Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου ήταν γεμάτη. Είχε και όρθιους. Από όλες τις ηλικίες. Με κυρίαρχη τη νεολαία.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Ρεσιτάλ πιάνου. Από μια δεκαπεντάχρονη. Πρώτη τάξη λυκείου. Από ό,τι μου λένε πρώτη μαθήτρια στο σχολειό της. Απλό το ντύσιμό της. Τίποτε το φανταχτερό. Και τίποτα να προδίδει τα μαγικά δάκτυλά της.
Στα εξαιρετικά δύσκολα μουσικά κομμάτια των τελευταίων τεσσάρων κοντά αιώνων μουσικής δημιουργίας.
Το ρεσιτάλ κράτησε πάνω από μιάμιση ώρα. Κανένας δεν έφυγε στη μέση. Κανένας ψίθυρος ή μουρμούρα δε μας άγγιξε. Η Λίνα αποδείχτηκε σπουδαία. Έχει φυσικό ταλέντο. Και πρέπει να έχει δουλέψει σκληρά. Αυτή και οι καθηγητές της.
Το σαββατόβραδο και όλη η χθεσινή μέρα γέμισαν την πόλη και όλο το νησί με μια μυστική γοητεία. Περπατώντας στους δρόμους μετά το ρεσιτάλ αναστενάξαμε με μύριες ελπίδες.
Η Λίνα και οι εκατοντάδες που μεταλαμβάνουν τα θεία δώρα του πολιτισμού μας μάς επιτρέπουν:
Η υπόθεση της Ελλάδας δε χάθηκε.
