Κάτι πρέπει να συμβαίνει. Και πρέπει να το ερμηνεύσουμε. Αλλιώς τα πράγματα τα βλέπουμε μέσα από τα μάτια της ελληνικής κυβέρνησης. Και, κατά κανόνα, των ελληνικών ΜΜΕ. Και αλλιώς τα βλέπουν δεκαοχτώ ευρωπαϊκά κράτη (τα υπόλοιπα της ευρωζώνης) και αλλιώς πάλι τα βλέπουν τα ΜΜΕ της Ευρώπης. Και όλου του κόσμου.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Κάτι πρέπει να συμβαίνει. Δεν μπορεί το ίδιο πράγμα να έχει δύο συγκρουόμενες όψεις. Δεν μπορεί να έχουν και τα δύο μέρη δίκιο. Είναι ενδεχόμενο να έχουν και τα δύο μέρη άδικο. Και υπάρχει και το τρίτο ενδεχόμενο. Το πιο πιθανό. Το ένα μέρος να έχει δίκιο και το άλλο άδικο. Κάτι που πρέπει να αποκλείσουμε. Να έχουνε δίκιο και τα δύο μέρη. Εκτός αν αυτός που έχει τη γνώμη αυτή εμπαίζει και τα δύο μέρη.
Εμείς ξεκινήσαμε με μια βασική αρχή. Ο ελληνικός λαός έδωσε εντολή στην παρούσα κυβέρνηση να γκρεμίσει την πολιτική της λιτότητας. Και με βάση αυτό θέλουμε να αλλάξουμε όχι απλώς τις σχέσεις μας με την Ευρώπη. Αλλά να αλλάξουμε την ίδια την Ευρώπη. Αυτό δεν το θέλουνε. Όλα τα άλλα κράτη. Ανεξαιρέτως. Με μια πολύ απλή σκέψη. Έχουμε και εμείς λαϊκή εντολή. Να ακολουθούμε την ίδια πολιτική σε όλα τα κράτη.
Να ακυρώσουμε τότε την εντολή του ελληνικού λαού; Προς Θεού! Όχι! Και τότε;
Τότε αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις. Γιατί μεταξύ εταίρων δεν υπάρχουν ρήξεις. Γιατί μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων έχουμε μάθει οι όποιες "ρήξεις" δεν καταλήγουνε ποτέ σε συγκρούσεις.
Το συμπέρασμα είναι απλό. Συμβιβασμός. Το επόμενο ερώτημα. Ποιο το περιεχόμενό του; Οτιδήποτε που αποτρέπει τη ρήξη και τη σύγκρουση. Δε μας συμφέρει.
