«Πώς και είσαι σπίτι ακόμα, βρε Γιώργο; Ώρα σχολείου δεν είναι;», ρώτησα το γιο της ανιψιάς μου χθες το πρωί, την ώρα που σκυμμένος στον υπολογιστή του ήταν δοσμένος κυριολεκτικά στην οδήγηση αγωνιστικών αυτοκινήτων, στο νέο απόκτημα που προστέθηκε στα ηλεκτρονικά του παιχνίδια.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
«Δεν έχουμε σχολείο σήμερα», είπε εκείνος, χωρίς να τραβήξει τα μάτια του από την οθόνη του υπολογιστή. «Γιατί, το ξαναρίξατε στις καταλήψεις;», τόλμησα να ρωτήσω.
Μου έριξε μια υποτιμητική ματιά στρέφοντας στιγμιαία το κεφάλι του από τον υπολογιστή σε μένα. «Όχι, βρε θείε», είπε με συγκατάβαση για την άγνοιά μου. «Αλλά οι καθηγητές έχουν σήμερα εκλογές και, όπως καταλαβαίνεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ψηφίζουν και να διδάσκουν ταυτόχρονα». «Σωστά», συμφώνησα. «Δε θα μπορούσαν όμως, λέω εγώ τώρα, αφού είχαμε φέτος πολλές χαμένες μέρες με τα τόσα και τόσα που μεσολάβησαν στα σχολεία, να γίνουν οι εκλογές ένα Σάββατο ή μια Κυριακή;», αποτόλμησα την ένστασή μου.
«Μα τι λες, ρε θείε; Να χάσουν οι άνθρωποι μια... θεσμοθετημένη αργία; Άσε που έτσι χαλά και η... παράδοση. Και αυτό δεν το θέλουμε, ούτε εμείς ούτε εκείνοι. Τα πράγματα, θείε, πρέπει να μένουν όπως είναι, όπως τα 'χουμε συνηθίσει. Μη μου τους κύκλους τάραττε δεν είχε πει ο... Αριστοτέλης;», πρόσθεσε κοιτάζοντάς με με φανερό καμάρι για την πολυμάθειά του.
«Ο Αρχιμήδης μάλλον θέλεις να πεις», τον διόρθωσα. «Ναι, τέλος πάντων, αυτός», συνέχισε απτόητος.
«Μια χαρά είναι τα πράγματα όπως είναι σήμερα. Κάποιες "καταληψούλες" στην αρχή της χρονιάς γιατί δε φτάνουν έγκαιρα τα βιβλία ή οι καθηγητές. Το Νοέμβριο οι κινητοποιήσεις για το Πολυτεχνείο, το Δεκέμβριο οι άλλες για τον Γρηγορόπουλο - φέτος μας "έκατσε" και ο Νίκος Ρωμανός.
Φτάσαμε χωρίς σχεδόν να το πάρουμε χαμπάρι στις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Σε λίγο θα 'ρθουν οι Απόκριες, το Πάσχα, η πενθήμερη, πάει πέρασε η σχολική χρονιά σαν το νερό. Για να μη σου πω και για τις εκλογές που τις έχουμε καβάτζα».
«Και τα μαθήματα, η ύλη που πρέπει να βγει»... «Ποια μαθήματα, ρε θείε; Και τα φροντιστήρια γιατί τα 'χουμε; Εκεί γίνεται το παιχνίδι, δεν το 'χεις πάρει χαμπάρι; Εκεί βγαίνει η ύλη. Γιατί, αν σε όλα αυτά που σου είπα προσθέσεις και τις απουσίες που όλοι κάνουμε και που είναι πια θεσμός, πόσες μέρες νομίζεις ότι μένουν για σχολείο;».
«Και τότε γιατί το διατηρούμε αυτό το έρμο και πληρώνουμε και ένα σκασμό λεφτά από κείνα που δε μας περισσεύουν;»... «Ρώτα τον Λοβέρδο», μου πέταξε αδιάφορα και γύρισε στο παιχνίδι του φανερά ενοχλημένος από τη διακοπή.
Έμεινα να τον κοιτάζω. Μπορεί να αλλάξει άραγε αυτή η νοοτροπία του χαβαλέ και της ήσσονος προσπάθειας - σκέφτηκα - ή με τα σημερινά δεδομένα αυτό είναι "mission impossible" και μάλιστα χωρίς τον Τομ Κρουζ; Γιατί, αν υπάρχουν δάσκαλοι με τη νοοτροπία που βγαίνει από την πρόσφατη ανακοίνωση της Ε' ΕΛΜΕ, δεν υπάρχει καμία ελπίδα σωτηρίας. Και αν χθες εισέβαλαν στο υπουργείο Παιδείας και τα έκαναν "γης Μαδιάμ" 13χρονα παιδιά, δε θα αργήσουν να ακολουθήσουν στον... αγώνα και τα νηπιαγωγεία.
