Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ και να ακούω προσεκτικά τους ανθρώπους. Ιδίως εκείνους που πρεσβεύουν μια άποψη διαφορετική από τη δική μου. Η πρόκληση κάθε φορά - ιδίως σε ακραίες τοποθετήσεις - είναι να προσπαθώ να δικαιολογήσω το συνομιλητή μου μέχρι το βαθμό που μου υποδεικνύει η συνείδησή μου. Υπάρχουν όμως κάποιες φορές που οι καταστάσεις μας ξεπερνούν.
Της Κατερίνας Σαλαπάτα
Κάτι αντίστοιχο αφορά και την πρόσφατη δήλωση της κ. Χριστοδουλοπούλου πως δεν υπάρχουν μετανάστες που τριγυρνούν αριστερά-δεξιά στις πλατείες και τους δρόμους της πρωτεύουσας, απλά οι άνθρωποι... λιάζονται.
Δε θα τοποθετηθώ επί του μεταναστευτικού, αυτό είναι ένα σύνθετο πρόβλημα το οποίο δεν αναλύεται μέσα σε μερικές αράδες. Όμως αρκεί κάποιος να κάνει την εξής απλή σκέψη. Δηλαδή... μπείτε για λίγο στα "παπούτσια" των πολεμικών προσφύγων. Αφορμή για μένα στάθηκε βίντεο που προβλήθηκε μέσα από την εκπομπή της Έλλης Σταη "Ίντριγκα".
Με λίγα λόγια... Σκάφος του Λιμενικού εντόπισε στα ανοιχτά της Λέρου μια φουσκωτή λέμβο με παράνομους μετανάστες. Στο βίντεο φαίνεται ξεκάθαρα πως μόλις το περιπολικό του Λιμενικού ρίχνει τους προβολείς και προσεγγίζει το φουσκωτό, οι μετανάστες σκίζουν τη βάρκα από την αριστερή πλευρά. Πρόκειται, κατά τους αξιωματικούς του Λιμενικού, για μια συνήθη τακτική προκειμένου οι διακινητές να αποφεύγουν τη σύλληψη. Στις ομολογουμένως σοκαριστικές εικόνες, ενήλικοι άνδρες ποδοπατούν στην κυριολεξία παιδικά κεφάλια για να προλάβουν να σωθούν. Τώρα σκεφτείτε... Σκεφτείτε απλά για ένα δευτερόλεπτο να είστε πρόσφυγες από τη Συρία, να έχετε χάσει οικογένεια και όλα σας τα υπάρχοντα λόγω πολέμου, να έχετε "λαδώσει" τη γη και τον κόσμο προκειμένου να μπείτε με δεκάδες άλλους ανθρώπους μέσα σε ένα "καρυδότσουφλο", και αφού έχετε περάσει από την ίδια την κόλαση να καταλήγετε τελικώς (με τον τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω) στην Αθήνα. Δεν έχετε τίποτα... περιφέρεστε απλώς στους πεζόδρομους της Ομόνοιας. Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Πεινασμένοι, εξαντλημένοι, ίσως και άρρωστοι. Ίσως και με ένα μωρό στην αγκαλιά. Αγωνιάτε να επιβιώσετε σε μια ξένη χώρα. Και κάπου εκεί μπροστά από μια βιτρίνα πολυκαταστήματος οικιακών συσκευών, την οποία προσπερνάτε χωρίς να δίνετε την παραμικρή σημασία, η φιγούρα υπουργού της κατά τ' άλλα προοδευτικής Αριστεράς και της προόδου εμφανίζεται σε μια οθόνη plasma να λέει πως οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι... απλώς... λιάζονται. Πολιτική φαιδρότητα ή... κάτι άλλο;
