default-image

Χειροτονία του Θεοφ. Επισκόπου Νιτρίας κ. Νεοφύτου υπό της ΑΘΜ

Ελλάδα
Χειροτονία του Θεοφ. Επισκόπου Νιτρίας κ. Νεοφύτου υπό της ΑΘΜ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Την Κυριακή 21η Δεκεμβρίου ε.ε., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β' τέλεσε στον Ιερό Πατριαρχικό καί Καθεδρικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου την χειροτονία του Θεοφ. Επισκόπου Νιτρίας κ.Νεοφύτου. Στην Ευχαριστιακή Σύναξη και την χειροτονία του Θεοφιλεστάτου συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Κένυας κ. Μακάριος, Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, ως και ο Θεοφ. Επίσκοπος Ναυκράτιδος κ.Μελέτιος, Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Οσίου Σάββα Ηγιασμένου.

Ο Μακαριώτατος, κατά την ομιλία Του, με συγκίνηση είπε τα εξής:

«?δο? ? Παρθένος ?ν γαστρ? ?ξει κα? τέξεται υ??ν, κα? καλέσουσι τ? ?νομα α?το? ?μμανουήλ, ? ?στι μεθερμηνευόμενον μεθ' ?μ?ν ? Θεός. » (Ματθ. 1, 23).

Θεοφιλέστατε ?ψηφισμένε ?πίσκοπε Νιτρίας, κα? ?ν Χριστ? ?γαπητ? μου παιδ?, κ. Νεόφυτε.

Σήμερα, Κυριακ? πρ? τ?ς Γεννήσεως το? Κυρίου μας, ? ?γία μας ?κκλησία, μ? τ?ν σοφία τ?ν πατέρων μας, ?ρισε ν? ?ναγινώσκεται ? ε?αγγελικ? περικοπή, ? ?φορ?σα ε?ς τ? γενεαλογικ?ν δένδρον τ?ς κατ' ?νθρωπον καταγωγ?ς το? Θεανθρώπου. Π?ς δηλαδ? ? Θε?ς σαρκώθηκε, ?γινε κατ? πάντα ?μοιος μ? μ?ς ?νθρωπος ?ληθινός, λαμβάνοντας τ? σ?μα μας ?κ τ?ν Πανάγνων α?μάτων τ?ς Παναγίας μας, κα? προερχόμενος ?π? τ?ν φυλ? το? ?ούδα, ?ς ?πόγονος το? Δαβ?δ, κα? τ?ν λοιπ?ν το? καταλόγου Προπατόρων. Α?τ? ?ταν μι? προφητεία, πο? να? μ?ν ?κφράζεται δι? στόματος το? προφήτου ?σα?ου, διατρέχει ?μως ?λη τ?ν Παλαι? Διαθήκη σ?ν προσδοκία κα? ?ποκαραδοκία ?λου το? ?νθρωπίνου γένους, ?ποτελε? δ? κα? τ?ν ?κρογωνια?ο λίθο τ?ς σωτηρίας το? νέου ?σραήλ, πο? ε?ναι ? ?κκλησία το? Χριστο?. Διότι ? Χριστ?ς, κατ? τ?ν Μέγαν Βασίλειον, μ? τ?ν ?νσαρκο παρουσίαν Του στ?ν ?νθρώπινη σκηνή, μ' α?τ?ν τ?ν «?ξ ο?ρανο?» κατάβαση «πρ?ς τ?ν ?σχάτην ταπεινότητα» προσέλαβε τ?ν ?λο ?νθρωπο «?π? γενέσεως ε?ς τέλος». (Λόγος περ? ταπεινοφροσύνης, 6). Α?τ? ?κριβ?ς συνιστ? τ?ν σωτηρία το? ?νθρώπου. ? σωτηρία ?ποθέτει τ?ν ?νανθρώπιση κα? μόνο μ' α?τ?ν ε?ναι ?φικτή. Α?τ? τ?ν μεγάλη ?λήθεια, μ? πι? ?πλ? λόγια δίδασκε κα? ? πρόσφατα ?νακηρυχθε?ς ?γιος Πορφύριος ? Καυσοκαλυβίτης, λέγοντας: « ?ση κι ?ν ε?ναι ? πτώση μας κα? ? πίκρα μας ?π? τ? πολλ? προβλήματα τ?ς ζω?ς, ποτ? δ?ν πρέπει ν? χάνουμε τ?ν ?σωτερικ? χαρ? μας, τ?ν ?ποία ?χουμε, διότι  ? Χριστ?ς ε?ναι ζ?ν κα? παρ?ν στ? ζω? μας»!

«Μεθ' ?μ?ν ? Θε?ς!» ? Θε?ς ε?ναι μαζ? μας!

Κα? μόνο α?τ? τ? ?πλ? λόγια φτάνουν, γι? ν? ?κφράσουν τ?ν ?λήθεια το? Ε?αγγελίου, ν? δώσουν φτερ? στ?ν ?εραπόστολο, ?λπίδα στ?ν δυστυχισμένο, χαρ? στ?ν ?πελπισμένο, θάρρος στ?ν ?ρρωστο, νόημα στ?ν σύγχρονο μπερδεμένο ?νθρωπο πο? παλεύει μ? τ? ψυχολογικ?, κα? ?χι μόνο, ?διέξοδά του.

Θεοφιλέστατε, ?γαπητ? ?δελφέ π. Νεόφυτε.

?κρίθηκες ?ξιος ?π? το?ς ?γίους Συνοδικο?ς ?εράρχας τ?ς καθ' ?μ?ς ?ερ?ς Συνόδου το? Παλαιφάτου Πατριαρχείου τ?ς ?λεξανδρείας, κατόπιν δικ?ς μου προτροπ?ς, ν? χειροτονηθε?ς ?ρχιερε?ς τ?ς ?γίας ?κκλησίας το? Χριστο?. Γεννήθηκες κα? ?νδρώθηκες στ?ν ?φρικ?, κα? τώρα μ? τ?ν χάρη το? Θεο?, ?ποστέλλεσαι ?εράρχης, ν? ?πηρετήσεις τ?ν λα? τ?ς πατρίδος σου τ?ς Κένυας, τ?ν λα? τ?ς ?φρικ?ς, σ?ν βοηθ?ς ?πίσκοπος το? Πάπα κα? Πατριάρχη ?λεξανδρείας, ?π? τ?ν τίτλο τ?ς πάλαι ποτ? ?πισκοπ?ς Νιτρίας. Θέλω, λοιπ?ν, ν? θυμ?σαι πάντοτε, σ? ?σα χρόνια σο? χαρίσει ? χάρις το? Θεο?, μερικ? πράγματα. Γίνεσαι ?πίσκοπος, διότι ?πάρχει ? ?κκλησία. Χωρ?ς τ?ν ?κκλησία, καμμι? ?ξία δ?ν θ? ε?χαμε, ?σο ?νάρετοι ? μορφωμένοι κι ?ν ε?μασταν. Κα? κάτι ?κόμη, ? ?κκλησία δ?ν μ?ς χρωστ? τίποτε, ?με?ς ?μως χρωστο?με τ? πάντα σ' α?τήν. Α?τ? ε?ναι τ? συστατικ? στοιχε?ο τ?ς διακονίας μας, κα? τ?ς α?τοσυνειδησίας μας ?ς ?πισκόπων. Γι? ν? ε?μαστε ?ντως «κανονικο?» ?πίσκοποι, πρέπει ν? ε?μαστε ?πίσκοποι τ?ς ?κκλησίας ?ν τ? ?κκλησί?.

Κα? βεβαίως, «Θεο? τ? δ?ρον»! Κανένας μας δ?ν γίνεται ?πίσκοπος δικαιωματικ?ς, ?λλ? τ? θεί? χάριτι. Λέει, βέβαια ? ?πόστολος τ?ν ?θν?ν, ? Μέγας Πα?λος, ?τι «ε? τις ?πισκοπ?ς ?ρέγεται, καλο? ?ργου ?πιθυμε?» (Α΄ Τιμ. 3, 1), κα? μερικο? ?φελε?ς παίρνουν θάρρος, κα? ?χουν δι? βίου ?πιδίωξιν τους τ?ν μ? θεμιτ? κα? ?θέμιτα μέσα, ?πισκοποίησ? τους. Ξεχνο?ν ?μως ?σα παρακάτω παραγγέλει ? ?πόστολος πρ?ς τ?ν μαθητ?ν του Τιμόθεον, «σ? δ? ν?φε ?ν π?σι, κακοπάθησον, ?ργον ποίησον ε?αγγελιστο?, τ?ν διακονίαν σου πληροφόρησον», (Β΄ Τιμ. 4, 5). Σ?ν ν? το? λέει μ? ?λλα λόγια, μ? ζητ?ς ?νεση κα? καλοπέραση, ?λλ? ?τοιμάσου γι? τ? μαρτύριο. Κα? ?ντως, τότε τ? ?ργο μας σ?ν ?εραποστόλων δικαιώνεται, ?ταν παραδόσουμε τ?ν ?αυτ? μας ?νευ ?ρων στ? θέλημα το? Κυρίου, στ?ν ?γίαν του ?κκλησίαν. Κα? ?π? τ? νοερ? ?ψος το? Σταυρο?, στ?ν ?πο?ον ?ς ?εραπόστολοι ε?μαστε προσηλωμένοι, καρφωμένοι, δ?ν ?χουμε δικαίωμα ν? κατεβο?με μόνοι μας, μ? δικ? μας θέληση, ?λλ?, ?λλοι θ? μ?ς κατεβάσουν, ?πως κα? τ?ν Χριστ?ν στ?ν ?ποκαθήλωση!

Λέγοντας α?τ? δ?ν θέλω ν? σ? τρομάξω, ο?τε ν? σ? ?ποκαρδιώσω. ?ντίθετα μάλιστα, ε?χομαι ? καλ?ς Θε?ς ν? σο? δώσει α?τ? τ?ν χάρη κα? τ?ν δύναμη στ? νέο ?ργο σου, ?στε ν? δικαιώσεις τ?ς προσδοκίες τ?ν ψηφισάντων σε ?γίων ?ρχιερέων. ?χεις δώσει ?λλωστε, δείγματα ?πακο?ς κα? ?φοσιώσεως στ?ν ?κκλησία, στ? Πατριαρχε?ο μας, μέχρι τ?ς παρούσης, ?που κι ?ν μ? τ?ν χάρη το? Θεο? διηκόνησες, κα? ?τσι θ? πρέπει ν? συνεχίσεις. Γνωρίζω ?τι ε?σαι ?νθρωπος ?πλός, ταπειν?ς κα? ?γαθός. Φρόντισε ν? α?ξήσεις α?τ?ς τ?ς ?ρετ?ς σου, διότι ? ?κκλησία στ? δύσκολα χρόνια πο? ? χάρις το? Θεο? μ?ς ?πεφύλαξε να ζήσουμε, χρειάζεται ?νθρώπους μ? α?τοθυσία, ?νθρώπους μ? ?μπνευση, πο? ν? μπορο?ν ν? ?γαπο?ν κα? ν? διακονο?ν. Κουράστηκε κα? ?πογοητεύθηκε ? σύγχρονος ?νθρωπος ?π? φιλοσοφίες κα? θεωρίες. ?χει ?νάγκη ?π? ζωνταν? παράδειγμα. Α?τ? ε?ναι ? ?ποστολ? σου, στ?ν ?πειρο το? μέλλοντος, τ?ν ?φρική. Κα? μάλιστα, ζ?ντας μέσα σ' ?να κόσμο πο? ?λλάζει συνεχ?ς μ? γεωμετρικ? πρόοδο, καλούμαστε ν? διαφυλάξουμε μ? ?λες μας τ?ς δυνάμεις, τ?ν ?μπνευση το? Θεο? γι? τ? πλάσμα του. Κα? γι? ν? τελειώσω ?π? ?κε? πο? ?ρχισα, γίνεται ?νθρωπος ? Θε?ς, «?να Θε?ν τ?ν ?δ?μ ?περγάσηται», κατ? τ?ν ?μνωδόν. Κλιθήκαμε γι? μι? ?νώτερη ζωή, «τ? ?νω φρονε?ν» (Κολ. 3). Πάσ? θυσί? λοιπόν, δ?ν πρέπει ν? ?ποστήλουμε τ?ν σημαία το? σχεδίου πο? ε?χε ? Θε?ς κατ? τ?ν «κατ' ε?κόνα Του» δημιουργία το? ?νθρώπου, δηλαδ? τ?ν Θέωση, κα? α?τ?ν τ?ν τεράστια ε?θύνη τ?ς διαδόσεως α?το? το? Μηνύματος, σήμερα ? Χριστ?ς σο? ?ναποθέτει, δι? τ?ς ε?ς ?πίσκοπον χειροτονίας σου.

Μεθ' ?μ?ν ? Θε?ς!

Παιδ? μου, Νεόφυτε, ε?σελθε ε?ς τ?ν χαρ? το? Κυρίου σου, κα? ? Θε?ς τ?ς ?γάπης κα? τ?ς ε?ρήνης, ? Θε?ς τ?ς α?ώνιας χαρ?ς, θ? ε?ναι πάντα μαζ? σου. ?μήν!

Ο Θεοφ.κ.Νεόφυτος ανέφερε:

"Μεγαλύνει ? ψυχή μου τ?ν Κύριον κα? ?γαλλίασε τ? πνε?μά μου ?π? τ? Θε? τ? σωτ?ρί μου. ?τι ?πέβλεψεν ?π? τ?ν ταπείνωσιν το? δούλου α?το?. ?δο? γ?ρ ?π? το? ν?ν μακαριο?σί με π?σαι α? γενεαί. ?τι ?ποίησέ μοι μεγάλα ? δυνατός κα? ?γιον τ? ?νομα α?το?, κα? τ? ?λεος α?το? ε?ς γενε?ς γενε?ν το?ς φοβουμένοις α?τόν" (Λουκάν Α? 46-49).

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Σεπτέ Προκαθήμενε του Παλαιφάτου και Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής,

?ν πλήρει ταπεινώσει, επιτρέψτε μοι να σας χαιρετίσω στο πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον.

Έν πρώτοις, παρά μόνον διά της χάριτος του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματιος στέκομαι ενώπιόν Σας, εν πλήρει αναξιότητα αλλά με πολλή ταπείνωση, πίστη και αγάπη, έτοιμος να δεχθώ το τρομερόν τούτο μυστήριον από τα τίμια και αποστολικά Σας χέρια, δηλονότι τον τρίτον και υπέρτατον βαθμόν της ιερωσύνης ως Επίσκοπος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Νιτρίας του Θρόνου του Αγίου Μάρκου του Ευαγγελιστού.

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Όταν πρώτογνωριστήκαμε κατά την επίσκεψή Σας στην Κένυα το 2009, ήταν μία εξέχουσα και εξαιρετική στιγμή στην ιερατική αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Με ασπαστήκατε, με ευλογήσατε και, κοιτάζοντάς με στα μάτια, με προσκαλέσατε στην Αλεξάνδρεια, με την ευλογία του Αρχεπισκόπου μου, για να δω από κοντά πως ακριβώς διακονείτε και να γνωρίσω την καθημερινότητα του παλαιφάτου Πατριαρχείου μας. Ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνον οικονόμησε να ιδώ τον βίον ενός κληρικού του Πατριαρχείου μας, αλλά διά της απείρου χάριτος Αυτού, έχω την μέγιστη ευλογία να λάβω την χάρην της αρχιερωσύνης από τα άγια χέρια Σας.

Άμα έπρεπε να σταθούμε ενώπιόν του Δικαίου Κρητού, ουδείς θα ήτο άξιος. Μόνον η χάρις του Θεού, ? πάντοτε τ? ?σθεν? θεραπεύουσα κα? τ? ?λλείποντα ?ναπληρο?σα, υπερβαίνει και αξιώνει τον άνθρωπον να ακούσει την γλύκα της φωνής του σαρκωθέντος Λόγου και να ανταποκριθεί στην υψίστην Αυτού κλήσιν. Διά τούτο, είμαι λίαν ενήμερος επί τας αδυναμίας μου και εκζητώ ταπεινώς την σεπτή Μακαριότητά Σας να συνεχίζητε να προσεύχεσθε για εμένα, τον ελάχιστο εν τω αμπελώνι του Κυρίου, δια το νέο καθήκον που με ανέθεσε ή Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική μας Εκκλησία.

Η έλευσίς μου στον ιερόν κλήρον ξεκίνησε με την είσοδόν μου στην Ορθόδοξον Πατριαρχικήν Σχολήν στο Ναϊρόμπι. Ένα παιδίον, το οποίον καταγόταν από ένα απλό χωρίον, συνάντησε πολύ νωρίς την μεγαλειότητα και το κάλλος της αγίας μας Ορθοδοξίας. Αύτη η συνάντησις, Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, άναψε μιά φλόγα στα βάθη της ψυχής μου διότι ήτο η πρώτη εβδομάδα της φοιτήσεώς μου στην Πατριαρχικήν Σχολήν. Πήγα ευλαβώς στον Αρχιεπίσκοπόν μου, και του είπα ότι ήθελα να αφιερωθώ ολοκλήρως στην Εκκλησίαν. Ο Σεβασμιώτατος άρχισε να χαμογελά βλέποντας πόσο μικρός και αθώος ήμουν, αλλά με ευλόγησε και μου είπε να προσευχηθώ και να είμαι υπάκουος στο πάνσοφο θέλημα του Θεού.

Δεν είμαι τίποτε το σπουδαίον. Είμαι μόνον ένα δοχείον του Κύριου μας και για αυτόν τον λόγον η εμπιστοσύνη σας, και η εμπιστοσύνη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου αυτής της μεγάλης Εκκλησίας του Αποστόλου Μάρκου, στο πρόσωπόν μου με συγκινεί και με ταπεινώνει. Όπως ο ξυλουργός διαμορφώνει ένα κομμάτι ξύλον σε ένα θαυμάσιον έργον, προσεύχομαι και ελπίζω ότι ο φιλάνθρωπος Θεός θα σπλαγχνιστεί την αναξιότητά μου και θα με διαμορφώσει σε ένα χρήσιμον συνεργό στον αμπελώνα Του. Όπως ο γλυκύς μας Χριστός εκάλεσε τούς αλιείς και τούς αξίωσε να μεταβιβάσουν τα επουράνια μυστήρια, επίσης προσεύχομαι ότι ο καλός μας Κύριος θα θρέψει τον δυνητικόν της αναξιότητός μου και θα τον τελειοποιήσει για να αναδειχθεί άξιος σε αυτό το υψηλόν λειτούργημα. Ταπεινώς δέχομαι αυτή την μεγάλη αποστολή που μου ανέθεσε η Εκκλησία μας. Αύτη η αποδοχή σημαίνει απόλυτη και τυφλή υπακοή προς τον Κύριον Ιησούν Χριστόν. Ο συνάναρχος Θεάνθρωπος είναι το πρότυπον της ζωής μας και μας ψιθυρίζει αδιαλείπτως πως να περιπατήσουμε. «Ε?σέλθετε δι? τ?ς στεν?ς πύλης· ?τι πλατε?α ? πύλη κα? ε?ρύχωρος ? ?δ?ς ? ?πάγουσα ε?ς τ?ν ?πώλειαν, κα? πολλοί ε?σιν ο? ε?σερχόμενοι δι' α?τ?ς» (κατά Ματθαίον 7, 13). Το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας και Ομοοσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος μας δίδει την δύναμην να ξεπεράσουμε τας δυσκολίας και τούς πειρασμούς.

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Γνωρίζω πολύ καλά το πρόβλημα της λειψανδρίας ιερέων που αντιμετωπίζει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας στην Αφρική, ειδικά στην Κένυα όπου, με την χάριν του Θεού, θα διακονήσω ως βοηθός Επίσκοπος παρά τω Σεβασμιωτάτω Μητροπολίτη Κένυας κ. Μακαρίω. Δόξα τω Θεώ, η Εκκλησία της Κένυας έχει δει τεράστια ανάπτυξη. Δι? ευχών Σας Μακαριώτατε, ο ακούραστος Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κένυας κ. Μακάριος, ακαταπαύστως προσπαθεί να κυρήξει το ιερόν Ευαγγέλιον του Χριστού μας παρά τις πνευματικές, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Υπό την ηγεσίαν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, και με τις δικές Σας ευχές, έχω την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να ανεβάσουμε το επίπεδον διακονίας στην Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Κένυας. Μακαριώτατε, επιτρέψτε μοι να σας υπενθυμίσω ότι η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κένυας κατέχει πάνω από διακόσιους πενήντα ιερείς, τριακόσια σαράντα πέντε ενορίες και το ποίμνιον αριθμεί περίπου πεντακόσιες χιλιάδες. Μακαριώτατε, τούτο αποτελεί ένδειξις του μεγάλου πνευματικού έργου στην Κένυα. Με την χάριν του Θεού και με την ηγεσίαν του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, έχουμε κάνει πάμπολλα αλλά δεν τελειώσαμε ακόμα. Οι Κενυάτες πεινάνε και διψάνε για Χριστόν και Ευαγγέλιον. Η υποχρέωσίς μας είναι βαρειά αλλά ότι κάνουμε, το κάνουμε προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού. Ο Άγιος Ιωάννης μας υπενθυμίζει ότι "?γώ ε?μι ? ποιμ?ν ? καλός, κα? γινώσκω τ? ?μ? κα? γινώσκομαι ?π? τ?ν ?μ?ν" (κάτα Ιώαννην 10,14). Επί τούτου, με άκρα ταπείνωση, θα ήθελα να πω ότι, καθώς εντός ολίγου θα αναλάβω τα νέα μου καθήκοντα, το μυαλό μου στρέφεται στον πρώτον Κενυάτην Ορθόδοξον ιεράρχην, τον αείμνηστον Θεοφιλέστατον Γεώργιον Gathuna. Γνωρίζοντες πολύ καλά τις ευθύνες και τις απαιτήσεις ενώπιόν μου, να είστε υπερβέβαιος Μακαριώτατε ότι θα αφιερώσω ολόκληρη την ζωήν μου στο «κηρύξατε τ? ε?αγγέλιον πάσ? τ? κτίσει» (κάτα Μάρκον 16, 15) και θα διαφυλάξω τα δόγματα της Αγίας μας Εκκλησίας. Γνωρίζω ότι ως επίσκοπος της Εκκλησίας, πρέπει να ηγούμαι με κύρος. Ο Επίσκοπος πρέπει να είναι πνευματικός και θυσιαστικός, να μιμηθεί «? δο?ς ?αυτ?ν ?ντίλυτρον ?π?ρ πάντων» (Α? προς Τιμόθεον 2, 6).

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Θα ήτο αδιανόητον να κατακλείσω την προσφώνησή μου δίχως να Σας ευχαριστήσω για την επιστοσύνη που δείχνετε στο πρόσωπόν μου. Ευχαριστώ τα μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, οι οποίοι εφωτίσθησαν από το Πανάγιον και Ζωοδόχον Πνεύμα και με τίμησαν με την αγίαν ψήφον τους. Θέλω να ευχαριστήσω θερμώς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κένυας κ. Μακάριον, τον οποίο υπηρετώ και ωρίμασα πνευματικώς υπό το ωμοφόριόν του. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω θερμώς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ. Δια του Σεβασμιωτάτου αγίου Ζιμπάμπουε, έλαβα τον δεύτερον βαθμόν της ιερωσύνης και έπειτα μου έδωσε τις πρέπουσες οικονομικές δυνατότητες να σπουδάσω στο εξωτερικόν. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον οργανισμό OCMC (Orthodox Christian Mission Center) που μου προσέφερε υποτροφία για να σπουδάσω στο εξωτερικόν. Ένα μεγάλο και θερμό ευχαριστώ στον Αιδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον π. Νικόλαον Τριανταφύλλου, Προέδρον της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης. Τον ευχαριστώ θερμώς για την υποστήριξη, την αγάπη, και την φροντίδα που μου έδειξε κατά την διάρκειαν των σπουδών μου στην Βοστώνη. Μακαριώτατε, επιτρέψτε μοι να ευχαριστήσω την πολυαγαπημένη μου μητέρα Πρισκίλλα. Η μητέρα μου με μεγάλωσε στους κόλπους της Αγίας μας Εκκλησίας και καθοδήγησε τα βήματά μου στην αγκάλη του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Χριστού. Είμαι υπερβέβαιος ότι ο αείμνηστος πατέρας μου Σολομών και η αείμνηστη αδελφή μου Χριστίνα θα ήταν εξίσου χαρούμενοι. Άς είναι η μνήμη των αιώνια. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμώς τον πνευματικό μου πατέρα, τον π. Μάρκον, ο οποίος από καιρού ε?ς καιρόν μου θύμιζε ότι "εν οίδα ότι ουδέν οίδα." Πατέρα Μάρκε, εύχομαι και μετά την χειροτονία μου, θα συνεχίζετε να μου θυμίζετε ότι δεν ξέρω τίποτε, επειδή αύτη η διδασκαλία με βοήθησε πάρα πολύ.

Κατακλείοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμώς τον ιερόν κλήρον και το χριστοφόρον ποίμνιον της καθ?ημάς Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κένυας για τις προσευχές και τις ευχές των. Ειδικά θέλω να ευχαριστήσω θερμώς το στο Ναϊρόμπι ποίμνιον του μικρού ιεραποστολικού Ιερού Ναού του Αγίου Νεκταρίου και Αγίας Ειρήνης, τον οποίον προσφάτως ιδρύθη υπό την ηγεσίαν μου. Εύχομαι ο Αρχιποίμενας Χριστός να καθοδηγήσει τα βήματά μου εις παν έργον αγαθόν.

Μακαριώτατε, εν τέλει, επιτρέψτε μοι να παραθέσω την ποιμαντική επιστολή του Αγίου Πέτρου. Προσεύχομαι ότι αύτη η παραπομπή θα χρησιμεύσει ως μια υπενθύμιση της ποιμαντικής μου υποχρεώσεως, "ποιμάνατε τ? ?ν ?μ?ν ποίμνιον το? Θεο?, ?πισκοπο?ντες μ? ?ναγκαστ?ς, ?λλ' ?κουσίως, μηδ? α?σχροκερδ?ς, ?λλ? προθύμως, μηδ' ?ς κατακυριεύοντες τ?ν κλήρων, ?λλ? τύποι γινόμενοι το? ποιμνίου" (Α? Πέτρου 5: 2, 3).

Ως εκ τούτου, με αυτό κατά νού, προσεύχομαι, "Κύριε καί Δέσποτα τ?ς ζω?ς μου, πνε?μα ?ργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ?ργολογίας μή μοι δ?ς.Πνε?μα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ?πομονής καί ?γάπης χάρισαί μοι τ? σ? δούλ?. Ναί, Κύριε Βασιλε?, δώρησαί μοι το? ?ράν τά ?μά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ?δελφόν μου, ?τι ε?λογητός ε? ε?ς τούς α??νας τ?ν α?ώνων. Αμήν." Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών. Ιδού ο δούλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τ? ρήμα σου. Αμήν.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News