Γράφει ο Γιώργος Μιμίκος
Διάβασα χθες το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου μέσα από το οποίο αναδεικνύει τον Μίτσελ και κατα κάποιον τρόπο τον "προτείνει" για επόμενο ομοσπονδιακό τεχνικό. Συμφωνώ και επαυξάνω. Ο Ισπανός είναι μια σπουδαία προσωπικότητα και δη για τα μεγάλα παιχνίδια και τον διεθνή χώρο. Τον σέβονται στην Ευρώπη, τον σέβονται οι ευρωπαίοι διαιτητές και μπορεί να εμπνεύσει τους έλληνες παίκτες. Βέβαια στον Ολυμπιακό είχε θέματα με κάποιους ποδοσφαιριστές (π.χ. Αβραάμ) αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα τα έχει και με τους έλληνες διεθνείς. Όλα αυτά βέβαια είναι υποθετικά. Αλλά αξίζει να διαβάσετε δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο του Σωτηρακόπουλου...
"Tώρα που ολοκληρώθηκαν τα τυπικά μεταξύ του Ολυμπιακού και του Μίτσελ, έρχεται η στιγμή που κάποιος σκέφτεται γιατί ο Ισπανός να μην είναι διάδοχος του Ρανιέρι στον πάγκο της Εθνικής ομάδας. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που γνώρισε αυτά τα δύο χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο και του αρέσει η χώρα μας! Είναι βέβαιο πως έχει πράγματα να προσφέρει και οι οπαδοί ανεξαρτήτως ομάδων αποδέχονται πως άφησε έργο πίσω του και είναι ένας αληθινός κύριος" και συνεχίζει:
"Γνωρίζει τους Έλληνες παίκτες πλέον και κυρίως μπορεί να δώσει και πάλι αυτό που έχει ανάγκη περισσότερο η ομάδα αυτή την ώρα! Δηλαδή δεν μας λείπει κάποιος που να είναι καλός στην τακτική, αλλά το να ξαναβρεί τη χαμένη της αυτοπεποίθηση και την προσωπικότητά της η Εθνική. Ο Μίτσελ αυτό το έχει και με το παραπάνω και αυτό που περισσότερο τον ξεχώρισε στο διάστημα της δουλειάς του στον Πειραιά είναι η προετοιμασία για τα μεγάλα ματς"!
Από κει και πέρα βέβαια πρέπει να προσθέσω πως είμαι γενικότερα υπέρ των Ελλήνων προπονητών. Ωστόσο θεωρώ πως το μοντέλο προσωπικοτήτων από το εξωτερικό (Ρεχάγκελ, Σάντος) μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί. Με τον Ρανιέρι να είναι η παρένθεση. Καλή χρονιά, έστω και με καθυστέρηση..
