Πρωταπριλιά του 2006. Ένα εργατικό ατύχημα σημειώθηκε στο Ηράκλειο, του οποίου η κατάληξη έμεινε στο μυαλό όλων ως θαύμα. Πρωταγωνιστής ένας οικοδόμος, πατέρας δύο παιδιών. Είχε πέσει στο κενό από ύψος 2,5 ορόφων και το σώμα του κατέληξε πάνω στα σίδερα της νεοαναγειρόμενης οικοδομής.
Τον είχαν καρφώσει τρεις μπετόβεργες. Η μια από αυτές διαπέρασε το λαιμό του. Χωρίς όμως να αγγίξει κανένα, μα κανένα, ζωτικό όργανο... Η περιπέτεια του κ. Μιχάλη Αναγνωστάκου ετούτες τις Άγιες μέρες, που ο Σταυρός και το μεγαλειώδες θαύμα της Ανάστασης του Κυρίου αποτελούν πηγή δύναμης και ελπίδας, αναμφίβολα ανήκει στις ανθρώπινες μαρτυρίες πίστης και μετάδοσης του χριστιανικού μηνύματος.
Η "Ν.Κ." συναντήθηκε με τον κ. Μιχάλη Αναγνωστάκο, μετά από 9 χρόνια από την περιπέτειά του. Όπως μας είπε, δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ το ατύχημα που έγινε σε οικοδομή στην περιοχή της Ούλοφ Πάλμε, πίσω από ένα βενζινάδικο. Όπως και ότι δεν πρόκειται να ξαναβγάλει ποτέ από το χέρι του το κομποσκοίνι που έτυχε και φορούσε τότε γιατί, κοιτώντας το, επικαλέστηκε τη βοήθεια της Παναγίας και την είχε.
Το κομποσκοίνι
«Όταν έπεσα, ήμουν 57 ετών. Δεν ήμουνα ποτέ παιδί του παπά. Το κομποσκοίνι, που έμεινε στο χέρι μου και ακόμη το φορώ, μου το είχε βάλει το εγγόνι μου παίζοντας την προηγούμενη ημέρα. Είχα ξεχάσει να το βγάλω και το φορούσα πηγαίνοντας στη δουλειά. Πέφτοντας στο κενό, πήγε το μάτι μου στο χέρι μου και βλέποντας το κομποσκοίνι είπα "Παναγία μου, βόηθα με"».
Εξάλλου, όπως μας τόνισε ο κ. Μιχάλης, σε τέτοιες περιπτώσεις όλα γίνονται τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τίποτα. Δεν προλαβαίνεις να πεις "κιχ".
Αυτόματα, μετά και την έκκλησή του στην Παναγία, έτσι όπως έπεφτε με τα πόδια, γύρισε ξαφνικά με το κεφάλι προς τα κάτω. Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα κατέληξε πάνω στα σίδερα της οικοδομής. Το ένα σίδερο τού κάρφωσε στο λαιμό, προκαλώντας του διαμπερή τραύμα και άλλα δύο στα πόδια. Αν έπεφτε με τα πόδια, το μόνο βέβαιο, όπως μας είπε, θα ήταν να του σκίσουν τα σίδερα τα σωθικά.
"Λάζαρος"
Για να επανέλθει, χρειάστηκε να περάσουν οκτώ μήνες με φυσικοθεραπείες. Οι δικοί του τον περίμεναν νεκρό. Κι όμως κατάφερε να σωθεί, να ζήσει και σήμερα να χαίρεται παιδιά κι εγγόνια και να απολαμβάνει με υγεία και αξιοπρέπεια το αγαθό της ζωής.
Επρόκειτο για θαύμα, όπως του ανέφεραν και όσοι τον έβλεπαν. «Όσο ήμουν στο νοσοκομείο έρχονταν οι συνοδοί ασθενών. "Να σε ακουμπήσω;", μου έλεγαν. Και συνέχιζαν εξηγώντας μου: "Για να πάρουμε λίγο από τη δύναμή σου". Όλοι με φώναζαν Λάζαρο».
Η περιπέτειά του, όπως μας είπε, είναι γραμμένη στα θαύματα της Παναγίας.
Μοναδικό στα χρονικά.
Ο Θεός ο ίδιος και όλοι οι Άγιοι φαίνεται να κατέβηκαν στη γη, όπως είχε γράψει τότε η "Ν.Κ.". Η ακρίβεια με την οποία το σίδερο πέρασε ξυστά από πλήθος ζωτικών οργάνων, όπως τραχεία, καρωτίδα, οισοφάγο, αιμοφόρα αγγεία και βγήκε από την πλάτη του, χωρίς να επέλθει το μοιραίο, καθώς και το γεγονός πως διατηρούσε τις αισθήσεις του αιφνιδίασαν όσους έτρεξαν στο σημείο, αλλά και τους γιατρούς του ΠΑΓΝΗ, όπου μεταφέρθηκε εσπευσμένα και υποβλήθηκε σε εγχείρηση. Ιατρικά το περιστατικό θεωρείται σπάνιο και ίσως μοναδικό στα χρονικά.
Υπενθυμίζεται πως ο κ. Μιχάλης έπεσε στο κενό από ύψος 6 μέτρων. Σαν να είχε οδηγό του ουράνια δύναμη κι ενώ είχε φρικτούς πόνους, δεν έχασε τις αισθήσεις του, αλλά φώναξε και για βοήθεια!
Μάλιστα, χρειάστηκε η συνδρομή της Πυροσβεστικής για να κοπούν τα σίδερα και να μεταφερθεί με ασφάλεια αρχικά στο Βενιζέλειο και λόγω έλλειψης συγκεκριμένων ειδικοτήτων να μεταφερθεί στη συνέχεια στο ΠΑΓΝΗ, όπου έγινε η χειρουργική επέμβαση από πολυπληθή χειρουργική ομάδα για να αφαιρεθεί η μπετόβεργα από το λαιμό του.
Δύσκολη επέμβαση
«Ούτε περιγράφεται πουθενά, ούτε το έχει δει κανείς μας και ίσως να μην το ξαναδούμε ποτέ», είχε πει χαρακτηριστικά τότε για το περιστατικό ο χειρουργός θώρακος κ. Γιάννης Δροσίτης, ο οποίος συμμετείχε και συντόνιζε την εξαιρετικά δύσκολη εγχείρηση.
Σημειώνεται ότι η δυσκολία δεν αφορούσε τόσο στην επέμβαση, όσο στο σχεδιασμό της, αφού χρειάστηκε μια ομάδα γιατρών, όπως γαστρεντερολόγος για να δει τον οισοφάγο, αναισθησιολόγοι, λαρυγγολόγοι για να δουν την τραχεία, αγγειοχειρουργοί για να δουν τα αγγεία του τραχήλου και χειρουργός θώρακος για τις κακώσεις της περιοχής και του θώρακος. Οι γιατροί έκαναν λόγο για θαύμα κι έλεγαν ότι «και σκόπιμα να το κάνει ένας χειρουργός, που γνωρίζει την ανατομία, δε θα τα καταφέρει».
Επισήμαναν πως στην πολύχρονη σταδιοδρομία τους δεν είχαν συναντήσει τέτοιο περιστατικό, αφού «η μπετόβεργα διαπέρασε τον τράχηλο από τη μια μεριά στην άλλη, πέρασε μέσα από πολύ ζωτικά όργανα, όπως καρωτίδα, φλέβες, τραχεία και οισοφάγο, και βγήκε από την άλλη». «Είναι κάτι πολύ σπάνιο και παράξενο να περάσει μια μπετόβεργα από το σημείο αυτό στον τράχηλο. Μας αιφνιδίασε», είχε αναφέρει ο αγγειοχειρουργός κ. Χρήστος Ιωάννου. Οτιδήποτε και να τραυμάτιζε στην απίστευτη πορεία της η μπετόβεργα, όπως σπονδυλικές αρτηρίες, τραχεία, καρωτίδες, οισοφάγο και νωτιαίο μυελό, ο ασθενής δε θα ζούσε.
«ΝΑ ΒΟΗΘΑΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ»
Το μήνυμα της αγάπης
Ο κ. Μιχάλης, γνωστός ως "Μιχάλης ο Μανιάτης", με καταγωγή από το Γύθειο, που παντρεύτηκε από το Τεφέλι και διαμένει στο Ηράκλειο εδώ και 35 χρόνια, εύχεται Καλό Πάσχα. Χριστός Ανέστη, με Υγεία και Αγάπη.
Το μήνυμα που στέλνει ο ίδιος μετά και την περιπέτειά του είναι να αγαπούμε πάνω από όλα τον εαυτό μας και να τον σεβόμαστε. Ειδικά οι νέοι. Να μην αυτοκτονούμε και να βοηθάμε τον πλησίον μας. Εξάλλου, όπως ο κ. Μιχάλης λέει, «ο Χριστός είχε πει "δε δίδεις, δεν παίρνεις"».
Της Ιωάννας Βλαχάκη
