default-image

Το ‘’παραμύθι’’ της Νίκης

Απόψεις
Το ‘’παραμύθι’’ της Νίκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Νίκη είναι φίλη μου περισσότερο από 30 χρόνια.

Η ιστορία της εκτυλίσσεται μέσα σε γραφεία γιατρών, αίθουσες αναμονής, τηλεφωνικά ραντεβού, μεταξύ των ''καταστημάτων'' του ΙΚΑ σε Εσταυρωμένο - Αλικαρνασσό και στο Παγνη, από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα.

Την ιστορία της,  τη γράφει και τη διηγείται η ίδια, με πολύ χιούμορ αλλά χωρίς ίχνος φαντασίας ή άλλης υπερβολής.

''Είναι το δικό μου παραμύθι'' μου λέει παραδίδοντας μου το, προκειμένου να την κοινοποιήσω σε όλους σας.

Η Νίκη στα 47 χρόνια της παλεύει με τους ''δαίμονες της υγείας''.

Τους δικούς της αρχικά (ασθένειες και πόνος) και αυτούς  των γραμματέων και των φαρισαίων, αλλά κατά τα άλλα λαλίστατων επίγειων ''Σωτήρων'' που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους για τη σωτηρία που της προσφέρουν.

Η φίλη μου θέλω να σας πω ότι τα τελευταία χρόνια εκτός των χρόνιων παθήσεων, όπως σακχαρώδης διαβήτης και πίεση καρδιάς είχε κι ένα εργατικό ατύχημα που την καθήλωσε στο κρεβάτι και στο σπίτι, καθώς διέλυσε το γόνατό της και χρειάστηκε να κάνει πολλές εγχειρήσεις προκειμένου να μπορεί σήμερα να περπατά τουλάχιστον με μέτρο.

Η ιστορία της ξεκινά ως εξής:

''Κουράστηκα να πονάω, να καταναλώνω φάρμακα που ακριβοπληρώνω, να με αντιμετωπίζουν χωρίς σεβασμό οι υπηρεσίες ή οι εκπρόσωποι των υπηρεσιών της υγείας.

Το δικό μου ''success story'' δεν είναι τόσο επιτυχές όσο κι αν προσπαθούν να με πείσουν για το αντίθετο. Απευθυνόμενη στους διοικητές των οργανισμών, όσο και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας καθώς και του τόπου, τους παρακαλώ μην βιαστούν να πουν κάτι πριν κάνουν ένα ''tour'' μαζί μου, που άλλωστε δεν θα τους κοστίσει τίποτα - εγώ αναλαμβάνω τα έξοδα - προκειμένου να διαπιστώσουν πως ''εξυπηρετούμαι''.

Το σάκχαρο λοιπόν, μου έφερε ένα καινούργιο  δώρο, αυτό της περιοδοντίτιδας.

Τις τελευταίες ημέρες του Ιούνη του 2014 πονούσαν τα δόντια μου, μα πριν προλάβω να επισκεφθώ το γιατρό το ένα από αυτά μου έφυγε.

Τις πρώτες μέρες του Ιούλη , λοιπόν, βρέθηκα στο ΙΚΑ στον Ευσταυρωμένο από όπου με παρέπεμψαν στο κατάστημα της Αλικαρνασσού γιατί εκεί θα μπορούσα να έχω την φροντίδα που απαιτούσε η περίπτωσή μου. Δηλαδή μετά τη διαπίστωση της περιοδοντίτιδας και την γνωμάτευση του γιατρού έπρεπε να προχωρήσω στην εξαγωγή κάποιων δοντιών .

Το ραντεβού κλείστηκε μετά από 20 ημέρες. Στο ραντεβού ήμουν στην ώρα μου αλλά η αποτυχία του ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη , όπως όταν βάζεις λειψά υλικά σε ένα φαγητό και το προορίζεις για τα ζωντανά. Για την περίπτωσή μου δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι , αλλά με άφησαν να περιμένω τόσες ημέρες χωρίς να με ενημερώσουν, καθώς κατά τη διάρκεια της εξαγωγής δεν είχαν διαθέσιμο ούτε παθολόγο , ούτε καρδιολόγο.

Ο γιατρός του ΙΚΑ από τον Εσταυρωμένο μέσα στην απελπισία του, μου έστρεψε το βλέμμα προς το νοσοκομείο.

Βγάζω εκ νέου μία πανοραμική , ετοιμάζομαι και περιμένω σε 15 μέρες να περάσω το κατώφλι του ιατρικού γραφείου.

Όμως μόνο περίμενα. Το ραντεβού ακυρώθηκε, όχι με δική μου υπαιτιότητα. Το νέο ορίστηκε για τις 13 Νοεμβρίου. Βλέπετε, πότε φτάσαμε στο Νοέμβρη. Ακυρώθηκε όμως  και αυτό , αλλά τα παιδιά με περιποιήθηκαν λέγοντας μου ότι μπορούσα να πάω στις 27 Νοεμβρίου.

27 Νοεμβρίου, μα την τύχη μου, δεν μπορώ να πάω καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ.

Μου ζήτησαν ωστόσο να βγάλω μία επιπλέον πανοραμική, την πρώτη ακόμα εν τη είχαν εξετάσει.

Σού λένε οι άνθρωποι δηλαδή: καλύτερα να είμαστε προσεχτικοί γιατί το σάκχαρο και η περιοδοντίτιδα μπορεί να έχουν εξελιχθεί τόσο ραγδαία που αντί δύο ή τριών δοντιών να απαιτείται η εξαγωγή περισσοτέρων ή ολόκληρης της πάνω οδοντοστοιχίας. ( Συνεχίζω παρεμπιπτόντως να κυκλοφορώ  με δόντια ''φεύγα'' και κενά στο στόμα μου).

Α, να μην το ξεχάσω. Η πανοραμική πλέον δεν καλύπτεται από το ΙΚΑ και η τιμή της ανέρχεται στα 35 ευρώ. Μου ζήτησαν επίσης από το νοσοκομείο στην επόμενη συνάντηση μας, δηλαδή στο πρώτο μας ραντεβού να διαθέτω και μία γνωμάτευση του οδοντιάτρου του ΙΚΑ, δια το ποια δόντια πρέπει να βγάλω.

Τώρα, που γράφω το παραμύθι μου, δεδομένη αναμένεται η επιτυχία του, περιμένω να φύγει το 2014. Με την καινούργια χρονιά κι αν μου έχει μείνει δόντι στο στόμα , με περιμένουν προκειμένου να προγραμματίσουμε το πότε θα με δούνε.

Ξέχασα να τους ρωτήσω τι επιτρέπεται και ότι όχι, να τρώω και να πίνω. Φαντάζομαι ωστόσο πως τα άχυρα, η πίκρα, ο πόνος και η ντροπή, η απογοήτευση και η οργή, πως θα καταναλώνονται χωρίς περιορισμό ή θερμιδοδείκτες.

Τους εύχομαι τα καλύτερα. Κυρίως τους ευχαριστώ από καρδιάς. Χρόνια τους Πολλά. Νίκη Κ.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News