Το μάθημα της Ιστορίας είναι απεχθές για τους Έλληνες μαθητές. Το δείχνουν και τα στατιστικά: Στη Γ' λυκείου, οι υποψήφιοι των πανελλαδικών εξετάσεων επιλέγουν σε ποσοστό μικρότερο του 5% την Ιστορία ως δεύτερο μάθημα γενικής παιδείας, στο οποίο θα εξεταστούν πανελλαδικά. Ακόμα και οι υποψήφιοι της Θεωρητικής Κατεύθυνσης Σπουδών προτιμούν να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις... στη Βιολογία (!), αποδεικνύοντας περίτρανα ότι κάτι λειτουργεί παράλογα στο ελληνικό σύστημα της εκπαίδευσης.
Της Ελένης Σταυρουλάκη
Από το δημοτικό κιόλας, οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να δίνουν "επεξηγηματικές" φωτοτυπίες για το μάθημα της Ιστορίας, μπας και τα 10χρονα καταλάβουν ευκολότερα τι θέλει να πει ο ποιητής. Ή μάλλον ο συγγραφέας του βιβλίου της Ιστορίας, που συχνά ενδιαφέρεται περισσότερο να κάνει επίδειξη γνώσης, παρά μετάδοση αυτής. Όταν ένα μάθημα το μισήσεις από νωρίς, δύσκολα το αγαπάς στη συνέχεια. Πόσω μάλλον όταν η Ιστορία... επαναλαμβάνεται σε διάφορες τάξεις των μαθητικών μας χρόνων.
Μια μαμά μάς έλεγε πρόσφατα ότι η κόρη της, μαθήτρια γυμνασίου, ψάχνει το βιβλίο της Ιστορίας του αδερφού της, που φοιτά στη Δ' δημοτικού, προκειμένου να μελετήσει. Τα δύο βιβλία περιέχουν την ιστορία ίδιων περιόδων. Έτσι, το παιδί του γυμνασίου χρησιμοποιεί το βιβλίο του δημοτικού με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιεί το παιδί του δημοτικού τις φωτοτυπίες: Για να καταλάβει...
Το να είναι τα βιβλία της Ιστορίας ακαταλαβίστικα από μόνο του αποτελεί μεγάλο πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που εξακολουθεί να υπάρχει από την περίοδο που καθόμασταν εμείς στα μαθητικά θρανία. Θυμάμαι ότι η "γλώσσα" που χρησιμοποιούσαν οι συγγραφείς του βιβλίου ήταν τόσο ξύλινη, που έπρεπε να διαβάζουμε την πρόταση ξανά και ξανά μέχρι να αρχίσουμε να βγάζουμε νόημα... Για να τη μάθουμε παπαγαλία, όπως απαιτούσε το σύστημα, ούτε λόγος. Χρειαζόταν ολόκληρο μεροκάματο μόλις για μια παράγραφο. Και το τραγικό ήταν, φυσικά, πως όταν ξανασυναντούσαμε το έρμο το Βυζάντιο μπροστά μας, δε θυμόμασταν τίποτα. Έπρεπε να αποστηθίσουμε τα ίδια πράγματα φτου κι απ' την αρχή, αλλά με διαφορετικές ξύλινες λέξεις και προτάσεις. Πραγματικός εφιάλτης.
Οι άσχημες μαθητικές αναμνήσεις μάς ήρθαν στο μυαλό όταν μάθαμε ότι η Περιφέρεια Κρήτης εξετάζει τη δυνατότητα εισαγωγής του μαθήματος Κρητικής Ιστορίας στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Κρήτης.
Σημειώνουμε, καταρχήν, πως η Περιφέρεια, όσο καλές προθέσεις και να έχει, δεν μπορεί να επιβάλλει τη διδασκαλία κανενός μαθήματος σε κανένα δημόσιο σχολείο. Μπορεί να κάνει τη σχετική πρόταση είτε στο υπουργείο Παιδείας (και αν αυτό την εγκρίνει, βλέπουμε...), είτε στους εκπαιδευτικούς του νησιού, που θα μπορούσαν ίσως να "στριμώξουν" τη διδασκαλία της τοπικής Ιστορίας στο πλαίσιο της "ευέλικτης ζώνης".
Παρ' όλα αυτά, επειδή η Περιφέρεια έχει ήδη αποφασίσει να συγκροτήσει επιστημονική ομάδα για τη συγγραφή του βιβλίου με την Ιστορία της Κρήτης, το οποίο φιλοδοξεί να αρχίσει να διδάσκεται στα σχολεία, καταθέτουμε εγκαίρως μια πρόταση: Ας βρεθεί ένας τρόπος ώστε το βιβλίο αυτό να είναι απλό και καλογραμμένο. Σε διαφορετική περίπτωση, το μόνο αποτέλεσμα αυτής της κατά τ' άλλα πολύ καλής πρωτοβουλίας ξέρετε ποιο θα είναι; Να μισήσουν τα παιδιά, εκτός από την Ιστορία γενικά, και την Ιστορία της Κρήτης ειδικά!
