default-image

Έχουμε όλοι μας ευθύνη…

Απόψεις
Έχουμε όλοι μας ευθύνη…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Επί 40 ημέρες σχεδόν και πολύ περισσότερο μετά τον εντοπισμό του Βαγγέλη Γιακουμάκη, κόντρα στις χιλιάδες λέξεις που έχουν γραφτεί και λεχθεί από στόματα σχετικών ή άσχετων με την υπόθεση, επιλέξαμε να περιοριστούμε μόνο στην καταγραφή των γεγονότων και του ρεπορτάζ, αποφεύγοντας σχολιασμούς για τις προεκτάσεις αυτής υπόθεσης τουλάχιστον μέχρι να τελεστεί και η τελευταία πράξη του δράματος, σεβόμενοι καταρχάς την οικογένεια του Β. Γιακουμάκη.

Του Χρήστου Κώνστα

Από σήμερα πρέπει όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας στο μέτρο και στο βαθμό που μας αναλογεί. Τόσο για την υπόθεση καθεαυτή, όσο και για τη διαχείρισή της από τις Αρχές, τα Μέσα Ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνική δικτύωσης , όπου εδώ τον πρώτο και αποκλειστικό λόγο αλλά και την ευθύνη την έχουν οι ίδιοι πολίτες.

Ρεπορταζιακά δεν έχει νόημα να προστεθεί τίποτα περισσότερο, αφού πλέον αυτή η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια των αστυνομικών Αρχών και περιμένουμε να δούμε εάν θα επιβεβαιωθεί ή όχι η νομική θέση ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία. Dura lex, sed lex. Σκληρός νόμος, αλλά νόμος. Αν είναι λάθος, πρέπει να αλλάξει, αν όχι, οφείλουμε να τον αποδεχτούμε.

Από εκεί και πέρα, αυτή η υπόθεση επαναφέρει στο προσκήνιο πολλές διαστάσεις. Όχι όμως και άγνωστες, όπως το bullying, δηλαδή τον εκφοβισμό. Ούτε πρόκειται μέσα από αυτές τις γραμμές να "κομίσουμε γλαύκας εις τας Αθήνας", επαναλαμβάνοντας γνωστές πλέον θέσεις με τις οποίες συμφωνούμε πλήρως για το πώς και πόσο κινδυνεύουμε από πρακτικές και συμπεριφορές που εξωθούν ανθρώπους ακόμη και στην αυτοκτονία. Είναι πρόδηλο πλέον ότι είναι καθήκον της Αστυνομίας να δουλέψει και να βοηθήσει τη Δικαιοσύνη ώστε να αποκτήσει νομικό έρεισμα για την οικογένεια του Γιακουμάκη, ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία, και να καταδικαστούν οι όποιοι ένοχοι.

Η Αστυνομία μπορεί να ανοίξει τα στόματα και η Εισαγγελία να επιτελέσει το ρόλο της. Αδίκημα υπάρχει. Η πρόκληση σε αυτοκτονία, που τιμωρείται. Τα άλλα είναι νομικές σοφιστείες και δίνουν την ευκαιρία σε κάποιους να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Eθνικό bullying on line και σε απευθείας σύνδεση

Εδώ όμως έχει προκύψει και ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα που αφορά στη διαχείριση της υπόθεσης. Όλα τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας έχουν καταστήσει "καθαρό" στη συνείδηση της κοινωνίας ότι υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί, ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί δικαστικά η υπόθεση. Όμως, αυτό απέχει παρασάγγας από το να ρίχνονται βορά σε ανθρωποφαγία 20χρονοι που, σύμφωνα με τα στοιχεία αλλά κυρίως με την κοινωνική συνείδηση, φέρονται να επηρέασαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την ψυχολογική κατάσταση του Βαγγέλη. Έφτασαν στο σημείο να δημοσιοποιήσουν το πρόσωπα της παρέας των 20άρηδων περίπου όπως ρίχνουν κομμάτια σάρκας σε λίμνη με πιράνχας. Καθαρές κουβέντες. Εάν αποδεχτούμε ότι η παρέα των 6-7 20άρηδων έκανε το πιο σκληρό και ωμό "bullying" στον Βαγγέλη, τότε μερικοί χιλιάδες Έλληνες έχουν επιδοθεί σε εθνικό "bullying" εναντίον της παρέας των 20άρηδων - όπου μπορεί να αποδειχθεί ότι και κάποιοι από αυτούς δεν είχαν καμία σχέση. Αλλά τι σημασία έχει; Μικρές "λεπτομέρειες", όπως από ποια θύρα της αρένας θα βγουν τα λιοντάρια. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο είτε το σαρκοβόρο ζώο προέλθει από τη νότια είτε από την ανατολική θύρα. Δώστε αίμα στο λαό. Πολύ απλά και καθαρά. Κάποιοι είτε γιατί δεν κατανοούν, είτε γιατί εξυπηρετούν και εξυπηρετούνται με την πρακτική τους, κινδυνεύουν να συμβάλουν στο να δημιουργηθούν νέοι αυτόχειρες.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Προφανώς και δεν υπάρχει περίπτωση να χτυπήσουμε το "bullying" εφαρμόζοντας τακτική "bullying", καθιστώντας το ως άλλοι δικαστές ένα νέο εθνικό σπορ. Αυτά αφορούν τη διαχείριση του ζητήματος από πολίτες και Μέσα Ενημέρωσης. Σε ό,τι αφορά τις Αρχές προκύπτει κάτι ακόμη: Πολύ σωστά και άμεσα η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος συνέλαβε τους υβριστές του Βαγγέλη, αυτούς τους ανεκδιήγητους εγκεφάλους, για τους οποίους δε χωρούν λέξεις για να τους περιγράψεις. Παρά μόνο μια. Κανίβαλοι. Ωστόσο, προκαλεί εντύπωση γιατί οι Αρχές κατέδειξαν ανεπαρκή αντανακλαστικά και δεν έχουν κινήσει αντίστοιχη διαδικασία για όσους διακινούν φωτογραφικό υλικό των 20άρηδων, οι οποίοι δεν είναι κατηγορούμενοι και κυρίως δεν έχει δοθεί εισαγγελική άδεια για να δημοσιοποιηθούν τα πρόσωπά τους.

Κομμάτι της καθημερινότητας

Όλοι μαζί ζητάμε να ανοίξουν στόματα. Πόσο έτοιμοι είμαστε να ανοίξουμε το δικό μας; Επειδή η υποκρισία περισσεύει, ας δούμε μερικά δημοσιογραφικά παραδείγματα.

- Δημοτικό σχολείο στις ανατολικές συνοικίες του Ηρακλείου. Γονείς τηλεφωνούν στους δημοσιογράφους και καταγγέλλουν ότι τα παιδιά τους δέχονται bullying από συμμαθητές τους. Προσπαθούμε να κάνουμε ρεπορτάζ και οι ίδιοι γονείς, που είναι και εκείνοι θύματα, αρνούνται να μιλήσουν γιατί φοβούνται τους γονείς των άλλων παιδιών και επίσης δε θέλουν να στοχοποιηθούν τα παιδιά τους ότι εμφανίζονται αδύναμα.

- Στρατιωτική μονάδα των Δωδεκανήσων. Κρητικός φαντάρος καταγγέλλει ότι δέχεται πιέσεις από ανωτέρους και καψώνια. «Θέλεις να μιλήσεις είτε εσύ είτε η οικογένειά σου;». «Όχι, γιατί μπορεί να με μεταθέσουν σε φυλάκιο νησίδας» η απάντηση.

- Εργοδότης σε εταιρεία οικοδομικών υλικών και εργαλείων απειλεί εργαζόμενη. Την καταγγελία την κάνει ο σύζυγος. «Θέλετε να μας μιλήσετε ή να πάτε στην Επιθεώρηση Εργασίας;». «Όχι, γιατί θα ενοχοποιηθούμε και δε θα ξαναβρεί δουλειά» η απάντηση.

- Ιδιοκτήτες νυχτερινών καταστημάτων στο κέντρο του Ηρακλείου. Ζουν με τα σπασίματα, τις καταστροφές, τις φασαρίες και ενίοτε και τους πυροβολισμούς. «Θέλετε να μιλήσετε για τους νταβατζήδες της νύχτας;». Η απάντηση δε διαφέρει. «Όχι. Αν μου κατέστρεψαν το μαγαζί χθες, σήμερα, αν μιλήσω, θα μου καταστρέψουν την οικογένεια».

- Παραγωγός λαδιού στην κατά τα άλλα φιλήσυχη Πεδιάδα. Τηλεφωνική καταγγελία στις αρχές Νοεμβρίου. «Μαζεύει τις ελιές μου ο διπλανός και με απειλεί». Γιατί δεν το καταγγέλλετε;», η απάντηση από το δημοσιογράφο. «Μα, αν τον καταγγείλω, θα μου ξεπατώσει όλες τις ρίζες που έχω». «Τι θέλετε από εμάς, λοιπόν;» η επόμενη ερώτηση του ρεπόρτερ. «Να τον βγάλετε στα κανάλια και στις εφημερίδες, αλλά να μη φαίνομαι εγώ».

Οφείλουν να βοηθήσουν τους πολίτες

Όλα τα παραπάνω είναι πέρα για πέρα πραγματικά περιστατικά. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματική καθημερινότητα και στην Κρήτη. Ωραία, αναρωτιέται κάποιος, δεν υπάρχει σωτηρία, θα ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο εκφοβισμό και αβοήθητοι; Δύο θεσμοί μόνο μπορούν να βοηθήσουν και όλοι εμείς να τους στηρίξουμε. Αστυνομία και Δικαιοσύνη. Όμως, και εκεί υπάρχει ζήτημα. Για τις μεν αστυνομικές Αρχές οι πολίτες έχουν τόση εμπιστοσύνη όσο και οι αστυνομικές Αρχές στους πολίτες. Άλλωστε, και οι αστυνομικοί, όπως και εμείς οι δημοσιογράφοι, ζητάμε μαρτυρίες για να μπορέσουμε είτε οι αστυνομικοί να στοιχειοθετήσουν δικογραφία είτε οι δημοσιογράφοι να τεκμηριώσουν ένα ρεπορτάζ και να μη βρεθούν αντιμέτωποι με μηνύσεις και αγωγές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Για τη δε Δικαιοσύνη, ακόμη κι αν κανείς βρει το κουράγιο και τολμήσει να μιλήσει και να καταγγείλει οδηγώντας μια υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες ακόμη και για καταδίκες για βαριά εγκλήματα, σύντομα θα ξαναβρεί τον ένοχο στο δρόμο του, στο μαγαζί που πίνει τον καφέ του και ούτε καθεξής.

Οι δικαστές δικάζουν με το νομικό οπλοστάσιο που έχουν στα χέρια τους και όχι με το τι πιστεύουμε εμείς ότι αξίζει στον κάθε ένοχο. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα αφέθηκε ελεύθερος, αφού είχε εκτίσει το 1/3 της ποινής του - περίπου 7 χρόνια - κατάδικος που έκαψε ζωντανό έναν άλλο άνθρωπο για 100 ευρώ!

Κρήτες: Να προστατέψουμε την ιστορία μας

Αυτή είναι η ωμή, καθαρή πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σκληρή για τη λεβεντογέννα Κρήτη. Όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Όσο και να επιμένουμε, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα αμαυρώνουν τον κανόνα μιας κοινωνίας που θέλει να ζει υπερήφανα και με αξιοπρέπεια. Και κάτι ακόμη. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν κινδυνεύει πια από κανέναν, μόνο από την τάση κάποιων να ξεχάσουν ή να προσπεράσουν το γεγονός. Και από τα κροκοδείλια δάκρυα!

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News