O ασύμμετρος πολιτικός λόγος που το ημεδαπό και αλλοδαπό σύστημα (το «όλον σύστημα» δηλαδή) απευθύνει ενάντια στον Ελληνικό Λαό, με αιχμή το ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει κατά τρόπο αδιστάκτως βέβαιον τα παρακάτω:
Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
α) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται στην εξουσία -ενδεχομένως και αυτοδύναμος
β) ότι ο πολιτικός λόγος και οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κοινωνία για την αντιμετώπιση του χρέους και της ανθρωπιστικής κρίσης είναι ανυπότακτος και ασυμβίβαστος έναντι του «όλου συστήματος»
γ) ότι τελικώς στα πολιτικά πράγματα δεν είναι όλοι το ίδιο, αλλά υπάρχει διάκριση τίνος τα συμφέροντα υπηρετούν τα οργανωμένα κόμματα και ειδικότερα το επιμέρους πολιτικό προσωπικό που τα συγκροτεί και
δ) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την έγκριση του Λαού έρχεται στην εξουσία, χωρίς προαπαιτούμενα από το «όλον σύστημα», χωρίς υπογραφές δέσμευσης (υπογραφές ντροπής!) για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Από το «όλον σύστημα» μπορούμε να εστιάσουμε στο «επιμέρους σύστημα Σαμαρά». Το «σύστημα αυτό» επιχειρεί με οργανωμένο τρόπο (μη εξαιρουμένου του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος), να τρομοκρατήσει τον Ελληνικό Λαό με δύο κατ' εξοχήν απειλές: α) με την απειλή του λεγόμενου «Grexit» και β) με τη μήνη των αγορών.
? ως προς το «Grexit»
Η έμπνευση των επιτελών του Μαξίμου να επικαλούνται το «Grexit», αποδεικνύει το μέγεθος του πανικού και το ανεπίπεδο της πολιτικής τους συμπεριφοράς. Πρέπει δε να τους επισημανθεί ότι ούτε από τις Συνθήκες, ούτε από το καταστατικό της ΕΚΤ (αναφερόμαστε σε αυστηρούς κανόνες), προκύπτει τρόπος εξόδου της Ελλάδας από το ευρωσύστημα και την ευρωζώνη. Επίσης πρέπει να τους επισημειωθεί ότι οι Συνθήκες αφορούν υπερκείμενες δεσμεύσεις που υπερισχύουν της φαντασίας, και των απειλών του «σχετικού σεναρίου».
Πέραν αυτού, η παράταση του συγκεκριμένου πολιτικού λόγου, ή του συγκεκριμένου απειλητικού τηλεγραφήματος, δεν θα βραδύνει να επισύρει τη μήνη των ίδιων των αγορών! Και θα επισύρει τη μήνη των ίδιων των αγορών, γιατί είναι δεδομένο πως δεν ζούμε πια στη βιομηχανική ή μεταβιομηχανική εποχή, αλλά στην ψηφιακή εποχή(!), όπου η παγκόσμια ροή κεφαλαίων λαμβάνει χώρα με απροσδιόριστη ταχύτητα, οπότε εάν ήθελε ποτέ εφαρμοσθεί το «Grexit» σε δευτερόλεπτα θα απολεσθούν τρισεκατομμύρια χρήματος ανά την υφήλιο!... Ποιοί θα απολέσουν δε τις τοποθετήσεις τους και τα κεφάλαιά τους; Ασφαλώς οι αγορές! Και εάν μεν οι αγορές ανέχονται (μέχρι τώρα) το «παίγνιο» του «επιμέρους συστήματος Σαμαρά» (χωρίς απ' αυτό να απομακρύνονται οι λοιποί της συγκυβέρνησης), δεν θα βραδύνει ο χρόνος όπου η διαδικασία αυτή θα αντιγυρίσει σε βάρος των εμπνευστών της. Ας μην ξεχνάμε δε αυτό που από καιρό ο Gordon Brown (1) με αμίμητη διαύγεια έχει διατυπώσει, ότι: «εντός ελαχίστου χρόνου η κίνηση των κεφαλαίων δεν αυξήθηκε 100% ούτε 2000%, αλλά 6000%».
Πέραν των προαναφερομένων, η όλη αυτή επικίνδυνη διαδικασία βάλει ευθέως και του EFSF, καθόσον τα 140 δις ευρώ που αφορούν στην Ελλάδα, αλλά και το σύνολο που αφορά το 1 τρις ευρώ του EFSF, δεν καλύπτονται από CDS. Παραλλήλως είναι προδήλως βέβαιον ότι οι διεθνείς εκτιμητικοί Οίκοι, θα υποβαθμίσουν περαιτέρω τον EFSF, ο οποίος ήδη έχει απολέσει ένα «Α».
Ταυτοχρόνως το όλο εγχείρημα (κατά το μέρος που αφορά στην Ελλάδα) αποβαίνει σε βάρος της εθνικής οικονομίας με συνέπεια να τίθεται σε κίνδυνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας με το λεγόμενο Bank run. Η απόσυρση κεφαλαίων από την Ελλάδα και η μεταστέγασή τους σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα δημιουργεί ανήκεστη βλάβη στην εθνική οικονομία και κίνδυνο κατάρρευσης του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο με επαχθή δανεισμό για την ανακεφαλαιοποίησή του στήριξε ο Ελληνικός Λαός.
Επίσης η προαναφερόμενη διαδικασία των απειλών για «Grexit» δεν λαμβάνει υπ' όψιν ένα σοβαρό στοιχείο για το οποίο θα πρέπει να τοποθετηθούν και τα αρμόδια Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εάν έχουν αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται. Οι δανειακές συμβάσεις που δεσμεύουν την Ελλάδα με τους δανειστές της, έχουν ως αναγκαία προϋπόθεση, και αφορούν την Ελλάδα που ανήκει στο ευρωσύστημα και στην ευρωζώνη. Όλη δε η δογματική των συμβατικών δεσμεύσεων της Ελλάδας τελεί υπό την άκαμπτη και ανένδοτη αυτή προϋπόθεση! Συνεπώς η Ελλάδα του ευρωσυστήματος και της ευρωζώνης έχει δεσμευθεί να εκπληρώσει και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της σε ευρώ. Αντίθετο ενδεχόμενο δεν προβλέπεται στις συμβατικές δεσμεύσεις. Δηλαδή, με Ελλάδα εκτός του ευρωσυστήματος και της ευρωζώνης δεν υπάρχει διάταξη με την οποία υποχρεώνεται η δανειζόμενη χώρα να αποπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις σε νόμισμα που δεν της ανήκει. Αντιθέτως στο ενδεχόμενο του «Grexit» συντρέχει ο λόγος επίκλησης της θεμελιώδους μεταβολής των περιστάσεων, δυνάμει της παρ. 1 β του άρθρου 62 της Συνθήκης της Βιέννης. Ενδεχόμενο «Grexit» θα έχει ως αποτέλεσμα: «να μεταβάλλεται ριζικώς η έκταση των υποχρεώσεων που απομένει να εκπληρωθούν…»
? ως προς τις «αγορές»
Με κυβέρνηση Σαμαρά η Ελλάδα δεν γνώρισε τις καλύτερες ημέρες της και ως προς την αντιμετώπισή της από τις αγορές. Το «φαινόμενο» αυτό το έζησε εντός του έτους 2014 η συγκυβέρνηση και επιβεβαιώθηκε προσφάτως όταν κρίθηκε ότι η προσφυγή της Ελλάδας στις αγορές υπό τις παρούσες περιστάσεις είναι αδιανόητη.
Την ίδια περίοδο του «success story», τόσο η Moody's, η Fitch αλλά και η Standar & Poor's κατατάσσουν την Ελλάδα στο επίπεδο του Πακιστάν, της Αιθιοπίας, του Καμερούν, της Ρουάντα, της Ουγκάντα και του Κονγκό και πάντως κάτω από το επίπεδο της Ζιμπάμπουε!
Περαιτέρω, η ανθρωπιστική κρίση «καλά κρατεί» με 1,5 εκ. άνεργους, με 230.000 επιχειρήσεις εκτός παραγωγικής διαδικασίες, με 500.000 παιδιά να βιώνουν το έσχατο επίπεδο διαβίωσης σε οικογένεια με κανένα εργαζόμενο, με 3.500.000 (περίπου) άτομα (αναφερόμαστε σε ανθρώπους!) που ζουν στα όρια ή και κάτω από τα όρια της φτώχειας, και με 7.729.650 άτομα εκτός παραγωγικής διαδικασίας στο σύνολο των 10.816.286 ατόμων, σύμφωνα με την απογραφή του ελληνικού πληθυσμού. Υπ' όψιν δε ότι οι αγορές δεν επενδύουν προσδοκίες σε κοινωνία που βιώνει ανθρωπιστική κρίση! Ως εκ τούτου και οι ίδιες οι αγορές έχουν λόγο να προσδοκούν στην αντιμετώπιση της υφιστάμενης αδιέξοδης κατάστασης.
? η προσδοκία της ανατροπής
Με βάση τα προεκτεθέντα το δημόσιο χρέος είναι αδιατήρητο. Αυτοδικαίως δε και η πολιτική κατάσταση ως έχει είναι αδιατήρητη. Άλλωστε το πολιτικό προσωπικό που έφερε τη χώρα και την κοινωνία σε απόκρημνη κατάσταση δεν μπορεί να διατηρηθεί στην εξουσία.
Αδιαμφισβήτητο είναι ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, καθόσον η κοινωνία δεν είναι βιώσιμη για να το συντηρήσει . Όσο δε αυξάνει η απώλεια παραγωγικών δυνάμεων, τόσο το βάρος εξυπηρέτησης του χρέους μετακυλύεται στις λοιπές δυνάμεις που έχουν απομείνει και που επωμίζονται το βάρος της εξυπηρέτησης.
Αυτή όμως η διαδικασία αναποφεύκτως οδηγεί σε στέρηση εισοδημάτων των λοιπών παραγωγικών δυνάμεων, με κίνδυνο όσων οριακά ισορροπούν, να φτωχοποιηθούν και αυτοί, με αποτέλεσμα η κρίση να οδηγήσει την κοινωνία σε ανεπίστρεπτη βλάβη.
Αναντίρρητο είναι ότι η χώρα οδηγείται σε εκλογές. Και οδηγείται σε εκλογές γιατί η παρούσα σύνθεση του Κοινοβουλίου δεν μπορεί να εξασφαλίσει τον αριθμό των «180» βουλευτών, που θα επιτρέψουν στην παρούσα συγκυβέρνηση να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο.
Οι κρυπτομνημονιακοί πολιτικοί (που υποδύονταν ότι αντιτίθενται στην πολιτική της λιτότητας), δεν αρκούν για να στηρίξουν τις δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης απέναντι στην Τρόικα.
Τούτων δοθέντων, αναντίρρητο είναι ότι εντός ολίγου η διακυβέρνηση της Χώρας με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να επιτύχει την ανατροπή των συνεπειών που επέφερε και επιφέρει το πλήγμα των μνημονιακών πολιτικών! Και τούτο γιατί ως έχει προεκτεθεί υπογραφή ντροπής για υπακοή στην Τρόικα δεν υφίσταται!
(1) Βλ. G.Brown: BEYOND THE CRASH, overcoming the first crisis of globalization, Simon & Schuster UK Ltd, 2010, σελ. 83 και επ.
*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια (E.C.H.R. /GC-EU). Είναι Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
