«Μάθαμε και καλομάθαμε για την ΕΟΚ», τελικά, με συνέπεια σήμερα να είναι σχεδόν αδύνατο να βρούμε ντόπιο κρητικό χοιρινό και γουρουνόπουλο στην αγορά, αν δεν έχουμε... θείο το χοιροτρόφο. Κι όμως. Η ιστορία της χοιροτροφίας στην Κρήτη δε φαίνεται μέχρι τώρα να έχει διδάξει τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Σήμερα, με μια νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα που δείχνει ότι επιθυμεί να συγκρουστεί με τις λογικές του λεγόμενου διευθυντηρίου των Βρυξελλών, υπάρχει ελπίδα για σταδιακή αναγέννηση της χοιροτροφίας αλλά και γενικότερα της κτηνοτροφίας στην Κρήτη; Η "Ν. Κρήτη" συνεχίζει την έρευνά της, βάζοντας σήμερα το μαχαίρι στο κόκκαλο και χωρίς υπερβολή ξύνοντας παλιές πληγές, μήπως και αποφασίσουν οι αρμόδιοι να προχωρήσουν στις αναγκαίες πολιτικές χωρίς να υποκύπτουν στα συμφέροντα!
«Είσαι στην ΕΟΚ; Μάθε για την ΕΟΚ» ήταν το βασικό μήνυμα που εξέπεμπε η τότε κρατική ραδιοτηλεόραση, με τους χοιροτρόφους να δέχονται από την πρώτη στιγμή μαθήματα "καταστροφής" από την τότε Ενωμένη Οικονομική Κοινότητα. Και όπως γράφαμε και στο φύλλο του Μεγάλου Σαββάτου, η δεκαετία του 1970 τελείωνε με την Ελλάδα να έχει αυτάρκεια σε χοιρινό κρέας 85% (ενώ η Κρήτη πρέπει να υπερκάλυπτε την αυτάρκειά της, μπορεί και πολύ πιο πάνω από το 100%) και σήμερα στη χώρα μας η αυτάρκεια δεν είναι πάνω από 20 με 25%, με την Κρήτη να έχει γύρω στις 10 μικρές μονάδες ντόπιας παραγωγής και να υπάρχουν και κάποιες μεγαλύτερες, με πάρα πολλά προβλήματα. Και η φθίνουσα πορεία στην παραγωγή του χοιρινού κρέατος άρχιζε το 1981 με την ένταξη της χώρας μας στην Ενωμένη Ευρώπη και συγκεκριμένα όταν άνοιξαν τα σύνορά μας και έμπαιναν ανεξέλεγκτα μέσα τα πολύ πιο φτηνά από τα δικά μας κρέατα των Ολλανδών και των άλλων οργανωμένων ευρωπαϊκών χωρών.
«Είναι δίδαγμα»
Ως ένα μεγάλο δίδαγμα για τη σημερινή κυβέρνηση χαρακτηρίζει την υπόθεση «Χοιροτροφία στην Κρήτη και στην υπόλοιπη Ελλάδα» ο αγροτοκτηνοτρόφος-συνδικαλιστής Γιώργος Τζουλιαδάκης. «Όλες αυτές οι πολιτικές μας έφτασαν σε αυτή την κατάντια σήμερα. Να μην μπορούμε να παράγουμε βασικά προϊόντα και κυρίως το κρέας που είναι προϊόν βασικής διατροφής. Νομίζω ότι έπρεπε να ασκηθεί εθνική πολιτική πάνω σε αυτό το κομμάτι και να μη σκύβουμε το κεφάλι στις επιταγές των Βρυξελλών και να υπηρετούμε τα συμφέροντα των ξένων και όχι των παραγωγών μας. Όλα αυτά διέλυσαν τη χοιροτροφία και την κτηνοτροφία γενικότερα και είμαστε υποχείρια αυτών που μας τα επέβαλαν αυτά. Και η ιστορία συνεχίζεται»...
Στο σημείο αυτό ο Γιώργος Τζουλιαδάκης επισημαίνει ότι το ισοζύγιο του κρέατος ανταγωνίζεται το ισοζύγιο των καυσίμων. Για τους καταναλωτές και τις τυχόν ευθύνες τους, αφού τότε έτριβαν τα χέρια τους βλέποντας τις τιμές-"σοκ" στην κραταγορά, των ξένων κρεάτων και έσπευδαν να... επωφεληθούν αυτών των τιμών, ο κ. Τζουλιαδάκης λέει ότι μπορεί τότε να υπήρχαν ευθύνες, αλλά σήμερα οι καταναλωτές δε βρίσκουν ντόπια κρέατα, παρά ελάχιστα. «Όλα εισαγωγής. Οι ξένοι έχουν τώρα το μαχαίρι, έχουν και το πεπόνι. Ό,τι θέλουν σου πασάρουν». Μάλιστα, ο ίδιος χαρακτηρίζει ως "απίστευτο" ότι η τότε κυβέρνηση "της Αλλαγής" δεχόταν να υπάρχουν τα Νομισματικά Εξισωτικά Προγράμματα (ΝΕΠ) και να επιδοτούν τους... εισαγωγείς στη χώρα μας για τις εισαγωγές που έκαναν σε κρέατα της τότε ΕΚΟ...
Σε ό,τι αφορά τη σημερινή κυβέρνηση, ο Γιώργος Τζουλιαδάκης λέει: «Αν δε διδάσκεσαι από το παρελθόν, δεν πρόκειται ποτέ να σταθείς στα πόδια σου. Και πάνω απ' όλα θα πρέπει να κάνουμε εθνική αγροτική πολιτική, σε όλους τους κλάδους παραγωγής».
"Βρόμικο σχέδιο"
«Όλα έγιναν βάσει σχεδίου», τονίζει στην εφημερίδα μας ο παλιός αγροτοσυνδικαλιστής και κτηνοτρόφος Στέλιος Σαμαρειτάκης, που έζησε όλα αυτά τα γεγονότα της δεκαετίας του '80 και δηλώνει και αυτός βέβαιος ότι σήμερα μπορεί να αλλάξει η κατάσταση, αρκεί - χωρίς να τίθεται θέμα παραμονής της χώρας μας στην ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση - να αντισταθεί η Ελλάδα, να πάρει τις αποφάσεις της και να τις υλοποιήσει, χωρίς να δίνει λογαριασμό στους... κομισάριους με τα ακριβά κοστούμια. «Το σχέδιο ήταν τέτοιο από τότε, για να μπορέσουν οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες να καταναλώνουν τα βούτυρα, τα γάλατα και τα διάφορα γαλακτοκομικά και κτηνοτροφικά γενικά που παρήγαγαν. Κοντά στο νου κι η γνώση. Μην ξεχνάμε ότι ο νομός Ηρακλείου έβγαζε 120.000 τόνους σταφίδας, 50.000 τόνους ροζακί σταφύλι κ.λπ. Αυτά όλα έχουν εκλείψει. Αυτοί έφεραν τη μεθοδολογία μέσα από τις επιδοτήσεις και κατέστρεψαν την παραγωγή της Ελλάδας, η οποία ήταν από τις καλύτερες παραγωγές στον κόσμο».
Στη κτηνοτροφία
Ο Στέλιος Σαμαρειτάκης κάνει όμως και μια γενικότερη αναφορά στην κτηνοτροφία της Κρήτης, τονίζοντας πως ευθύνες έχουν και οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι, διευκρινίζοντας πως δεν αναφέρεται στους χοιροτρόφους της δεκαετίας του '80 που κυριολεκτικά χωρίς να φταίνε πιάστηκαν στον ύπνο.
«Οι αιγοπροβατοτρόφοι εγκατέλειψαν την εκτατική κτηνοτροφία. Από την άλλη μεριά ως χώρα δε φροντίσαμε να βελτιώσουμε την ποιότητα των φυλών που έχουμε εδώ στην Κρήτη. Κακά τα ψέματα.
Έχουμε μερικές φυλές που δεν είναι οι ενδεδειγμένες για να μας δίνουν την παραγωγή που πρέπει να έχουμε. Και πριν από μερικά χρόνια ο Αλέκος Στεφανάκης ζητούσε την επαναλειτουργία της Σχολής των Ασωμάτων στο Ρέθυμνο, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ, γιατί οι κυβερνήσεις σκόπιμα δεν ήθελαν να στηρίξουν τη ζωική έρευνα. Και ήθελε μέσω της σχολής, να βελτιώσει την ποιότητα των ζώων που έχουμε στην Κρήτη, ώστε να βελτιώσει και την επάρκεια του κρέατος και την επάρκεια του γάλακτος. Αυτά δεν έγιναν εσκεμμένα», υποστηρίζει ο κ. Σαμαρειτάκης.
Κτηνίατροι... "πεντοχιλιαρικάκηδες"
"Πεντοχιλιαρικάκηδες" ή "πετσετάκηδες"... Έτσι χαρακτήριζαν τους κτηνίατρους της Κρήτης τότε οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι, λόγω των πολλών κρουσμάτων που υπήρχαν στα "λαδώματα" εντός των σφαγίων και όχι μόνο σε κάποιους από αυτούς που φυσικά δημιουργούσαν πολύ κακή εικόνα για τους υπόλοιπους. Και μάλιστα, υπήρχε μία πολιτική κατεύθυνση που με επιστολές τους τότε είχαν καταγγείλει ο Χοιροτροφικός Συνεταιρισμός Ηρακλείου και ο Χοιροτροφικός Σύνδεσμος Κρήτης, τόσο προς τον τότε υπουργό Γεωργίας Κώστα Σημίτη (!) όσο και προς τον Ακριτίδη, τον υπουργό Εμπορίου. Κατέβαιναν τα μικτά κλιμάκια για ελέγχους στην κρεαταγορά του Ηρακλείου, πήγαιναν στα κρεοπωλεία και κοιτούσαν τις βιτρίνες. Όποια κρεοπωλεία είχαν ντόπιο κρέας κρεμασμένο στη βιτρίνα του, έμπαιναν μέσα και άλλαζαν στον κρεοπώλη τα φώτα, "βρίσκοντάς" του ένα σωστό παρανομίες και παρατυπίες. Όπου έβλεπαν κρεμασμένο "γουρουνάκι Ολλανδίας"... προσπερνούσαν γιατί ξαφνικά "δεν έβλεπαν" κρεοπωλείο στο διάβα τους...
«Εγώ θυμάμαι πως τους έλεγαν "πεντοχιλιαρικάκηδες" τους κτηνιάτρους τότε. Ασφαλώς και δε "λαδώνονταν" όλοι. Αλλά εξαιτίας αυτών που "λαδώνονταν" τους είχε βγει το όνομα», λέει ο κ. Σαμαρειτάκης και καταλήγει στέλνοντας το μήνυμα στη σημερινή κυβέρνηση «να καλέσει ανθρώπους που είναι γνώστες όλων αυτών των θεμάτων. Να τα βάλουν κάτω. Να τα κοιτάξουν. Και να το προωθήσουν το θέμα. Μπορούν να το κάνουν. Αλλά έχει κολλήσει η βελόνα στη διαπραγμάτευση. Δε βλέπουν ότι οι Ευρωπαίοι κοιτάζουν να τους τουμπάρουν; Τους εκβιάζουν από 'δω. Εκβιάζουν από 'κει... Αυτά τα πράγματα θέλουν... "αντράκια"».
Του Χριστόφορου Παπαδάκη
