default-image

Περί πολιτικής ηθικής

Απόψεις
Περί πολιτικής ηθικής

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βρέθηκα χθες βράδυ στο σπίτι ενός εορτάζοντος Γιάννη. Ενός καλού φίλου, γνωστού Ηρακλειώτη, που για πάνω από πενήντα χρόνια διατηρούσε κατάστημα στον πιο εμπορικό δρόμο της πόλης. Η συζήτηση ήταν, αρχικά, ισότιμα μοιρασμένη ανάμεσα στο πολικό ψύχος που μας έχει επισκεφτεί τις τελευταίες μέρες και τις πολιτικές εξελίξεις. Με τις τελευταίες να παίρνουν σιγά-σιγά το πάνω χέρι στην ομήγυρη.

Του Δημήτρη Καρατζάνη

«Σήμερα δεν υπάρχει ηθική στην πολιτική, ηθική και πολιτική έχουν πάρει διαζύγιο», υποστήριζε ένας από τους πιο ηλικιωμένους της παρέας. «Κάποτε τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Δε θυμούμαι 'γω να γίνονταν τα σημερινά ''γίβεντα''. Τη μια μέρα στο ένα κόμμα, την άλλη στο άλλο. Σήμερα γυρίζουνε οι υποψήφιοι τα κόμματα σαν τσι γυρολόγοι και το μόνο που 'χουνε στο μυαλό είναι η επανεκλογή. Εκπτώσεις σε όλα. Ραμπές, ξεπούλημα κάθε αρχής και αξίας. Αρκεί να εξασφαλιστεί η καρέκλα, το βουλευτιλίκι».

«Μου φαίνεται πως υπερβάλεις», είπε ένας άλλος, νεότερος αρκετά. «Εγώ όσα χρόνια παρακολουθώ τα πολιτικά - και είναι αρκετά - πάντα υπέρτατος νόμος των αιρετών, με εξαιρέσεις βέβαια, ήταν η επανεκλογή. Για χάρη της, άλλωστε, το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει από τη γέννηση του ελληνικού κράτους».

«Μα εδώ δε μιλάμε για ρουσφέτια, μιλάμε για ευτελισμό της πολιτικής. Για πολιτικούς που χωρίς αυτοσεβασμό και ντροπή διαγκωνίζονται όπου δουν φως πιθανής επανεκλογής τους, αδιαφορώντας για αξιοπρέπεια, ηθική, ακόμα και αισθητική των πράξεών τους. Γιατί δεν μπορεί τη μια μέρα να ανήκεις σε ένα κόμμα και να είσαι υπουργός και την άλλη να το εγκαταλείπεις, επειδή κάποιος σού κλείσε το μάτι και σού έφερε το βουλευτιλίκι πιο κοντά».

«Γιατί, βρε παιδιά», μπήκε στη συζήτηση ένας άλλος, «η πολιτική σήμερα είναι απλώς ένα επάγγελμα. Σήμερα Ολυμπιακός, αύριο Παναθηναϊκός. Όποιος εξασφαλίζει ασφαλέστερα το διαβατήριο στη Βουλή.

Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε να σχηματίζονται ουρές στις πόρτες των κομμάτων, που φαίνεται να έχουν εκλογική "ρέντα", ενώ έχει πέσει... περονόσπορος σ' εκείνα που δύσκολα θα δουν Βουλή».

«Καλά, και δεν υπάρχουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια και ήθος να σταματήσουν αυτόν τον κατήφορο, αυτό το ανήθικο ''αλισβερίσι'' που τους εκθέτει όλους και μετατρέπει την πολιτική σε γήπεδο;». «Ασφαλώς και υπάρχουν», είπε ο προηγούμενος. Ο Γλέζος πρόσφατα δεν εξόρκισε από τα ψηφοδέλτια του κόμματός του τους Βουδούρηδες και τους Παραστατίδηδες; Ποιος τον άκουσε; Κι όταν δεν ακούγεται ένας Γλέζος, τι ψάχνεις...».

«Με άλλα λόγια λες», επενέβη μια κυρία, πρώην καθηγήτρια, «πως οι σημερινοί πολιτικοί θεωρούν ότι την ηθική μπορεί κάποιος να την επικαλείται κατά περίπτωση.

Σαν ένα όχημα, που μπορούν να το σταματούν όπου θέλουν για να επιβιβαστούν ή να αποβιβαστούν. Η πολιτική ηθική, όμως, λέει ο Βέμπερ, είναι όπως και η χριστιανική. Ή όλα ή τίποτα, και καταξιώνεται, όπως κι εκείνη με το ζωντανό παράδειγμα, με το ίχνος που αφήνει πίσω του εκείνος που την υπηρετεί».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News