Κάθισα και τον άκουσα. Με τεταμένη προσοχή. Με προσπάθεια να διαβάσω πίσω από τις λέξεις. Είχαν μοιραστεί προηγουμένως κομμάτια από το λόγο του. Θα διέψευδε και ανακοινώσεις ή και διαρροές από το υπουργείο Οικονομικών. Και τελικά δεν είπε τίποτα.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Δεν είπε τίποτα. Γιατί δεν μπορούσε. Βρισκόμαστε στην αρχή διαπραγματεύσεων χωρίς πλήρεις προτάσεις. Λόγια και ευχολόγια. Διακηρύξεις χωρίς κανόνες. Μεγαλοστομίες με μεγάλα ελλείμματα στην πράξη. Δεν μπορούσε να πει τίποτα γιατί κανένας δεν ξέρει το τέλος μιας διαπραγμάτευσης που ξεκίνησε με όλη την Ευρώπη απέναντί μας.
Δεν είπε τίποτα. Η πρόεδρος της Βουλής του χάρισε διπλάσιο και πάνω χρόνο. Τουλάχιστον από εκείνον που προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής. Με ψέματα. Υπέγραψε την παράταση της δανειακής σύμβασης μαζί με την παράταση του μνημονίου. Το μόνο που πέτυχε ήταν η αντικατάσταση των λέξεων, που δεν την πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Αναγνώρισε ότι θα εξοφλήσει το δημόσιο χρέος. Όλο! Έγκαιρα! Και με ρητή αναφορά στο χρέος προς το διαβόητο ΔΝΤ.
Δεν είπε τίποτα. Ενώ εκλιπαρεί νέες δανειακές διευκολύνσεις. Δημόσια δήλωνε ότι δεν τις ζητάει. Χρειάστηκε να δοθεί στη δημοσιότητα η επιστολή του προς τη Μέρκελ, που έστειλε πριν από την επίσκεψή του σε αυτήν, για να μάθουμε την αλήθεια, ότι δεν υπάρχουν ευρώ για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Δεν είπε τίποτα. Και η βαρετή πια ρητορεία του για αξιοπρέπεια και εθνική κυριαρχία δε θα τον βοηθήσει τον επόμενο καιρό. Για ένα είμαι βέβαιος. Και θα το γράφω. Θα τα βρούμε. Με όλο και χειρότερους όρους. Στο αγγλικό πάντα δίκαιο.
