Μπροστά στην τραγωδία του φλεγόμενου πλοίου, που συνεχίζεται, όλα μοιάζουν μικρά. Μπροστά στο δραματικό ενδεχόμενο να χαθούν τόσες εκατοντάδες ζωές και ψυχές, όλες μας οι αντιπαραθέσεις μοιάζουν να είναι μίζερες. Ο απόλυτος σεβασμός της ζωής, κορυφαία αξία και αρχή της δημοκρατίας και του πολιτισμού μας, επιβάλλει ανεξάντλητα εκχυλίσματα επιείκειας.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Την ώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές θα ξέρουμε το τελικό μέγεθος της βασανιστικής αγωνίας εκατοντάδων συμπολιτών μας. Και των οικογενειών τους.
Και λίγο αργότερα το πανελλήνιο, και όχι μόνο, θα γνωρίζει τις αδυναμίες και τις αντοχές του πολιτικού συστήματος. Τίποτα δε θα είναι όπως πριν.
Υπάρχει πολύς θυμός. Για τα σκληρά μέτρα που επιβλήθηκαν. Για τις δραστικές περικοπές μισθών και συντάξεων. Για τον ουσιώδη περιορισμό του κοινωνικού κράτους. Και όχι μόνο. Για τον τρόπο που επιβλήθηκαν. Για τα μεγάλα ψέματα που προηγήθηκαν πριν από την επιβολή των μέτρων. Για τα πελώρια ψέματα, που συνόδευσαν τα μέτρα. Για τα ψέματα στα μέτρα που επέρχονται.
Υπάρχει φόβος. Διάχυτος και γενικός. Για την πραγματικότητα που δεν τιθασεύεται. Για τα τεράστια και πελώρια ψέματα αυτών που ευαγγελίζονται λύσεις και αλλαγές. Για τις κωλοτούμπες τους. Για τη γενική ανυποληψία τους. Για τα μνημόνια που θα σκίσουνε. Και για τα νέα μνημόνια που θα διαπραγματευτούνε. Και μόλις τελευταία περιορίζονται σε μερικές διαγραφές του χρέους. Που, όμως, ούτε και σε αυτές θα σταθούν.
Υπάρχει και η κόπωση. Και για την οργή. Και για τους φόβους. Ο ελληνικός λαός δεν τις θέλησε τις πρόωρες εκλογές με αφορμή την προεδρική εκλογή.
Με διαφορετικό σκεπτικό από εκείνο των κομμάτων. Κουράστηκε. Και θα το αποδείξει.
