Στην πραγματική ζωή καλό είναι να μην κοιτάς ποτέ πίσω. Αυτό που πραγματικά έχει ουσία είναι το παρόν (άντε και το άμεσο - πολύ άμεσο - μέλλον). Στο πολιτικό ρεπορτάζ όμως η αναδρομή στα παλιά είναι από τα πιο ουσιαστικά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς, αφού καταλήγει σε πολύ απλά και ταυτόχρονα πολύτιμα συμπεράσματα. Το δυστύχημα βέβαια στην Ελλάδα είναι ότι δε μαθαίνουμε εύκολα από τα λάθη μας, αλλά ας είναι... Άνοιξη 2009: Το «παιχνίδι» - τότε - λεγόταν "έλλειμμα" και ο Καραμανλής το τοποθετούσε κάπου εκεί στο 5-6%, αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων τελικά ήταν... διψήφιο. Λίγο αργότερα ο Καραμανλής πέταξε την "τσουρουφλιστή πατάτα" στον Γιώργο (τον οποίο, αν θυμάστε, δεν τον κάναμε καλά, ήθελε να κυβερνήσει πάση θυσία), πηγαίνοντας σε εκλογές. Τότε ήταν που είπε και το αλήστου μνήμης «Λεφτά υπάρχουν». Δεν αποδείχθηκε ωστόσο διορατικός, διότι δεν είδε καν στον ορίζοντα το στρατό απ τ' αγγούρια τα οποία είχαν βγάλει πλέον πόδια και ήδη είχαν αρχίσει να τρέχουν κατά πάνω του.
Της Κατερίνας Σαλαπάτα
Ρημαδοσχηματίζει, λοιπόν, κυβέρνηση αλλά μπροστά του βρίσκει αλλά δεδομένα από αυτά που ίσως περίμενε. Έπειτα ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα, με τα αγγούρια τελικά να κυνηγούν εμάς τους δύσμοιρους. Κάπου εκεί, μέσα σε όλα αυτά, φυσικά ο Καραμανλής εξαφανίστηκε. Σήμερα, ως γνωστόν, ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής έχει υιοθετήσει το στυλ "μούγκα στη στρούγκα". Ακόμη και τη δήλωση που έκανε πριν λίγες ημέρες προεκλογικά την έκανε γραπτώς. Αποφεύγει τις δηλώσεις και κυρίως αυτές που γίνονται μπροστά από τα μικρόφωνα των τηλεοπτικών συνεργείων. Και καλά κάνει. Όταν δεν έχεις τι να πεις ή όταν δεν έχεις το πολιτικό ανάστημα να ζητήσεις συγνώμη και να αποδεχτείς το λάθος σου, καλό είναι να μη λες τίποτα. Η σιωπή είναι χρυσός. Βέβαια, για έλλειψη πολιτικού αναστήματος δεν "κατηγορούμε" μόνο τον Καραμανλή. Αυτό είναι στοιχείο που δε λείπει από το βιογραφικό της πλειοψηφίας των πολιτικών μας, τους οποίους φροντίζουμε τα τελευταία 40 χρόνια (και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία) να διατηρούμε στην εξουσία.
Και από το χθες στο σήμερα... Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η "αναρρίχηση" του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα διαψεύσει τους καταστροφολόγους και τους τρομολάγνους και τελικώς δε θα εγκυμονεί κανένα κίνδυνο για τη χώρα. Τώρα ας επιχειρήσουμε μια απλή σύγκριση... Ο Αλέξης - όπως και ο ΓΑΠ το 2009 - τάζει τα πάντα στους πάντες. Αυτό δεν είναι "σχηματικό", είναι πέρα για πέρα αληθές. Μόνο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης να διαβάσει κανείς, αντιλαμβάνεται ότι μιλάμε για παροχές… εκατομμυρίων! Τουλάχιστον οξύμωρο για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, διαλαλεί ότι θα καταργήσει φόρους. Παράλληλα, τα δημόσια έσοδα αρχίζουν να πέφτουν. Μα, λογικό. Ποιος θα τρέξει να πληρώσει όταν ο εν δυνάμει πρωθυπουργός τάζει συνεχώς φοροελαφρύνσεις; Εντωμεταξύ, ο Σαμαράς κάνει ό,τι μπορεί για να παραδώσει και εκείνος με τη σειρά του την "τσουρουφλιστή πατάτα". Δεν αργεί η ώρα που θα τον ακούμε να μιλά σαν άλλος προφήτης, ο οποίος ήθελε να σώσει τη χώρα αλλά δεν τον άφησαν. Να μου το θυμηθείτε.
Όλα τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται τίμια. Πόσω δε μάλλον όταν αυτά έχουν επιπτώσεις για την πλειοψηφία μιας ολόκληρης χώρας. Διότι είναι καλύτερα να πεις «δεν έχω εικόνα για τα οικονομικά, δεν μπορώ να υποσχεθώ κάτι», παρά να τάζεις λαγούς με πετραχήλια και φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Κακώς μας πέρασαν - και το έκαναν εντέχνως - ότι κινδυνεύουμε από τους Γερμανούς, την τρόικα, τους εξωγήινους και τα διαστημόπλοια... Η Ελλάδα αυτήν τη φορά δεν κινδυνεύει από τους ξένους. Κινδυνεύει από τα σοβαρά λάθη που επαναλαμβάνονται μέχρι και σήμερα στο εσωτερικό της.
Μακάρι να διαψευστούμε και όλα να αλλάξουν, μιας και ο Αλέξης αποφάσισε προεκλογικά να "παίξει" με τη μοναδική φράση η οποία μας κρατά με ψηλά το κεφάλι στον απόπατο του πηγαδιού που μας έριξαν... ΕΛΠΙΔΑ. Μακάρι να μη μας την ισοπεδώσουν και αυτή... Ας κλείσουμε τα αφτιά στις κομματικές "σειρήνες", στα δημαγωγικά "πυροτεχνήματα" και στο λαϊκισμό. Ας πάμε στην κάλπη απαλλαγμένοι από την τρομοκρατία που μας "καλλιεργούν" τόσο καιρό. Ας θυμηθούμε πόσο ματώσαμε από τα φορομπηχτικά μέτρα. Πόσες φορές φοβηθήκαμε μήπως χάσουμε τη δουλειά μας (κάποιοι από εμάς την έχασαν), αν θα πληρωθούμε στην ώρα μας (και πώς στον άνεμο) θα πληρώσουμε τόσα χαράτσια και άλλες κυβερνητικές φορο-εμπνεύσεις όπως τον ΕΝΦΙΑ; Ας οδηγηθούμε στην κάλπη με καθαρό μυαλό. Ας ελπίσουμε ότι οι Έλληνες δε θα αναδείξουν και πάλι στην εξουσία τον ακραίο λαϊκισμό, ο οποίος θα "νικηθεί" αργά ή γρήγορα από άλλες καταστάσεις και θα δώσει ξανά "ψωμί" μόνο στους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που μας έχουν ρημάξει τόσα χρόνια. Διότι, εντέλει, αυτοί κυβερνούσαν πάντοτε...
