Δεν ξέρω αν θα τα βρούμε στις δώδεκα παρά απόψε στις Βρυξέλλες. Ή στις δώδεκα και πέντε, όπως προσπάθησε να μας καθησυχάσει ο υπουργός Οικονομικών στη χθεσινή κυριακάτικη εφημερίδα της Αθήνας. Δε γνωρίζω, όπως όλοι, τι περιέχει αυτό το εβδομήντα τοις εκατό (70%) του μνημονίου, με το οποίο συμφωνεί ο ίδιος υπουργός.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Ούτε, φυσικά, μας δώρισε τη δυνατότητα να μάθουμε τι έχει αφήσει έξω (αυτό το περίφημο 30%, με το οποίο εκείνος διαφωνεί) σε μία καινούργια συμφωνία για τους λοιπούς Ευρωπαίους.
Δε μας πληροφόρησαν ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές, πίσω από τις οποίες δε θα καταφύγει η δική μας πλευρά. Με εξαίρεση, ίσως, τις διαβόητες λέξεις "τρόικα" και "παράταση του μνημονίου". Αυτές μας τις έχουνε χαρίσει.
Κανένας μας, όμως, δε μας έχει αποκαλύψει ολόκληρη τη σύνθεση της ομάδας της Ελληνικής πλευράς, που συνομιλεί. Από προχθές και χθες, σε τεχνοκρατικό επίπεδο στις Βρυξέλλες. Κανένας σοβαρός συμπολίτης μας δε θα μας αρνηθεί αυτό το ελάχιστο ψήγμα ενημέρωσης που δικαιούμαστε. Από την άλλη, τα γνωστά πρόσωπα της "Τρόικας" δε φόρεσαν μάσκες ανωνυμίας, μολονότι οι μέρες το επιτρέπουν ή και το ενθαρρύνουν. Αυτοί οι ίδιοι. Αυτοί, που ποτέ δε μας χαμογελούσαν τα τελευταία χρόνια. Και, που ποτέ, δε μας κοίταξαν στα μάτια στις εξαιρετικά ενοχλητικές και δυσάρεστες επισκέψεις τους στην Ελλάδα.
Πάντως, θα τα βρούμε. Γιατί διαφορετικά η ρήξη θα είναι καταστρεπτική για την Ελλάδα. Τόσο οικονομικά, όσο και πολιτικά. Θα είναι καταστρεπτική και για τους Ευρωπαίους. Ελάχιστα σε οικονομικό πεδίο. Εκτός αν προκληθεί ντόμινο εξελίξεων. Κυρίως, όμως, θα είναι πολιτική η ζημιά για τη θεσμικά οργανωμένη Ευρώπη.
Και αυτό το ξέρουμε όλοι. Και εκείνοι. Και εμείς.
