default-image

Ταϊλάνδη: Greek tavern στο Κο Σαμούι

Κόσμος
Ταϊλάνδη: Greek tavern στο Κο Σαμούι

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Έχοντας εξοικειωθεί με τους ήχους και τις μυρωδιές, τις εικόνες και τις τροπικές αισθήσεις ενός από τους μακρινούς παραδείσους της νοτιοανατολικής Ασίας, του τρίτου σε μέγεθος νησιού της Ταϊλάνδης, του Κο Σαμούι, το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα ποτέ να ακούσω ήταν το τραγούδι του Γρηγόρη Μπιθικώτση "Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα" να "δραπετεύει" μελωδικά από έναν κάθετο στον κεντρικό δρόμο της παραλίας Chaweng, της μεγαλύτερης του νησιού.

Στην αρχή θεώρησα ότι επρόκειτο απλά για ένα ανεπιθύμητο ντεζαβού, συνέπεια του τζετ λανκ, ή μια φυσιολογική αντίδραση του εγκεφάλου στο γενικότερο σοκ του να φύγεις από το ψοφόκρυο ενός αδυσώπητου χειμώνα και να βρεθείς από τους 8 βαθμούς Κελσίου ξαφνικά στους 35 και! Δεν είναι άλλωστε ό,τι ευκολότερο να πας στην άλλη άκρη του κόσμου και να περάσεις αλώβητος το φράγμα μπόλικων χρονικών ζωνών.

Μια δεύτερη πιο ψύχραιμη ματιά ήταν αρκετή για να αντιμετωπίσω με ωριμότητα την πραγματικότητα. Και ω, ναι... Μέχρι και εκεί, στις εσχατιές του κόσμου, υπήρχε μια ελληνική ταβέρνα με Greek mousakas, souvlaki και tzatziki. Το "Olive tree Greek Traditional Restaurant" με ιδιοκτήτη τον Απόστολο Γαύρο από την Κοζάνη. Καμιά σχέση με το παρατσούκλι της γνωστής ποδοσφαιρικής ομάδας της Ελλάδας, όπως διευκρίνισε χαριτολογώντας.

Κάπου ανάμεσα στο ψήσιμο ενός σουβλακιού και στο σερβίρισμα των πελατών, χαμογελαστός και φιλόξενος, ο Απόστολος ξεδίπλωσε την ιστορία του, που ξεκινάει από τη μακρινή πια για εκείνον Ελλάδα, τόσο μακρινή, που στην ερώτηση αν θα επέστρεφε ξανά, απάντησε «δε σφάξανε», περνάει από την Αυστραλία και καταλήγει στον τροπικό παράδεισο των Κο Σαμούι της Ταϊλάνδης.

Η Αυστραλία

«Ερχόμουν για διακοπές στην Ταϊλάνδη και δεν είχα ποτέ σαν σκοπό μου να μείνω στη χώρα», ξεκίνησε τη διήγησή του. «Πήγαινα για Αυστραλία για να γίνω μετανάστης εκεί και βρέθηκα στο Κο Σαμούι για ένα σεμινάριο μαγειρικής. Μου άρεσε η μαγειρική και άδραξα την ευκαιρία να μάθω εδώ την κουζίνα της Ταϊλάνδης».

Τριάμισι χρόνια πίσω που όμως αποδείχτηκαν καταλυτικά για τη ζωή του, αφού στέριωσε στον τροπικό αυτό παράδεισο της χώρας, παντρεύτηκε και ίσως την ώρα που γράφεται αυτό το ρεπορτάζ να έχει ήδη γίνει πατέρας στο πρώτο του παιδί. Ο λόγος που έφυγε από την Ελλάδα δε διαφέρει από εκείνον που έχει οδηγήσει χιλιάδες νέους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του: «Ένιωθα τάσεις φυγής. Βαρέθηκα τον κόσμο εκεί. Ήθελα να νιώθω πιο χαρούμενος, δεν άντεχα άλλο τη μιζέρια».

Και σε αυτό είχε απόλυτο δίκιο, αφού η Ταϊλάνδη κάνει πράξη εκείνο το οποίο διαφημίζει ως τουριστικό σλόγκαν, «η χώρα του χαμόγελου». Παντού σε υποδέχονται με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και οι πιο φτωχοί, δίνοντας μαθήματα σε πολλούς από τους "πολιτισμένους" Ευρωπαίους.

«Έκανα γνωριμίες, φίλους, ρίζωσα εδώ», μας εξομολογείται. «Μου έκανε εντύπωση η Ταϊλάνδη και κυρίως "το νησί", γιατί έχεις την ελευθερία να είσαι αυτό που είσαι. Κανένας δε θα σε κατακρίνει. Είναι απλά τα πράγματα εδώ. Είσαι καλός, είσαι απλά καλός. Είσαι χίπης, είσαι απλά χίπης..! Όλοι είναι αποδεκτοί στην κοινωνία τους, χωρίς μίζερες σκέψεις και προκαταλήψεις».

Ο βασικός στόχος του Αποστόλη ήταν να πάει στην Αυστραλία «γιατί πίστευα ότι δε μου ταιριάζουν οι "φλου" καταστάσεις. Πίστευα ότι θα μου ταίριαζε η σταθερότητα της Αυστραλίας. Όμως διαψεύστηκα. Εκεί δεν έχεις ουσιαστική ελευθερία και το ανακάλυψα από την πρώτη κιόλας στιγμή που πάτησα τα πόδια μου εκεί. Τουλάχιστον εδώ σου λένε ένα "καλώς ήρθες στην Ταϊλάνδη" και σε υποδέχονται με ένα χαμόγελο».

Ο Απόστολος Γαύρος, στα 30 του πια, περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τα όσα είδε και έζησε στην Αυστραλία, γεγονός που τον οδήγησε στο να πάρει την απόφαση να ζήσει στο Σαμούι της Ταϊλάνδης.

«Στην Αυστραλία δίνεις αναφορά για οτιδήποτε. Όλοι πάνε σαν ρομποτάκια. Ο γείτονας σε κοιτάζει καχύποπτα, η νοοτροπία είναι απογοητευτική. Ο τόπος μπορεί να είναι πανέμορφος, η κοινωνία να είναι απόλυτα οργανωμένη, όμως... πολλά όμως». Κάπως έτσι "το κεφάλαιο Αυστραλία" έκλεισε οριστικά για τον Αποστόλη, μαζί με τη λήξη διάρκειας της βίζας.

Στο Σαμούι

Και βρέθηκε για ένα μικρό διάλειμμα στο Κο Σαμούι, καθώς είχε ήδη στα χέρια του το εισιτήριο της επιστροφής. Χωρίς κανένα πλάνο για να μείνει εκεί μόνιμα, ούτε όμως και να συνεχίσει να ζει στην Ελλάδα. Όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν σε κάτι παραπάνω από απλή ανάπαυλα σε αυτόν τον εκπληκτικής ομορφιάς τροπικό παράδεισο. Και μάλιστα με τρόπο πολύ ομαλό.

Η "ματιέρα" του νεαρού ιδιοκτήτη της ελληνικής ταβέρνας στο Κο Σαμούι δεν είναι στραμμένη μόνο στη θετική πλευρά των πραγμάτων, αλλά γίνεται και κριτική απέναντι στην Ταϊλάνδη και τους κατοίκους της: «Εδώ επικρατεί άλλη λογική. Οι Ταϊλανδοί είναι αργόσχολοι, τεμπέληδες, ανοργάνωτοι και όλα αυτά συμβάλουν σε αυτήν την άλλη λογική. Οι κάτοικοι ζουν με ρυθμούς όπου πάει και όπως μας συμφέρει».

Όταν συναναστρέφεσαι με τους ντόπιους, νιώθεις πολλές φορές ότι έχεις να κάνεις με ένα μικρό παιδί. Στην πραγματικότητα δε διαφέρει η νοοτροπία τους με εκείνη που υπήρχε στην Ελλάδα "των καλών χρόνων". Όμως πια όλα είναι διαφορετικά. Όμως και οι Ταϊλανδοί βρίσκονται σε κρίση. Απλά δεν το έχουν καταλάβει», λέει ο νεαρός Έλληνας.

«Η πτώση του τουρισμού τους έχει φτάσει το 50-60%, με τις μεγαλύτερες απώλειες να καταγράφονται από τη Ρωσία μετά την πρόσφατη κρίση με το ρούβλι», προσθέτει. Και σε αυτό ο Αποστόλης δεν έχει άδικο. Οι Ρώσοι ήταν η "ατμομηχανή" της τουριστικής βιομηχανίας της Ταϊλάνδης σε βαθμό που τα περισσότερα από τα καταστήματα, μασατζίδικα - τα οποία είναι σε αναλογία όπως τα δικά μας περίπτερα - και φαγάδικα να έχουν τους τιμοκαταλόγους και τις ταμπέλες και στα Ρωσικά μαζί με τα Αγγλικά, ενώ αναφορικά με το "εθνικό σπορ" της Ταϊλάνδης, το μασάζ, λόγω του μεγάλου αριθμού των Ρώσων τουριστών έχουν τροποποιήσει και τη... συνταγή, προσφέροντας χαλαρωτικό μασάζ με... βότκα!

Η ζωή στη χώρα

Μιλώντας για τη ζωή στην Ταϊλάνδη, ο Απόστολος Γαύρος είναι αποκαλυπτικός: «Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι μπορεί να εμφανίζουν μια βρόμικη εικόνα στους δρόμους τους, όμως στα σπίτια τους είναι πεντακάθαροι. Οι φόροι είναι σε λογικά πλαίσια. Ο κόσμος είναι απλός. Η ζωή είναι αξιοπρεπής. Εδώ απλά συμβιβάζεσαι αν θες να επιβιώσεις. Η συνταγή είναι απλή, λίγο όνειρο και πολλή πραγματικότητα. Σε πλήρη αντίθεση με την Ελλάδα, όπου εκεί που πας να κάνεις όνειρα και να τα ζήσεις, σε ισοπεδώνουν...».

Η χώρα είναι ανοργάνωτη σε μεγάλο βαθμό, αλλά με χίλιες φορές καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες από την Ελλάδα. Και βέβαια φροντίζουν τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε ο Αποστόλης, ότι για να του δώσουν άδεια να εργαστεί πρέπει να απασχολεί στην επιχείρησή του τέσσερις Ταϊλανδούς ως υπαλλήλους. Το πρόβλημα παραμένει βέβαια ακόμα η άδεια παραμονής, καθώς κάθε χρόνο πρέπει να φεύγει εκτός των συνόρων της Ταϊλάνδης έστω και για μία ώρα, ώστε να την ανανεώσει, ξαναμπαίνοντας στα σύνορα της χώρας. Ο ίδιος ελπίζει ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο εύκολα τώρα που θα γίνει πατέρας, παίρνοντας επιτέλους την πολυπόθητη άδεια επ' αόριστον.

Όσο για το αν θα γύριζε ποτέ ξανά στην Ελλάδα για να μείνει, η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό «όχι». «Στην Ελλάδα πια μόνο για διακοπές. Για κανέναν άλλο λόγο. Θέλω να πάω σαν να μην έχω γεννηθεί εκεί».

ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ

Το μπάρμπεκιου που άνοιξε πόρτες

Ο Απόστολος στέριωσε στα Σαμούι χάρη σε ένα γύρισμα της τύχης. «Όταν ήρθα εδώ έκανα διάφορες μικροδουλειές. Δεν είχα σκοπό να ανοίξω την ταβέρνα. Ένας Ρώσος γείτονάς μου, ο οποίος δούλευε ως μεσίτης για πλούσιους που έψαχναν βίλες, μου έδωσε μια ευκαιρία να ζήσω εδώ και να εργαστώ. Όταν όμως εκείνος έφυγε, έμεινα ξεκρέμαστος. Όμως δεν το έβαλα κάτω. Μια μέρα έκανα μπάρμπεκιου σε κάτι φίλους και μου έριξαν την ιδέα να ανοίξω ένα εστιατόριο με ελληνικά φαγητά. Και έτσι, πριν ένα χρόνο και τέσσερις μήνες έκανα το μεγάλο βήμα».

Σήμερα στο εστιατόριό του σπεύδουν κυρίως ξένοι, που γλείφουν και τα δάχτυλά τους με τα πεντανόστιμα ελληνικά πιάτα, διάσημα ανά τον πλανήτη. Και τόσο γνωστά ακόμα και στις εσχατιές του κόσμου, που βρίσκεις κυρίως Greek salad, δηλαδή ελληνική σαλάτα και λάδι ελιάς σε εστιατόρια και ξενοδοχεία που τα διαφημίζουν κιόλας στο μενού τους.

«Ό,τι πρωτοκάνεις θέλει αγώνα. Να σε γνωρίσει ο κόσμος, να σε μάθει και βέβαια να εργαστείς σκληρά για να βγάλεις το μεροκάματο. Μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, τα κατάφερα. Και πια ζω με αξιοπρέπεια, έχοντας στο πλευρό μου τη γυναίκα μου, η οποία είναι από την Ταϊλάνδη. Αν και έχει σταματήσει εδώ και κάποιο διάστημα από τη δουλειά, καθώς περιμένει να γεννήσει».

Ο Αποστόλης ζει με ταϊλανδέζικους ρυθμούς πια, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της μέρας στην κουζίνα του μαγαζιού. Οι πελάτες του από κάθε γωνιά του κόσμου, σπάνια όμως Ταϊλανδοί και κυρίως Γάλλοι.

«Ξέρουν να τρώνε. Αγαπούν την ελληνική κουζίνα». Εκτός όμως από τους Γάλλους, δε χάνουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν ελληνικό φαγητό και οι Αυστραλοί, που επισκέπτονται το Κο Σαμούι, αλλά και οι Ισραηλινοί, οι οποίοι είναι και οι πιο δύσκολοι πελάτες, ειδικά οι μεγάλοι σε ηλικία.

Οι Έλληνες του Σαμούι

Δεν παραλείπουν όμως και ένα πέρασμα από την ταβέρνα και οι Έλληνες τουρίστες, κυρίως ζευγαράκια και κατά κανόνα νεόνυμφοι, όπως και οι Κρητικοί, που είναι από τους πιο πιστούς στις διακοπές τους στην Ταϊλάνδη.

Εκτός από τον Αποστόλη, υπάρχουν και άλλοι Έλληνες που ζουν στο Κο Σαμούι, περίπου 8-10. «Κάνα-δυο είναι συνταξιούχοι και οι υπόλοιποι απλά δε θέλουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα». Πώς όμως είναι η ζωή εκεί; Όχι ονειρική και όχι τουριστική. «Κατά βάση όσοι ζούμε εδώ κάνουμε συντηρητική ζωή. Πουθενά δεν υπάρχει παράδεισος. Εσύ τον φτιάχνεις. Οι Έλληνες απλά δεν το καταλαβαίνουν αυτό».

Οι συνταγές στην ταβέρνα είναι καθαρά ελληνικές και ο Αποστόλης καταβάλλει προσπάθειες ώστε τα περισσότερα από τα υλικά να είναι παραδοσιακά ελληνικά. «Ό,τι μπορώ να το εισάγω, το εισάγω από την Ελλάδα και χρησιμοποιώ πολλά ντόπια λαχανικά, που είναι καλά και άφθονα». Όσο για το λάδι ελιάς, αυτό είναι πανάκριβο στη χώρα.

Οι γονείς του Αποστόλη τον στήριξαν στην απόφασή του, «και μου έδωσαν την ευχή τους. Με έχουν στηρίξει γιατί δε φοβήθηκαν με τις επιλογές που έκανα. Είδαν ότι προσπάθησα στην Ελλάδα, όπου χτύπησα πολλές πόρτες για δουλειά».

ΤΑΪΛΑΝΔΟΙ

Μια υποψία από τη χώρα που λέγεται Ελλάδα

Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο κάθε λαός βλέπει την Ελλάδα. Και φυσικά εν προκειμένω οι Ταϊλανδοί, οι οποίοι στην πλειονότητα των περιπτώσεων έχουν μια πολύ αμυδρή ιδέα για το πού βρίσκεται αυτή η χώρα, με τους κατοίκους να έχουν καλύτερη γνώση για τον Olympiakos και Panathinaikos απ' ό,τι τον Σωκράτη ή τον Περικλή ή τον Μέγα Αλέξανδρο. Πόσω μάλλον για τους σύγχρονους Έλληνες, τους οποίους ξέρουν σαν Ευρωπαίους που έρχονται μαζί με τους υπόλοιπους λαούς της Γηραιάς μέσα στο καταχείμωνο του βορείου ημισφαιρίου για να ζεσταθεί το κοκκαλάκι τους στους τροπικούς και να κάνουν φίλους και γνωστούς να σκάσουν από τη ζήλια τους την ώρα που τρέμουν από το κρύο, ενώ εκείνοι απολαμβάνουν τον καυτό ήλιο στις παραλίες.

Την άποψη αυτή στηρίζει με την εμπειρία του πια και ο Αποστόλης: «Σε μεγάλες πόλεις που έχουν μια στοιχειώδη παιδεία ξέρουν την Ελλάδα. Οι άλλοι σε τουριστικά μέρη πολύ χοντρικά και αόριστα». Όσο για τις Ταϊλανδέζες, ό,τι ξέρουν για τις χώρες έξω από τα σύνορά τους το έχουν μάθει από τους εραστές και τους φίλους τους στην εναγώνια αναζήτηση για ασφάλεια, που στη δική τους λογική "μεταφράζεται" σε γάμο.

Του Σταύρου Μουντουφάρη

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News