Να περάσουν ευχάριστα τη Δευτέρα του Πάσχα ήθελαν ένα νεαρό ζευγάρι με το μόλις 2 ετών κοριτσάκι τους, και αποφάσισαν να επισκεφτούν ένα χώρο πρασίνου κοντά στην πόλη του Ηρακλείου και συγκεκριμένα την Αγία Ειρήνη στα Σπήλια. Ωστόσο, η εικόνα που αντίκρισαν ήταν αποκαρδιωτική. Σκουπίδια παντού και ατέλειωτη βρομιά ακόμη και στο χώρο της εκκλησίας.
«Πριν φτάσουμε στο χώρο του πάρκου καταλάβαμε τι θα αντικρίζαμε», ανέφερε η σύζυγος. «Δεξιά όπως μπαίνεις έχει δύο μικρές σπηλιές. Εκεί είχε κουβέρτες απλωμένες μέσα και υπολείμματα φαγητού», ανέφερε. «Πιο πέρα είχε νεκρά ποντίκια», σημείωσε.
Πρόκειται για έναν πραγματικό πνεύμονα πρασίνου, που συγκεντρώνει πολύ κόσμο.
«Όταν φτάσαμε εκεί, υπήρχαν τρεις οικογένειες με παιδιά, δύο ζευγάρια, γυναίκες μόνες. Δε νομίζω βέβαια να το ευχαριστήθηκαν με τόση βρόμα που επικρατούσε», σημείωσε, για να συμπληρώσει πως τελικά, «παρότι κρατούσαμε και φαγητό για να κάνουμε ας πούμε ένα πικνίκ στην περιοχή, φύγαμε άρον-άρον».
Επιπλέον τα παιχνίδια, κούνιες, τραμπάλες κι όλα τα άλλα που είναι εκεί, βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση.
«Αν ήταν και καθαρά, θα ήταν ένας πραγματικός παράδεισος για τα παιδιά και όχι μόνο», ανέφερε η καταγγέλλουσα.
Πού μπορείς λοιπόν να πας, διερωτώνται οι άνθρωποι, με τα παιδιά σου ή με την παρέα σου, να κάτσεις κάτω από τα δέντρα, μέσα στη φύση, να πιεις το καφεδάκι σου, να πεις δυο κουβέντες;
«Να κάνεις ένα πικνίκ, βρε παιδί μου, και μακριά από τη φασαρία της πόλης, να χαλαρώσεις; Να παίξουν τα μικρά χωρίς να φοβάσαι; Που δε χρειάζεται να πληρώσεις ούτε μισό ευρώ;».
Και είναι αλήθεια. Τα "δωρεάν" σημεία αναψυχής στον πολυάνθρωπο οικιστικό ιστό του Ηρακλείου είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Γιατί; Γιατί σιωπηρά και οι εκάστοτε κρατούντες απλώς αδιαφορούν. Όμως και η ποιότητα η δική μας σαν πολίτες είναι η χείριστη. Βγαίνουμε να απολαύουμε τη φύση σαν να μην υπάρχει αύριο. Συμπεριφερόμαστε με τέτοια εκδικητικότητα στο περιβάλλον, σαν να θέλουμε να εξασφαλίσουμε πως η ομορφιά του θα τελειώσει με τη δική μας επίσκεψη. Δε θα τη χαρεί κανένας άλλος. Σαν ο επόμενος που θα πάει να είναι ο μισητός μας αντίπαλος. Τέτοιος εγωισμός. Τέτοιος...
Κρίμα... Γιατί ζητάμε από τους ξένους να σέβονται τη χώρα μας, όταν εμείς τον τόπο μας τον έχουμε για το τίποτα...
Εύλογα λοιπόν το ζευγάρι που μας ενημέρωσε για την κατάσταση διερωτήθηκε: «Πότε επιτέλους θα γίνει νόμος του κράτους η τιμωρία της καφρίλας;».
Μαίρη Καριωτάκη
