Ένα απόγευμα στα επείγοντα του ΠΑΓΝΗ ήταν αρκετό για να καταγράψω και πάλι ανθρώπινες ιστορίες πόνου, τρέλας, ιώσεων, μικροβίων, ταλαιπωρίας, θυμού, κλάματος, γέλιων, μα και μία καλή ευκαιρία να πάρω απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα.
Της Αγγέλας Δουλγεράκη
Άκου να δεις σύμπτωση για να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια, γιατί οποιαδήποτε άλλη αντίδραση στις μέρες μας, θα το διαπιστώσετε κι εσείς παρακάτω, σε οδηγεί αλλού κι αυτό είναι επικίνδυνο και ψυχοφθόρο. Ετοιμάζομαι, που λέτε, κάπου ανάμεσα στις 3 με 4 μ.μ., να πάω στο σούπερ-μάρκετ, που έχω να το επισκεφθώ καιρούς, όταν με καλεί στο τηλέφωνο συγγενικό μου πρόσωπο, πρώτου βαθμού, για να μου πει πως πάει το παιδάκι του στο εφημερεύον νοσοκομείο γιατί κάτι τρέχει με το κεφάλι του.
Το πλέον φυσιολογικό για μένα είναι πως τρέχω με τα δεκατέσσερα, όπως λένε και στο χωριό μου. Έκλεισα τις όποιες εκκρεμότητες είχα και κοντά στις 4:10 μ.μ. πήρα το δρόμο προς το νοσοκομείο, όπου ήδη είχε φτάσει το παιδάκι με την οικογένειά του.
Στα Επείγοντα
Επείγοντα είναι, καταλαβαίνετε τι γινόταν. Άλλα μωράκια έκλαιγαν, άλλα έβηχαν, άλλα ζεματισμένα από τον πυρετό κάθονταν στις αγκαλιές των γονιών τους. Κι όλοι πάνω-κάτω στο διάδρομο, σε αυτό το παρηγορητικό περπάτημα της αναμονής προκειμένου να τα απασχολήσεις με κάτι.
Η πόρτα των Επειγόντων άνοιγε με φειδώ, πότε-πότε μία νοσηλεύτρια μετέφερε κάτι μπουκαλάκια, πιθανότατα για εξετάσεις, αραιά και πού άκουγες να φωνάζουν κι από ένα όνομα ασθενούς για να περάσει, μέχρι που αυτό το αραιά και πού άρχισε να τσακίζει νεύρα. Το 4 μ.μ. έγινε 4:45 μ.μ., μετά πήγε στο 5:30 μ.μ., στο 5:45 μ.μ., στο 6 μ.μ. και ο παλιοδείκτης του ρολογιού που κυνηγούσε το χρόνο τον έφτασε στο 6:09 μ.μ., μέχρι που σήμανε 6:27 μ.μ. κι ευτυχήσαμε να ακούσουμε κι εμείς το όνομά μας.
Το 4 μ.μ. με 6:30 μ.μ., η αλήθεια να λέγεται, ήταν καλός χρόνος αναμονής στα Επείγοντα ενός μεγάλου νοσοκομείου. Άντε πείσε, όμως, και τα παιδιά που υποφέρουν. Άντε πείσε κι αυτούς τους γονείς που τα θέλουν όλα δικά τους και ζητούν από τον ένα γιατρό, ένα νοσηλευτή και πιθανότατα τρεις με τέσσερις ακόμα ειδικευόμενους να κάνουν πιο γρήγορα, όταν ενδεχόμενα δεν υπάρχει άλλο προσωπικό.
Αλλά αν είναι έτσι, βρε αδελφέ, τα πράγματα, εξήγησε στον κόσμο πως δουλεύεις από το πρωί, έχεις κουραστεί, βιολογικά οι αντοχές μειώνονται και ότι καθυστερείς γιατί θέλεις για την ασφάλεια των μικρών να βγάλεις σωστή διάγνωση. Είδες πόσο σε καταλαβαίνω;
Ο "μεγάλος"
Στο 5:45 μ.μ., ωστόσο, το κλίμα έχει αρχίζει να φορτίζεται επικίνδυνα και δυο-τρεις γονείς προχωρούν στον προθάλαμο των Επειγόντων της Παιδιατρικής προκειμένου να δουν τι συμβαίνει και γιατί αυτή η "κοιλιά" αναμονής. Πριν από μας, βλέπετε, είχαν φτάσει με τα παιδιά τους οι 300 του Λεωνίδα. Ο "μεγάλος" γιατρός, που είχε φτάσει μετά τις 5 μ.μ., στέκεται ως στήλη άλατος μεν, βλέπει τους γονείς και τους ρωτά δε, με αυστηρότητα, τι θέλουν.
«Να μάθουμε τι συμβαίνει και να ρωτήσουμε γιατί αυτή η καθυστέρηση. Περιμένουμε αρκετή ώρα», ήταν η απάντηση των απ' έξω. Ο "μεγάλος" ήταν καλύτερος, όμως, στις ατάκες. «Καλά κάνετε και περιμένετε», τους είπε. «Παρακαλώ να πάτε έξω».
Η πόρτα στη... μούρη
Στο 6:09 μ.μ., ένας πατέρας που είχε καταπιεί αμάσητο το "καλά κάνετε και περιμένετε", είπε στη γιατρό ή στη νοσηλεύτρια που βγήκε να φωνάξει τον επόμενο ότι κουράστηκε να περιμένει τόσες ώρες το παιδάκι του και πως διαμαρτύρεται. «Εδώ, κύριε, είναι επείγοντα περιστατικά κι όχι σούπερ-μάρκετ», απάντησε εκείνη με ύφος αυτοκράτειρας και του έκλεισε στη μούρη την πόρτα σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η ποιήτρια κάτι ήθελε να πει σίγουρα, μόνο που δεν το καταλάβαμε.
Πήγαμε στη δεύτερη καλύτερη ατάκα του απογεύματος κι από την ίδια ομάδα.
Στις 6:27 μ.μ. το παιδάκι μας εξετάστηκε και στις 6:45 μ.μ. φύγαμε από το νοσοκομείο.
Οκτάωρο πόνου
Σε αυτό το ίδιο σούπερ-μάρκετ, ωστόσο, α... συγνώμη στα Επείγοντα της Παιδιατρικής του ΠΑΓΝΗ, εν πάση περιπτώσει, με χρόνο αναμονής τις οχτώ ώρες, από τις 10 π.μ. το πρωί δηλαδή, καθόταν ένα ζευγάρι από την ενδοχώρα του νομού Ηρακλείου.
Το μωρό στα χέρια, η μάνα καθηλωμένη στις καρέκλες του διαδρόμου. Πόσοι περάσατε από 'κει, αναρωτιέμαι. Πόσοι την είδατε και πόσες φορές τη ρωτήσατε αν θέλει κάτι.
Το μωρό έκλαιγε, πονούσε, είχε πυρετό. Λερώθηκε και η αλλαγή της πάνας αποδείχθηκε δύσκολη υπόθεση. Πώς να πλυθεί με κρύο νερό ένα βρέφος άρρωστο; Πώς μια νέα μωρομάνα να το κρατήσει ήρεμο; Στις 6:30 το απόγευμα είπαν στη γυναίκα πως το μωρό πρέπει να νοσηλευτεί γιατί είχε αφυδατωθεί. Τους πήρε οκτώ ώρες να το διαπιστώσουν. Το ζευγάρι, με τη γυναίκα να κρατά λευκό μπαστούνι, πήρε το δρόμο προς την Παιδιατρική με το κεφάλι ψηλά.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Η απόπειρα ενός ορισμού και μιας... "μετάφρασης"
Στον ορισμό τώρα και στη μετάφραση λέξεων με τη βοήθεια της βιβλιογραφίας.
1.4 ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ: Επείγον περιστατικό αποτελεί κάθε ασθενής ο οποίος αντιμετωπίζει μία επείγουσα κατάσταση, η οποία με τη σειρά της, είναι απειλητική για τη ζωή του ασθενούς και απαιτεί γρήγορη εκτίμηση και άμεση αντιμετώπιση μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (Μπαλτόπουλος 1997).
Στην αγγλική βιβλιογραφία χρησιμοποιείται εκτός του όρου επείγον (emergent case) και ο όρος (urgent case), δηλαδή έκτακτο περιστατικό. Οι δύο όροι, έκτακτο και επείγον περιστατικό, δεν είναι ακριβώς ταυτόσημοι αλλά συνώνυμοι (Παναγιώτα Γ. Λάμπρου 2005).
Άρθρο 44 (Υπεραγορές τροφίμων, σούπερ-μάρκετ τροφίμων)
1. Ορισμός: «Υπεραγορά τροφίμων ή σούπερ-μάρκετ είναι μεγάλο κατάστημα, στο οποίο πωλούνται κάθε είδους τρόφιμα, παρασκευασμένα και μη, καθώς και είδη άσχετα με τα τρόφιμα. Αναλυτικότερα, στα ανωτέρω καταστήματα επιτρέπεται να πωλούνται όλα τα είδη παντοπωλείου και κρεοπωλείου, κατεψυγμένα τρόφιμα, ζωικής και φυτικής προελεύσεως, γάλα και τα παράγωγά του, φαγητά και γλυκίσματα σε πακέτα και εμφιαλωμένα οινοπνευματώδη και μη ποτά, καθώς και απορρυπαντικά, είδη καθαρισμού, εντομοκτόνα, συμπεριλαμβανομένων και των σκωροκτόνων σε πραγματικά αεροστεγείς συσκευασίες, καλλυντικά, είδη νοικοκυριού, εξοχής, ενδύσεως και υποδήσεως, παιδικά είδη, χαρτικά, βιβλία κ.λπ., με την προϋπόθεση ότι θα καταλαμβάνουν ιδιαίτερους νοητούς χώρους μακριά από τα τρόφιμα.
Πώς, λοιπόν, θέλετε να ονομάζεται το μαγαζί σας;
