Χριστούγεννα. Μέρες γιορτής, μέρες αγάπης. Κι εγώ αναρωτιέμαι, ξέρουμε τι πάει να πει αγάπη; Αφού το μόνο που γνωρίζουμε είναι το συμφέρον; Πως μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για αγάπη, για υπέρβαση. Για τη συνθήκη κατά την οποία η ευτυχία ενός άλλου προσώπου είναι ουσιαστική για τη δική σου, τη δική μου;
Της Έλλης Αυξεντίου
Τα παιδιά ξεφωνίζουν στους δρόμους, «να τα πούμε; να τα πούμε»; Μαζί με τα κάλαντα τραγουδούν και το τραγούδι του μικρού «Χακίμ από την Αφρική», του φτωχού αυτού αγοριού που δεν είχε ούτε ρούχα, ούτε φαί.
«Τ' άσπρο του μολύβι έβγαλε φτερά στο φτωχό του καλύβι φώτα αστραφτερά κι είπανε τα όνειρα κάλαντα να πουν όνειρα απ' το Άμστερνταμ ως το Καμερούν.
Γέμισε η λαχτάρα του πείνα φυλακές, γέμισε η Σαχάρα του χιόνια μουσικές έλαμπαν τα έλκηθρα σαν βεγγαλικά του 'δινε ο άγιος δώρα μαγικά.
Είχε τα χαράματα χέρια αδειανά θύελλα τα κλάματα σήκωσαν βουνά Θεέ μου δεν του έστειλες ρούχα και φαί του μικρούλη του Χακίμ, του Χακιμ από την Αφρική».
Κάποτε ο Χακίμ και ο κάθε Χακίμ αποτελούσαν για μας μια εικόνα μακρινή, με μεγάλη χιλιομετρική απόσταση. Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κάποια τηλεοπτικά ή έντυπα στιγμιότυπα. Βλέπαμε τον ενθουσιασμό των παιδιών, στα ντοκιμαντέρ ή στα βραδινά δελτία ειδήσεων, που άνοιγαν τις κούτες από το γάλα, από τα τρόφιμα, τα φάρμακα, τα παιχνίδια, που αποστολέας ήταν η Ελλάδα και μας έκανε εντύπωση μάλιστα όλο αυτό και απορούσαμε για το πώς είναι δυνατόν, παιδιά να μην έχουν γάλα να πιουν και σπίτια για να κοιμηθούν. Και όμως είναι δυνατόν, αφού σήμερα, στην Ελλάδα του 2014 και των τελευταίων χρόνων αυτό το βλέμμα του ενθουσιασμού και της αγαλλίασης, «της κούτας» το συναντάς σε πολλά παιδιά σε αμέτρητα ελληνικά σπίτια. Ο Άγιος Βασίλης, δε ξέχασε μόνο το Χακίμ, αλλά και χιλιάδες Ελληνόπουλα. Οι άπορες οικογένειες αυξάνονται καθημερινά με γρήγορο ρυθμό. Ηλικιωμένοι, νέοι, παιδιά, ψαχουλεύουν στους κάδους για μια φέτα ψωμί και λίγη αξιοπρέπεια.
Απόψε στη Λαμία, τρεις φίλοι, ο Χρήστος, ο Θανάσης και ο Τάσος για δεύτερη συνεχή χρονιά, γίνονται άστεγοι για μια νύχτα και μαζεύουν τρόφιμα, παιχνίδια, φάρμακα για άπορες οικογένειες. Βλέπετε ότι παραμένει ακόμα δεδομένο για μας για κάποιους άλλους αποτελεί ζητούμενο.
«Αν λοιπόν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75 % του κόσμου.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σε ένα πιατάκι, είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία απ' όση αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους παλεύουν μέσα στα νοσοκομεία για λίγη ζωή ακόμη».
Αν έχεις έστω κι έναν άνθρωπο στη ζωή σου που να σε αγαπά και να σε νοιάζεται, να μπορείς να του εκμυστηρεύεσαι τ' ανείπωτα, να μαζεύει τα κομμάτια σου και να μη διστάζει πως θα ματώσει τότε ανήκεις στους πιο τυχερούς στον κόσμο.
Εύχομαι το άστρο της Βηθλεέμ, το άστρο των Χριστουγέννων να φωτίσει ακόμα και το πιο σκοτεινό μας μονοπάτι. Να φέρει φως και αγάπη στην ψυχή. Και ας μη ξεχνάμε πως η κάθε μας μέρα είναι νέα ευκαιρία προς μια θετική αλλαγή. Μα το πιο σημαντικό ας εκτιμήσουμε πρώτα, ότι πραγματικά έχουμε. Ευλογημένα και όμορφα Χριστούγεννα σε όλους.
Πηγή: mignatiou.com
