Χθες η συνάντηση Τσίπρα-Σουλτς, σήμερα η σειρά του κ. Ντάισελμπλουμ, κλίμα εντελώς διαφορετικό για όσους ποντάρουν σε μία «έκρηξη» ή ένα δημόσιο «εξευτελισμό» της νέας κυβέρνησης. Το ενδιαφέρον είναι στην αποκωδικοποίηση της φράσης Σουλτς «η ελληνική κυβέρνηση δε θα ακολουθήσει το δικό της δρόμο με μονομερείς ενέργειες αλλά θα συζητήσει με την υπόλοιπη Ε.Ε.». Διότι χθες δεν τα έσπασαν (το περίεργο είναι ότι κάποιοι στην Ελλάδα το ανέμεναν χαιρέκακα), ούτε όμως τα βρήκαν. Μέχρι πού και με ποιους όρους είναι αποφασισμένος ο Τσίπρας να πάει σ' αυτή τη συζήτηση με την Ε.Ε. μένει να φανεί τις επόμενες μέρες αρξάμενος από σήμερα με τον πρόεδρο του Eurogroup. Οι εταίροι μας για την ώρα απλά στέλνουν τις τροχιοδεικτικές και αναμένουν, αλλά και για τους ίδιους οι βεβαιότητες έχουν αρχίσει να θολώνουν.
Του Γιώργου Σαχίνη
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, όσο κυνικά 5 χρόνια μας «πνίγουν», άλλο τόσο εθιμοτυπικά γνωρίζουν άριστα το χειρισμό και τη σημειολογία του «διαλόγου διαπραγμάτευσης», ακόμη κι αν δεν προτίθενται να κάνουν βήμα από τις «προτεσταντικές οικονομικές θέσεις» του παραδείγματος τιμωρίας. Άλλωστε οι έξω βλέπουν αυτό που κάποια ισχυρά τζάκια εδώ μέσα ακόμη δεν αντιλαμβάνονται. Για την ώρα και λεκτικά μόνο, η νέα κυβέρνηση κάνει ό,τι είχε πει προεκλογικά και με βάση αυτό κέρδισε τις εκλογές. Είναι λοιπόν πρωτοφανές να εγκαλείται, επειδή, άκουσον-άκουσον, επαναλαμβάνει μετεκλογικά όσα έλεγε προεκλογικά. Πιστεύουν κάποιοι ότι για την πλειοψηφία των ψηφοφόρων που την προτίμησαν την περασμένη Κυριακή, αυτό είναι αρνητικό, λόγω αντιδράσεων των αγορών;
Οι ΗΠΑ
Επιπλέον, ελάχιστοι για την ώρα αντιλαμβάνονται ότι περισσότερο και από την Ελλάδα το «παιχνίδι» χοντραίνει με όλο και πιο γρήγορο ρυθμό σε όλη την ευρωζώνη και με τις ΗΠΑ για πρώτη φορά να εμφανίζονται ενεργοί «παίκτες» σε ένα ευρύτερο παζλ γεωστρατηγικής και γεωοικονομίας.
Για να το πω απλούστερα, σε ό,τι μας αφορά, το χθεσινό πέρασμα Σουλτς από την Αθήνα και η σημερινή του συνάντηση με τη Μέρκελ, την ώρα που στο Μαξίμου θα βρίσκεται ο πρόεδρος του Eurogroup, σημαίνει ότι η διαπραγμάτευση άρχισε!
Μόνο που στην Ευρώπη πλέον, με χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο να εμφανίζονται έτοιμες να «κρασάρουν» και τις ΗΠΑ, θεωρούν ότι η πολιτική χρήση του ευρώ για πλήρη ηγεμονία της Γερμανίας στην Ε.Ε. με αυτονόμησή της στο διεθνή ανταγωνισμό αλλάζει τα δεδομένα. Όσο απομονώνεται το διευθυντήριο Βερολίνου-Βρυξελλών τόσο γίνεται πιο επιθετικό και επείγεται για εκκαθάριση του «ελληνικού ζητήματος» για το έκτρωμα που δημιούργησαν επί πέντε χρόνια. Προς όφελος των αγορών και των χρηματοπιστωτικών κερδοσκόπων.
ΟΙ ΗΠΑ δεν είναι σύμμαχοί τους σε αυτή την επιλογή εδώ και 3,5 χρόνια για τα δικά τους συμφέροντα και κυρίως για το ρόλο του δολαρίου ως το νόμισμα των ισοτιμιών και συναλλαγών διεθνώς. Η Γαλλία το ίδιο, με θέση απέναντι στη στρατηγική της λιτότητας στο δυτικό ημισφαίριο που διακινείται το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Τα περιθώρια της γαλλικής οικονομίας πριν κλατάρει είναι οριακά πλέον. Το Βέλγιο επίσης και το Ηνωμένο Βασίλειο και η Αυστρία με επιφυλάξεις, όπως και η Ιταλία και οι ανερχόμενες δυνάμεις στην Ισπανία.
Το χρηματιστήριο
Ως φαίνεται, με «εργαλείο» το χρηματιστήριο και τις ιδιωτικοποιήσεις... άρχισε η διαπραγμάτευση! Το χρέος σε δεύτερο φόντο! Πρώτα η κερδοσκοπία και το ξεπούλημα! Θα ακολουθήσουν και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους! Η πτώση την Τετάρτη του Χ.Α. κατά 9,24% και των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων έχει πολλές όψεις και αποτελεί μοχλό για πιέσεις οργανωμένων συμφερόντων που είχαν σχεδιάσει διαφορετικά με την προηγούμενη κυβέρνηση και το Βερολίνο για το σημαντικότερο τμήμα του δημόσιου πλούτου της χώρας. Στο στόχαστρο οι τράπεζες, ΟΛΠ, ΔΕΗ. Ο τραπεζικός κλάδος έχει χάσει πάνω από 7 δισ. ευρώ της κεφαλαιοποίησής του, από τη συνεδρίαση της Παρασκευής (πριν τις εκλογές), απώλεια 43,8%.
Τα κερδοσκοπικά δίκτυα ανέλαβαν ως προπομποί το ρόλο του πολιορκητικού κριού της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και το πολιτικό διευθυντήριο της αδιέξοδης πολιτικής της λιτότητας στην Ε.Ε. Το εναρκτήριο λάκτισμα το έδωσαν οι εκπρόσωποι της στρατηγικής του μονόδρομου της λιτότητας και του σκληρού ευρώ. Στρατηγική που βάλλεται τόσο από τη χώρα του δολαρίου, τις ΗΠΑ, όσο και από τη χώρα της λίρας, το Ηνωμένο Βασίλειο. Η πτώση στην ουσία μπορεί να χαρακτηριστεί τεχνητή, αφού δε συνέβη κάτι αναπάντεχο, απρόσμενο. Όλα όσα αναγγέλθηκαν από την κυβέρνηση ήταν γνωστά και προαναγγελθέντα, προ εκλογών, θεωρητικά για αυτά εκλέχτηκαν, και οι αγορές δεν περίμεναν τις δηλώσεις των υπουργών την Τετάρτη για να ανησυχήσουν. Απλά έστησαν το σορτάρισμα, τις πωλήσεις και μάλιστα με τεράστιους όγκους 200 εκατ. ευρώ! Πολλαπλοί οι στόχοι των, με αιχμή τους «χρηματιστηριακούς τζογαδόρους», που θεωρούσαν σίγουρη τη συνέχιση του μονόδρομου. Ασφαλώς και δεν είναι άσχετο με τις πιέσεις μέσα και έξω από τη χώρα και ενόψει των απεσταλμένων μεσολαβητών: Όπως χθες του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του προέδρου της ευρωομάδας σήμερα. Όλα αυτά σε μια προσπάθεια διερευνητικών πιέσεων και απαιτήσεων από την ελληνική κυβέρνηση, ενόψει της προσεχούς συνόδου κορυφής. Αποκαλυπτικός ήταν ο κ. Γκάμπριελ, αντικαγκελάριος και υπουργός Ανάπτυξης της Γερμανίας, καθώς και πρόεδρος του SPD, του κόμματος της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που συγκυβερνά με την κ. Μέρκελ, με αιχμή το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.
Οι Κινέζοι
Ο δε πρέσβης της Κίνας είχε σπεύσει πριν καν στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές του πρωτοκόλλου ορκωμοσίας του νέου πρωθυπουργού Α. Τσίπρα για να διασφαλίσει το ήδη εκποιηθέν τμήμα στο λιμένα του Πειραιά. Η πλευρά της Κίνας έλαβε διαβεβαίωση ότι θα ισχύσουν οι συμφωνίες, πράγμα που επιβεβαίωσε και ο νέος υπουργός Θ. Δρίτσας. Η 3η προβλήτα που ήθελε να αγοράσει η COSCO, πέραν των άλλων, είναι σχετικά μικρή, σε σχέση με τη μεγάλη παραχώρηση που ήδη έχει εξασφαλίσει η COSCO. Όμως και εδώ είναι η κρίσιμη λεπτομέρεια, σε περίπτωση που το ελληνικό Δημόσιο την πωλούσε, θα αναγκάζονταν να τη χτυπήσουν με υψηλό τίμημα για να μην εγκατασταθούν δίπλα τους ανταγωνιστές. Προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι θα επαναξιολογηθεί η συμφωνία COSCO-Ελληνικού Δημοσίου. Η νέα κυβέρνηση επίσημα πλέον είπε ότι δε θα πωληθεί η 3 προβλήτα και ότι οι μέχρι τώρα παραχωρήσεις στη Κινεζικό Δημόσιο αποτελούν διακρατικές δεσμεύσεις. Στο λιμάνι του Πειραιά, όμως, με πρωτοστάτη το Δήμο της πόλης που δήλωνε αντίθετος στην ιδιωτικοποίηση, κάποιοι είχαν προετοιμαστεί για το "λαβράκι" και τώρα μάλλον το σενάριο τερματίζεται.
Οι μεγάλοι παίκτες στο Χρηματιστήριο πέτυχαν να τρομάξουν και να διώξουν τους μικρούς, για να τους πάρουν τα χαρτιά και στη συνέχεια να κερδίσουν από την προσεχή άνοδο. Η χθεσινή εικόνα με την άνοδο του Χρηματιστηρίου μετά τη θεαματική πτώση της Τετάρτης, άνοδο αποκλειστικά στις τραπεζικές μετοχές, είναι εξόχως αποκαλυπτική. Οι ίδιοι παίκτες και οι εταιρείες τους "αλλάζουν χέρια", από τη μια τσέπη στην άλλη - πάντα στην ίδια εταιρεία - γράφοντας πραγματικά κέρδη από τη μια τσέπη και ζημιές για φορολογικούς, λογιστικούς, λόγους από την άλλη.
Ηλίου φαεινότερο για το συνδυασμό των πολιτικών πιέσεων με ταυτόχρονη άσκηση πίεσης και στην οικονομία, διότι η συνολική απώλεια των μετοχών (κεφαλαιοποίηση) είναι της τάξης των 11,8 δισ. και μόνο στις 28 του μήνα 5,8δισ., αλλά και στη ρευστότητα των τραπεζών. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Παράλληλα, εκτός από ανθρώπους που ήδη κάνουν σοβαρή κριτική ουσίας στην κυβέρνηση, οι υποστηρικτές της πολιτικής που μόλις την περασμένη Κυριακή οι Έλληνες αποφάνθηκαν ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί, κάνουν χαρές και συνεχίζουν το σπορ των εκφοβισμών στην κοινή γνώμη, και με κυνισμό αντιμετωπίζουν τη λογική του μαστίγιου-καρότου των χρηματοπιστωτικών κερδοσκόπων, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική οικονομία καμιάς χώρας και ούτε βέβαια της Ελλάδας.
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ζητούμενο το τι, πώς και πότε
Την ίδια ώρα στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου οι εξαγγελίες είναι του πολύ μικρού πακέτου της Θεσσαλονίκης και από τις διατυπώσεις μέχρι τώρα προκύπτει το «θα προσπαθήσουμε, σε βάθος 4ετίας». Είναι προφανές ότι η χώρα θέλει από τη νέα κυβέρνηση - εκτός από κινήσεις - να ακούσει το τι, το πώς και πότε. Στο θέμα αυτό όμως θα επανέλθουμε με τις προγραμματικές δηλώσεις την άλλη εβδομάδα.
Η πρόσκληση στο Παρίσι του Α. Τσίπρα από τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας αποτελεί μήνυμα σαφούς διαφοροποίησης από την πολιτική της Γερμανικής Ευρώπης και την πολιτική της λιτότητας. Προφανώς ο Ολάντ δε θα το τραβήξει στα άκρα, αλλά στο Βερολίνο αυτό έγινε αντιληπτό ήδη με δυσφορία.
Τα συγχαρητήρια του Ομπάμα προς τον Α. Τσίπρα δε φαίνονται τόσο τυπική τελετουργία - μάλλον έχουν βάθος. Οι ΗΠΑ ψάχνουν "εργαλεία" στη βάση των συμφερόντων τους και όχι της συμπάθειας προς την κυβέρνηση Τσίπρα. Τα συγχαρητήρια Ομπάμα είχαν αποδέκτη και τη Α. Μέρκελ όσον αφορά τη ρητή θέση του Αμερικανού προέδρου κατά της στρατηγικής της λιτότητας, καθότι, μεταξύ των άλλων συνεπειών, η μείωση των εισοδημάτων εκατομμυρίων Ευρωπαίων οδηγεί τις αμερικανικές επιχειρήσεις που προωθούν τα προϊόντα τους σε ευρωπαϊκές χώρες στο να υφίστανται κατακόρυφη μείωση των πωλήσεών τους. Ασφαλώς η αμερικανική πλευρά, πέρα από τη μυστική διπλωματία και προς τη νέα ελληνική κυβέρνηση για το θέμα της Ουκρανίας, θα επανέλθει και δημόσια, ανάλογα με την περαιτέρω στάση της ελληνικής πλευράς. Για την ώρα, δεν επείγεται για αυτό, αλλά για την αλλαγή οικονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη.
