Το Παρίσι είναι χτισμένο σε προνομιακή θέση γύρω από τον ποταμό Σηκουάνα στο κέντρο του μεγαλύτερου Λεκανοπεδίου της Ευρώπης. Είναι μια πόλη γεμάτη με φυσικές ομορφιές, αξιοθέατα, μεγαλόπρεπα κτίρια, επιβλητικά μέγαρα, ρομαντικά κάστρα, μνημεία και αρχιτεκτονικούς θησαυρούς.
Της Βούλας Νεονάκη
Το Παρίσι αποπνέει γαλήνη, κουλτούρα, ρομαντισμό και είναι μια πόλη που ενέπνευσε αρχιτέκτονες, ζωγράφους, συγγραφείς, μουσικούς. Έχει πλούσια κουλτούρα αλλά και ιστορία που αποδεικνύει ότι οι Παριζιάνοι ξέρουν να ζουν! Ξεπέρασαν κρίσεις, καταστροφές, πολέμους και λιμούς και πάντα το Παρίσι γεννιόταν πάντα από τη στάχτη του.
Ο 20ός αιώνας στο Παρίσι ήταν ένας αιώνας πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Μέσα στο φως της ανάπτυξης και της εξέλιξης όμως ήρθε η ανατροπή. Ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος. 2 Αυγούστου του 1914 οι Γερμανοί βρίσκονταν έξω από το Παρίσι. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν δύσκολες. Χιλιάδες ήταν οι νεκροί και οι τραυματίες. 746 βόμβες είχαν πέσει στο Παρίσι μέσα σε 4 χρόνια. Επώδυνες στιγμές...
Η σκοτεινή αύρα και η σκληρότητα του πολέμου τελείωσε στις 11 Νοεμβρίου του 1918. Με το τέλος του πολέμου και κατά τη δεκαετία 1919-1920 υπέγραψαν στα προάστια του Παρισιού οι ισχυροί του κόσμου την ομώνυμη συνθήκη ειρήνης μεταξύ νικητών και ηττημένων. Με την επικύρωση της συνθήκης του Παρισιού ο χάρτης της Ευρώπης άλλαξε σε σχέση με το 1914 και χαράχτηκαν νέα σύνορα.
Από το 1935 ο Αδόλφος Χίτλερ δεν κρύβει τις προθέσεις του να συνεχίσει την επεκτατική του πολιτική, παραβιάζοντας φυσικά μια από τις συνθήκες ειρήνης που επέβαλε επαχθείς όρους στη Γερμανία μετά το Μεγάλο Πόλεμο. Η συνθήκη αυτή, των Βερσαλλιών, είχε υπογραφεί τον Ιούνιο του 1919. Το 1939 ο ναζιστικός στρατός αιφνιδιαστικά εισέβαλε στην Πολωνία και έτσι κηρύχθηκε η έναρξη το Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στη Γαλλία η Γερμανία επιτέθηκε στις 10 Μαΐου του 1940 και στις 14 Ιουνίου το Παρίσι έπεσε. Στον Πύργο του Άιφελ πλέον κυμάτιζε η σβάστικα και οι Παριζιάνοι περνούσαν μέρες βασανιστικές με πείνα, εξαθλίωση, επιθέσεις. Διανέμονταν μάσκες αερίων ενώ φορτηγά με έργα τέχνης έφευγαν από το Λούβρο για τον Σαμπόρ.
Την ίδια περίοδο οι Γερμανοί απαίτησαν την καταγραφή όλων των Εβραίων στο Παρίσι και ξεκίνησαν προπαγάνδα εναντίον τους. Η οργανωμένη Αντίσταση έκρυψε πολλούς Εβραίους και τους βοήθησε να γλιτώσουν, οι περισσότεροι όμως κατέληξαν στα κρεματόρια.
Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης που ζούσαν κάτω από την μπότα του Άξονα, η Αντίσταση φούντωνε. Μέχρι το Σεπτέμβριο του 1944 η Ελλάδα βρισκόταν υπό τριπλή κατοχή, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας.
Η ελληνική οικονομία εκείνη την εποχή είχε καταρρεύσει και οι συνέπειες της Κατοχής ήταν πραγματικά ανυπολόγιστες. Ο ελληνικός λαός μετρούσε χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες. Κάτω από τα συντρίμμια του πολέμου όμως αναπτύχθηκε και η ελληνική εθνική Αντίσταση.
Οι ισορροπίες άλλαζαν συνεχώς καθώς και τα μέτωπα του πολέμου. Ο Στάλιν, ηγέτης και πολέμαρχος του Κόκκινου Σοβιετικού Στρατού, απαιτούσε το άνοιγμα ενός νέου μετώπου που θα απορροφούσε δυνάμεις των ναζί από τη Ρωσία και θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις των συμμάχων.
Η επιλογή της τοποθεσίας της απόβασης αρχικά ήταν το Καλέ της Αγγλίας, λόγω της μικρής του απόστασης από τις βρετανικές ακτές. Αυτός ήταν και ο λόγος όμως που η περιοχή φυλαγόταν από επίλεκτα στρατεύματα, γι' αυτό και τελικά απορρίφθηκε στο σημείο αυτό η απόβαση.
Δυτικά του Παρισιού εκτείνονται οι όμορφες ακτές της Νορμανδίας. Από εκεί επέλεξαν τελικά οι σύμμαχοι να εισβάλουν στην Ευρώπη. Η προετοιμασία για την επίθεση απέναντι στις βρετανικές ακτές κράτησε για μήνες. Η επιλογή της θέσης ήταν ένα από τα μυστικά που κρατήθηκαν και η ημερομηνία της απόβασης ήταν αβέβαιη μέχρι την τελευταία στιγμή.
Οι Γερμανοί πάλι περίμεναν την απόβαση γι' αυτό και είχε στηθεί από τους συμμάχους μια τεράστια επιχείρηση παραπληροφόρησης. Έκαναν διάφορες ενέργειες, όπως την απαγωγή του στρατηγού Κράιπε στην Κρήτη, για να τους παραπλανήσουν και να τους πείσουν ότι θα προχωρήσουν σε αποβάσεις σε διαφορετικά σημεία στην Ευρώπη. Στόχος τους ήταν να διασπάσουν τις δυνάμεις των Γερμανών. Ωστόσο το επιτελείο των Ναζί φυλαγόταν καλά και είχε οχυρώσει όλη την ακτογραμμή της Β.Δ. Γαλλίας.
Τελικά η ημερομηνία εφαρμογής του σχεδίου για την απόβαση στη Νορμανδία ορίστηκε 1 Μαΐου 1944, μετατοπίστηκε όμως στις 5 Ιουνίου 1944, για να μπορέσουν να συγκεντρωθούν οι απαιτούμενες δυνάμεις στις αγγλικές ακτές. Η απόβαση αναβλήθηκε άλλες 24 ώρες εξαιτίας μιας κακοκαιρίας και έτσι άρχισε τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Ιουνίου του 1944. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αποβατική στρατιωτική επιχείρηση στην ιστορία όλων των εποχών.
6 Ιουνίου του 1944: Η «πιο μεγάλη μέρα του πολέμου» είχε αρχίσει. Καλά προετοιμασμένα και οργανωμένα στρατεύματα από Βρετανία, Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ελλάδα, Αυστραλία και Καναδά εναντιώθηκαν από ξηρά, αέρα και θάλασσα.
Η εισβολή άρχισε στα νότια της Αγγλίας με νυχτερινές ρίψεις αερομεταφερόμενων δυνάμεων.
Με το πρώτο φως της ημέρας οι αποβάσεις ξεκίνησαν σε πέντε σημεία της ακτής 80 περίπου χλμ. Οι Αμερικανοί αποβιβάστηκαν δυτικά στις ακτές Ομάχα και Γιούτα, ενώ οι Βρετανοί ανατολικά στις ακτές Σουόρντ (Sword ), και Γκολντ ( Gold). Στην παραλία Τζούνο (Juno) αποβιβάστηκαν οι Καναδοί.
Παρά τις βαριές απώλειες ο σκοπός της απόβασης επιτεύχθηκε και τα στρατεύματα πέρασαν από τη Μεγάλη Βρετανία στην ηπειρωτική Ευρώπη. 1.200 πολεμικά πλοία, 4.000 σκάφη, 1.600 φορτηγά πλοία, 13.000 αεροπλάνα και πάνω από 3,5 εκατομμύρια άνδρες αποβιβάστηκαν στη γαλλική ενδοχώρα.
Ο αγώνας ήταν τιτάνιος, όμως με την προέλαση των Αμερικανών και των Βρετανών από τη Δύση και των Σοβιετικών από την Ανατολή των νορμανδικών ακτών γράφτηκε το τελευταίο κεφάλαιο της εξέλιξης του πολέμου. Τελικά η απόβαση στη Γαλλία στάθηκε μια επιχείρηση έξυπνη και λυτρωτική, βάζοντας έτσι αρχή στο τέλος στην κυριαρχία του Φασισμού.
Μοντάζ: Δανάη Σκευάκη
