Η θεατρική ομάδα των φοιτητών του Πανεπιστημίου Κρήτης (σχολές Ηρακλείου), μετά την περσινή επιτυχία της με τη "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη, είναι έτοιμη να παρουσιάσει στο κοινό του Ηρακλείου το τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου το βραβευμένο - στο Φεστιβάλ της Avinion το 2004 - έργο του Ρουμάνου φιλέλληνα συγγραφέα Ματέι Βιζνιέκ "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" σε μετάφραση της Έρσης Βασιλικιώτη και σκηνοθεσία του Γιώργου Αντωνάκη.
"Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" είναι ένα έργο που μιλά για την τραγωδία των Βαλκανίων, με ιδιαίτερα ποιητικό αλλά και σκληρό τρόπο, αλλά και για την κυριαρχία του καπιταλισμού στις κατεστραμμένες από τους εμφύλιους πολέμους χώρες της γειτονιάς μας. Τα ουρλιαχτά του σκύλου του Βίμπκο, ο γλυκός ήχος της φυσαρμόνικας του νεκρού γιου και το λυπημένο τραγούδι της Ίνας θρυμματίζουν την ενότητα του χώρου, έτσι που το φανταστικό να συμπλέει με το ρεαλιστικό και το συμβολικό να συνυπάρχει με τις απίθανα βίαιες σκηνές του έργου.
Σ' αυτό το σκηνικό της φρίκης ο συγγραφέας τόλμησε να δώσει μεγάλες δόσεις χιούμορ. Ένα χιούμορ ουσιαστικό, καταλυτικό για τα αίτια που προκαλούν τη φρίκη. Η ιστορία μας αναγνωρίσιμη!
Όπως μία αρχαία ελληνική τραγωδία. Η μάνα και ο πατέρας ψάχνουν να βρουν το λείψανο του γιου τους να το θάψουνε. «Γιατί σ' αυτήν τη χώρα, ευτυχισμένη μάνα είναι η μάνα που ξέρει πού είναι θαμμένα τα παιδιά της...». Η ιστορία μας σοκαριστική! Όπως μια πόρνη, μία τραβεστί και μία πατρόνα σ' ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό μπορντέλο που εμπορεύονται "πίπες" για όλους... "αντιρατσιστικές"!! Μα και παράλογη! Όπως ο διάλογος νεκρών και ζωντανών.
Όπως η λέξη πρόοδος ή δορυφόρος στα χείλη των μανάδων μας! Όπως το όνειρο της ανθρωπότητας για μια καλύτερη ζωή που θα έφερνε η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και αντί γι' αυτήν μας κλέβουν το όνειρο, μας στερούν την αξιοπρέπεια, μας καταδικάζουν στη φτώχια, την προσφυγιά, και την καταστροφή! Θα μπορούσαμε να σας λέγαμε πολλές τέτοιες όμορφες θλιβερές ιστορίες. Γιατί οι όμορφες θλιβερές ιστορίες είναι πλέον παγκόσμιες! Και δυστυχώς καθημερινές!!!».
Οι συντελεστές
Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Αντωνάκης
Μουσική: Ορέστης Κουσαθανάς
Κινησιολογία/χορογραφία: Στεφανία Σπυροπούλου
Βίντεο art: Δευκαλίωνας Μανιδάκης
Σκηνικά: Γιώργος Μανουσάκης
Κοστούμια-μάσκες-κατασκευές: Μαρινέλλα Πασπαλή-ΘΟΠΚ
Φωτισμός-ηχητικά εφέ: Βαγγέλης Παντούλας.
Παίρνουν μέρος:
Βίμπκο (Γιος)-Γεωργαντής Παναγιώτης (Βιολογικό μεταπτυχ.)
Στάνκο-Αμίν Ραχσανί (Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών)
Συνοριοφύλακας-Πολυχρονόπουλος Ευάγγελος (ΕΠΠ)
Μητέρα-Ελευθερία Φραγκιαδούλη (βιολόγος)
Βίγκαν-Ντάσης Βασίλης (Βιολογικό)
Ο Νέος Γείτονας-Δημήτρης Κολοτούρος (δημοσιογράφος)
Πράλικ-Κουτεντάκης Άρης (μηχανολόγος)
Νταβατζής-Φραγγιαδούλης Αλέξανδρος (μεταπτυχιακό Μ.Π.)
Ίνα (Κόρη)-Τσαγλιώτη Εμμανουέλα (Ιατρική μεταπτυχ.)
Τραβεστί-Λοράνδρος Φίλιππος (Βιολογικό)
Φραντς-Κρητικός Εμμανουήλ (Βιολογικό)
Η Τρελή Γριά-Μεϊμάρη Ελισάβετ (Μαθηματικό)
Πατρόνα-Μαρία Θεοδωράκη (ΕΠΠ)
Ο Χαμογελαστός Τύπος-Παπαδάκης Νίκος (Ιατρική)
Πολίτες-Πρόσφυγες-Νεκροί-Πόρνες-Στρατιώτες: Χριστίνα Εφραίμογλου (Βιολογικό), Κωνσταντίνα Γιουρούκου (Φυσικό), Βερνάρδου Εμμανουέλα (Βιολογικό), Ζιούβα Ροδούλα (Τέτυ), Νικόλ Βαξεβάνη (Χημικό), Ευάγγελος (Χελι) Μαράκης (διδακτ. Φυσικού), Χαμηλάκη Στέλλα (Μαθηματικό), Δανδούτη Λένια (Ιατρική), Μιχαέλα Λαγουδάκη (βιολόγος), Πάλλα Ανατολή-Γεωργία (Εκκλησιαστή Μουσική και Ψαλτική), Λυκάκη Μαρία (Ιστορικό-Αρχαιολογικό), Γιώργος Αβραμίδης (Μαθηματικό), Εύα Ατζολετάκη (Βιολογικό) και Χάρης Λεονταράκης.
