Απ' αρχής να δηλώσω ότι δεν είμαι κριτικός βιβλίων γιατί, όπως είχε πει ο Τόμας Έντισον (Αμερικανός εφευρέτης του ηλεκτρικού λαμπτήρα), «είναι γελοίο να επικρίνεις τα έργα ενός άλλου, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις προηγούμενα διακριθεί από δικά σου έργα».
Του Νίκου Φλεμετάκη
Επομένως για το συγκριμένο βιβλίο απλά μεταφέρω αυτά που διάβασα.
Την παραμονή των Χριστουγέννων και πριν να ανατείλει ο νέος χρόνος δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από ένα καλό μου φίλο και παλιό τραπεζικό συνάδελφο, τον Γιώργο Κούρο, γνωστό άρχοντα μικρασιάτικης οικογένειας.
Αφού ανταλλάξαμε τις καθιερωμένες ευχές, μου είπε: «Σου έχω αφήσει στην κ. Μαρίνα, στο τάδε μέρος, ένα δωράκι και θα ήθελα να περάσεις να το πάρεις, γιατί λόγω του προσωπικού προβλήματος υγείας δεν είμαι σε θέση να σου το φέρω στο σπίτι σου. Μαζί με το δικό σου είναι και ένα δεύτερο για τον κοινό μας φίλο τον Γιάννη Χλουβεράκη».
Πράγματι το απόγευμα πέρασα και πήρα το ομορφοπλουμισμένο και καλαίσθητο, από πάσα άποψη, δωράκι του φίλου, καθώς και του αγαπημένου μας φίλου Γιάννη Χλουβεράκη.
Όταν έφτασα στο σπίτι το άνοιξα, όπως ήταν φυσικό, και διαπίστωσα ότι ο Γιώργος Κούρος εξελίχτηκε σε συγγραφέα.
Πράγματι ήταν ένα πόνημά του με τον τίτλο «Μαντηναδολογήματα» με ένα υπέροχο εξώφυλλο της ανθισμένης μυγδαλιάς στον καταγάλανο ουρανό που δεσπόζει η ΚΡΗΤΗ, το οποίο έχει φιλοτεχνήσει, με περίσσεια τέχνη κι ομορφιά, όπως αναγράφεται εσωτερικά, η κοινή μας φίλη κ. Ελένη Πακιουφάκη, μια πολύ έμπειρη εκδότρια, μα πάνω
από όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
«Μαζώνω ανθούς τσ' αμυγδαλιάς, που' χουν τ' όμορφο χρώμα
Για να τσι στρώσω όπου περνάς να μην πατείς στο χώμα».
Ανοίγοντάς το διαπιστώνω, όπως το παραπάνω δίστιχο στην εισαγωγή του, τη φιλόστοργη τρυφερότητα, την άπειρη πατρική και απέραντη αγάπη στην εγγονούλα του Μαριλίζα (Μαρία-Ελευθερία), στην οποία αφιερώνεται με πολύ συγκινητικούς κρητικούς στίχους:
«Στην εγγονή μου:
Στ' ορκίζομαι, εγγονούλα μου, που να 'χεις την ευχή μου,
όσο θα ζω θα σ' αγαπώ με όλη τη ψυχή μου.
Σου εύχομαι από καρδιάς χρόνια πολλά να ζήσεις
κι όσες χαρές έχει η ζωή όλες να τσ' αποχτήσεις.
Ο παππούς, Γιώργος Αντ. Κούρος».
Κάθισα και το διάβασα με μεγάλη όρεξη και διάθεση.
Είναι το πρώτο βιβλίο του αγαπητού και ξεχωριστού φίλου Γιώργου Κούρου, που είδε, στη δύση του έτους 2014, το φως της δημοσιότητας, βασισμένο σε πολιτισμικά στοιχεία με τον τίτλο «Μαντιναδολογήματα και άλλα», που ανταποκρίνεται πλήρως στο περιεχόμενο του βιβλίου, όπως θα διαπιστώσουν οι αναγνώστες.
Βρίθει συναισθημάτων, παραδοσιακού λυρισμού αλλά και λαϊκού κρητικού πολιτισμού, με προσωπικά βιώματα του συγγραφέα, που αποδίδουν την πολιτισμική μας κληρονομιά.
Το βιβλίο, 108 σελίδων, με πολλές εικόνες, χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Το Α μέρος περιλαμβάνει 29 ενότητες με αρκετές μαντινάδες σε ποιητική και νοηματική ομορφιά.
Το Β μέρος είναι αφιερωμένο σε ξεχωριστές αξέχαστες μαντινάδες του Κωστή Φραγκούλη και του Γιώργη Αβυσσινού.
Το τρίτο μέρος είναι αφιερωμένο σε χαρούμενες, μικρές ιστορίες της ζωής με μαντινάδες διάφορες, των γηρατειών, της νιότης και διάφορα αφηγήματα κ.λπ.
Το Δ μέρος το ονομάζει «Μνήμη μετ' εγκωμίων» και είναι αφιερωμένο στον οδυνηρό αποχωρισμό της αγαπημένης του συζύγου Ελευθερίας, με τις θύμησες της πρότερης ζωής τους να ξεχειλίζουν από θετικά συναισθήματα. Ο συγγραφέας με απλά λόγια, αλλά γεμάτα συναίσθημα, αναφέρεται στη μεγάλη αγάπη της ζωής του, την αείμνηστη σύζυγό του Ελευθερία.
Κλείνει δε το βιβλίο του με ένα απλό βιογραφικό σημείωμα.
Καταλήγει με το παρακάτω κρητικό δίστιχο.
«Ετσά 'ναι όλα στη ζωή, απ' το Θεό γραμμένα,
Λύπες, χαρές και όνειρα να 'ν' ανακατωμένα».
Ένα αξιοπρόσεχτο βιβλίο, στο οποίο ανταμώνεται λυρικά η αγάπη με τη στοργή, ο θαυμασμός με την αξιοπρέπεια, η ομορφιά της ζωής με τις ασχήμιες και τις χαρές της, η θύμηση με τη νοσταλγία, ο σεβασμός με τη σοβαρότητα, ο έρωτας με την έφεση, η μοναξιά με τη σιωπή, το γέλιο με τον πόνο και η αγάπη για την αγάπη, γιατί μ' αυτά τα συναισθήματα, τις αξίες και τις αρετές είναι πλασμένος ο συγγραφέας.
Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω και διά του Τύπου τα συγχαρητήρια μου στο φίλο Γιώργο Κούρο για τη μεθοδευμένη, προσεγμένη πνευματική εργασία του, με την οποία πλουτίζει τη λαϊκή παραδοσιακή τοπική πολιτιστική και πολιτισμική βιβλιοθήκη.
Να του ευχηθώ το νέο του πνευματικό πόνημα να αποτελέσει το σταθμό από τον οποίον θα ξεκινήσουν κι άλλα με σταθερότητα όσο και η μέχρι σήμερα ζωή του.
