστυχώς όμως, δεν φτάνουν οι καλές προθέσεις για να διοικήσει κανείς μία ολόκληρη χώρα, στη χειρότερη ίσως στιγμή της ιστορίας της - τόσο από οικονομικής, όσο και από κοινωνικής πλευράς. Απαιτούνται πολύ μεγάλες ικανότητες, επιστημονική επάρκεια, σωστές προβλέψεις, μελετημένες ενέργειες, ακλόνητη σταθερότητα και απόλυτη συνέπεια - χωρίς τα οποία οι κυβερνώμενοι οδηγούνται σε μία ολοκληρωτική καταστροφή.
Συνεχίζοντας, νοιώθουμε κυριολεκτικά θλίψη διαπιστώνοντας πως η κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι της γερμανίδας καγκελαρίου, καθώς επίσης του υπουργού οικονομικών της - όπως ένα άβουλο πιόνι που νομίζει πως κινείται μόνο του στη σκακιέρα, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως κάποιος άλλος του υπαγορεύει τις δήθεν πρωτοβουλίες του.
Μίας χώρας που, επιδιώκοντας να στηρίξει τη θέση της, η οποία της επιτρέπει να απομυζεί την Ευρωζώνη (ανάλυση), καθώς επίσης για να αποφύγει την εξόφληση των υποχρεώσεων της απέναντι στην πατρίδα μας (άρθρο), παγίδευσε με αριστοτεχνικό τρόπο την κυβέρνηση μας - απομονώνοντας την εντελώς τόσο από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όσο και από τις Η.Π.Α.
Μπορεί φυσικά να κάνουμε λάθος, να έχει σχέδιο η κυβέρνηση και να γνωρίζει ακριβώς τι κάνει - χωρίς να πιστεύουμε πως έχει κρυφή ατζέντα, παρά το ότι έχουμε εκφράσει τις υποψίες μας, καλοπροαίρετα προφανώς. Ο χρόνος όμως τελειώνει στην κλεψύδρα της Ελλάδας και πρέπει να βιαστεί - πόσο μάλλον όταν τα καταναγκαστικά μέτρα που επιβάλλει, ειδικά εάν διευρυνθούν στις τραπεζικές καταθέσεις, θα εξεγείρουν εναντίον της τους Πολίτες, οι οποίοι έχουν φτάσει στα ανώτατα όρια της υπομονής τους.
Ολοκληρώνοντας, εάν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουν οι Έλληνες τα λάθη της, όσον αφορά τη μεταναστευτική πολιτική, τα οποία ούτε θέλουμε, αλλά ούτε και μπορούμε να κρίνουμε με υπευθυνότητα, καθώς επίσης τυχόν προθέσεις της για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, για μία ακόμη φορά στη λάθος χρονική στιγμή, τότε οι ημέρες της είναι μετρημένες - ένα ενδεχόμενο που θα κοστίσει πανάκριβα στην Ελλάδα.
www.analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.
