Η πόλη του χαμόγελου, η πόλη των αγγέλων ή απλά η πόλη των ακραίων αντιθέσεων και γιατί όχι των δαιμόνων. Όχι απαραίτητα εκείνων που έχουν στο πάνθεόν τους οι Ταϊλανδοί, αλλά σύγχρονων και πιο επικίνδυνων.
Μπανγκόγκ, η πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης, μαγευτική στην εντυπωσιακή βιτρίνα της με τους καταστόλιστους ναούς, οι οποίοι στραφταλίζουν στο δυνατό ήλιο χάρις στα μικρά γυαλάκια και τα θραύσματα από καθρέφτες που αντανακλούν το τροπικό φως, και ταυτόχρονα μουντή στους δρόμους πίσω από το ιστορικό κέντρο και στις σκοτεινές γωνιές, μόλις φτάσει με τρόπο θεαματικό μέσα από ένα ηλιοβασίλεμα σε όλους τους τόνους του κόκκινου και του κίτρινου νύχτα. Η πόλη που ποτέ δεν κοιμάται ή μάλλον ξεκινάει τη ζωή της μόλις δύσει ο ήλιος και η νωχελικότητα της ζεστής μέρας παραχωρήσει τη θέση της στην υγρή ζεστασιά της νύχτας.
Το χαμόγελο
Η πρωτεύουσα των λαμπερών ανακτόρων και των ναών και ταυτόχρονα των μίζερων σπιτιών, ανήλιαγων, φτωχικών και θλιβερών. Και όμως μέσα στην τόση φτώχια τα πρόσωπα παραμένουν χαμογελαστά και λάμπουν από ευγένεια. Για τους κατοίκους αυτής της πόλης ακόμα και είκοσι μπατ, όπως ονομάζεται το ντόπιο νόμισμα, ποσό που ισοδυναμεί με κάτι λιγότερο από ένα ευρώ, μοιάζουν με θησαυρό και γερό φιλοδώρημα για το οποίο θα σε ευχαριστήσουν με μια υπόκλιση και την κλασική κίνηση ευγνωμοσύνης των χεριών τα οποία ενώνονται με τους καρπούς προς τα μέσα και υψώνονται ως το λαιμό.
Δυο όψεις
Στη σκιά των ουρανοξυστών που στεγάζουν εμπορικά κέντρα και οικονομικούς κολοσσούς της Ασίας και των ΗΠΑ, το βλέμμα συναντά παραγκουπόλεις και μικρομάγαζα όπου οι πωλητές και εργαζόμενοι ζουν όλη την ημέρα μαζί με τις οικογένειές τους. Εικόνες που σοκάρουν, με τους μαγαζάτορες να προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτεια τους την ίδια στιγμή που στο πίσω μέρος του κοιμούνται τα μωρά ή μικρά παιδιά, γευματίζουν και δειπνούν ολόκληρες οικογένειες. Κάτω από τις ράγες του Sky train, του υπέργειου υπερσύγχρονου σιδηρόδρομου, ενός από τους πιο εξελιγμένους στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας, ποδήλατα και τρίκυκλα, γνωστά ως τουκ-τουκ, καταστόλιστα και λαμπερά, προσκαλούν τους τουρίστες για τις μεταφορές τους μετά το απαραίτητο φυσικά παζάρι.
Το παζάρι
Άλλωστε, σε αυτή τη χώρα και φυσικά την πόλη δεν υπάρχει τίποτα που να μην παζαρεύεται. Αδιάψευστος μάρτυρας τα κομπιουτεράκια με τα οποία δίνεται στον υποψήφιο πελάτη η αρχική τιμή και στο οποίο καταγράφει τη δική του προσφορά ώστε να ξεκινήσει το "παιχνίδι", το οποίο κατά κανόνα καταλήγει στη χειρότερη περίπτωση στο ήμισυ της τιμής εκκίνησης και φτάνει στην καλύτερη ως το 70% της αξίας που έδωσε ο πωλητής. Η νυχτερινή αγορά της Πατπόνγκ και οι άλλες δυο αντίστοιχες της μεγαλούπολης, μαγνήτης για όλους τους επισκέπτες, αρχίζουν να ζουν μετά τις 8 το βράδυ όταν με φρενήρεις ρυθμούς οι μικροπωλητές στήνουν όσο πιο γρήγορα μπορούν τους πάγκους με την πραμάτεια τους με ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Από ρολόγια και γυαλιά - φυσικά "μαϊμού" - μέχρι ρούχα που, αν και απομιμήσεις, είναι πολύ καλής ποιότητας. Και από σουβενίρ της πλάκας μέχρι χειροποίητα έργα τέχνης και κυρίως ξυλόγλυπτα. Και φυσικά φρούτα σε τεράστιες αγορές με απίστευτα προκλητικές για τους ουρανίσκους γεύσεις που είτε πωλούνται χύμα είτε σε συσκευασίες, καθαρισμένα και πλυμένα, είτε γίνονται μπροστά σου λαχταριστός δροσιστικός χυμός με ό,τι εσύ επιλέξεις, σε χορταστικές δόσεις με μόλις ένα ευρώ.
Φαγητά του δρόμου
Κάπου ανάμεσα στους πάγκους με τα ρούχα και τα αναμνηστικά, η τσίκνα από υπαίθρια φαγάδικα στημένα πάνω σε τρίκυκλα σε κάνουν να κοντοσταθείς για να μπεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις αυτό που μοιάζει με την παραδοσιακή συνταγή από κοτόπουλο ή ψάρι, χωρίς να παίρνεις όρκο ότι είναι κάτι τέτοιο, με τα απαραίτητα βεβαίως καυτερά καρυκεύματα που, αν το επιλέξεις, σε κάνουν να τρέχεις προς αναζήτηση νερού σαν ναυαγός που έχει ξεροσταλιάσει μετά από μέρες στη θάλασσα ή ταξιδιώτης χαμένος στην έρημο που ξαφνικά βλέπει μπροστά του μια όαση.
Φως και σκοτάδι
Η Μπανγκόγκ είναι η πόλη της ανεκτικότητας, όπου όλα επιτρέπονται. Παρά τους αυστηρούς νόμους, η λάμψη της πόλης συναγωνίζεται το βαθύ της σκοτάδι. Στη σκιά των λαμπερών ανακτόρων και εκατοντάδων ναών υψώνονται οι άλλοι ναοί, εκείνοι του σεξ σε δόσεις υπερβολής που σοκάρουν. Η πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης είναι όμως και η βασίλισσα των drag queens, που βγαίνουν στους δρόμους και διαλαλούν τα κάλλη τους με φανταχτερά ενδύματα που, αν τα καλοκοιτάξεις, δεν κρύβουν τις τρύπες στα καλτσόν και τα στρας του εύκολου σεξ ή ενός καμπαρέ.
Μασάζ
Ο γκέι τουρισμός αποτελεί την άλλη διάσταση αυτής της πόλης, καθώς λανσάρεται μαζί με τα κλασικά μασάζ για κάθε γούστο σε "μασατζίδικα" που είναι πιο πολλά και από τα δικά μας περίπτερα. Με μόλις 15 ή 20 ευρώ για το κλασικό χαλαρωτικό μασάζ μιας ώρας και ένα καλό χαρτζιλίκι για κάτι παραπάνω σε κλίμακα αισθησιασμού. Ανάλογα το παζάρι..! Υπάρχουν βασικά τρεις κατηγορίες μασάζ με μια χώρα που φημίζεται για αυτό: Τα πολυτελή που τα χρυσοπληρώνεις και απευθύνονται σε μια ελίτ τουριστών και μόνο. Τα φτηνιάρικα, που είναι ο κανόνας, και τα ερωτικά που κατέχουν μεγάλο μερίδιο στην εν λόγω... αγορά. Μην ξεχνάτε ότι η Ταϊλάνδη είναι στην κυριολεξία η χώρα από όπου ξεκίνησε το μασάζ με ιερό αρχικά χαρακτήρα, αφού διδάσκονταν στα βουδιστικά τεμένη.
Στιγμιότυπα
Τα περισσότερα σούπερ-μάρκετ δουλεύουν 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, με τουρίστες να τα επιλέγουν για τα ψώνια ή ακόμα και μια μπίρα στο πόδι, έχοντας μάθει το κόλπο για φτηνές διακοπές. Το κυκλοφοριακό στους δρόμους είναι κάτι το ασύλληπτο, με τους οδηγούς να πηγαίνουν σαν τους τρελούς, με το βρετανικό σύστημα που κάνει τους υπόλοιπους ταξιδιώτες να τα χάνουν ελαφρώς όταν πηγαίνουν να περάσουν απέναντι το δρόμο. Ο αριθμός των δίκυκλων είναι ασύλληπτος, καθώς, εκτός από τους ντόπιους, οι ξένοι τα έχουν στην πρώτη γραμμή της επιλογής ως πιο φτηνά και αποτελεσματικά για τις εξορμήσεις τους.
Σπάνια όμως ο πεζός μπορεί να νιώσει ότι κινδυνεύει, αφού εκτός από τις χρονοσημάνσεις που προσδιορίζουν το χρόνο που ένα φανάρι παραμένει πράσινο, οι ίδιοι οι οδηγοί σέβονται τουλάχιστον κατά κανόνα τους διαβάτες.
Ασφάλεια
Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι, παρά την κοσμοσυρροή, η αίσθηση της ασφάλειας είναι κάτι το απίστευτο. Όποια ώρα και αν κινηθείς στους δρόμους της Μπανγκόγκ, δε νιώθεις ότι απειλείσαι, τουλάχιστον στους κεντρικούς δρόμους. Μπορείς να βγάλεις άφοβα πορτοφόλι στις αγορές ή στο δρόμο χωρίς κανείς να σε απειλήσει ή να νιώσεις ότι οι αισθήσεις σου τίθενται σε επιφυλακή.
Οι τουρίστες
Όσο για τους τουρίστες, οι αριθμοί τους είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακοί, από κάθε γωνιά του πλανήτη. Ειδικά οι απογοητευμένοι από το βαρύ χειμώνα στις χώρες τους που νιώθουν ανακουφισμένοι έχοντας εγκαταλείψει για τις λίγες μέρες των διακοπών τα μάλλινα και υιοθετήσει τα μακό, τα σορτσάκια και τις λατρεμένες σαγιονάρες, με την αίσθηση ότι έφυγαν από το βαρύ χειμώνα και βρέθηκαν στο τροπικό καλοκαίρι να είναι συνώνυμη της ίδιας της ηδονής.
Πλήθος Ευρωπαίων αλλά και Κινέζων, τόσων Κινέζων ειδικά το Φεβρουάριο - μήνας διακοπών λόγω κινεζικής Πρωτοχρονιάς - σε βαθμό που απλά απορείς αν έχει μείνει και κανείς πίσω στην Κίνα! Έως πέρυσι στην κορυφή της λίστας των ταξιδιωτών στην Ταϊλάνδη και βεβαίως την Μπανγκόγκ κρατούσαν με αξιώσεις οι Ρώσοι, όμως η οικονομική κρίση που τους χτύπησε ξαφνικά οδήγησε στη συρρίκνωση του τουριστικού ρεύματος προς τη νοτιοανατολική Ασία. Πάμπολλοι και οι Ιταλοί, αλλά και οι Έλληνες που βεβαίως επιβεβαιώνουν το ότι όποια πέτρα και να σηκώσεις θα τους βρεις από κάτω!
Τα "σπίτια των πνευμάτων"
Η Μπανγκόγκ, όπως και κάθε γωνιά της χώρας, είναι κατάμεστη από βουδιστικά τεμένη, ενώ πλείστα όσα είναι και τα ινδουιστικά με τους καταστόλιστους ναούς και τα συχνά πανηγύρια, ενώ παντού υπάρχουν μικροί ναΐσκοι ή "σπίτια των πνευμάτων" με ομοιώματα θεών, όπου οι πιστοί αφήνουν όλη μέρα τις προσφορές τους, φαγητά, φρούτα, ή ποτά μαζί με τις γιρλάντες από άνθη και τα διάσημα ανά τον κόσμο αρωματικά στικάκια που στέλνουν τις μυρωδιές προς τους θεούς για να τους ευχαριστήσουν, όπως κάνουμε εμείς με τα κεριά και το λιβάνι. Και λίγο πριν το ξημέρωμα οι προσφορές μαζεύονται για να δοθούν σε μοναχούς ή φτωχούς. Με τον κύκλο να ξαναρχίζει..! Μόνο στην Μπανγκόγκ υπάρχουν πάνω από 400 ναοί, με τους πιο διάσημους να βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο, όπως οι μεγαλόπρεποι στα ανάκτορα, ο αρχαίος επιβλητικός ναός της Αυγής δίπλα στον ποταμό Τσάο Πράγια ή εκείνος του Χρυσού Βούδα με το τεράστιο άγαλμα από καθαρό χρυσάφι.
ΑΚΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Η μεγαλούπολη των παραγκουπόλεων
Η πόλη των 14 εκατομμυρίων - επισήμως - και πολύ περισσότερων ανεπισήμως κατοίκων, που ιδρύθηκε στα 1782 στις όχθες του ιερού θεοποιημένου ποταμού, είναι ένα μείγμα μεγαλούπολης και παραγκούπολης, με τα όριά τους συχνά να μπερδεύονται. Είναι μια πόλη γεμάτη ζωή, κίνηση και φυσικά ρύπανση που ζει με τον εφιάλτη των κλιματικών αλλαγών καθώς κάθε χρόνο βυθίζεται όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα τα κτήρια να κατασκευάζονται με "κοιλιά" ώστε να διατηρούν τη σταθερότητά τους. Είναι η πόλη των θεών αλλά και η πόλη των ανθρώπων. Των πλούσιων και των φτωχών. Η πόλη που έχει τον τρόπο της να σε κάνει να την αγαπήσεις, αλλά και να τη μισήσεις. Να χαμογελάσεις αλλά και να κουνήσεις το κεφάλι με θλίψη. Η πόλη των αντιθέσεων, που ίσως πουθενά αλλού δεν είναι τόσο ακραίες και τόσο ισχυρές.
Σταύρος Μουντουφάρης
