Δε με εξέπληξε το ότι οι αγαπημένοι Ευρωπαίοι "εταίροι και φίλοι" (άμα έχεις τέτοιους φίλους...) και δανειστές αποφάσισαν να... δώσουν εντολή στην ελληνική κυβέρνηση να τελειώνει με το εσωτερικό πολιτικό ζήτημα, πριν προχωρήσουν στην παραπέρα "βοήθεια" στη χώρα μας.
Το αντίθετο: οι συνεχείς νέες απαιτήσεις, η αμετακίνητη θέση των δανειστών στις διαπραγματεύσεις, η διάθεση παρατεταμένης κωλυσιεργίας έδειχναν εξαρχής ότι αυτό ήταν το σχέδιό τους. Και βεβαίως το σχέδιο έχει και... συνέχεια, δεν τελειώνει εδώ.
Η φτωχοποίηση θα συνεχιστεί
Να εξηγήσουμε κάτι: δεν υπάρχει καμία, μα καμία διάθεση από μέρους Ευρωπαίων και ΔΝΤ να απελευθερώσουν την Ελλάδα από το καθεστώς αυξημένης επιτήρησης. Δηλαδή, δε σκοπεύουν να δώσουν στη χώρα μας (και στις κυβερνήσεις της) κανενός είδους ελευθερία. Η Ελλάδα έχει μπει σε ένα πρόγραμμα, το οποίο έχει στόχο όχι να "τακτοποιήσει" τη χώρα ή να την επαναφέρει στην ευημερία, αλλά να φτωχοποιήσει το λαό της και να την κάνει μια "φθηνή" χώρα, όπως ακριβώς είναι οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Το λέω και το φωνάζω από τον καιρό που υπογράφηκε το πρώτο μνημόνιο, χρησιμοποιώντας τότε τον όρο "βουλγαροποίηση". Ε, αυτός είναι ο στόχος του προγράμματος. Να γίνομε Βουλγαρία, οικονομικά μιλώντας.
Αυτός ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί. Παρά την εκτεταμένη φτωχοποίηση, παρά τις αλλεπάλληλες κατραπακιές που έχουμε φάει, παρότι η μέση τάξη της χώρας (που προ "κρίσης" ήταν η πιο εκτεταμένη στην Ευρώπη, πιθανόν και παγκοσμίως) έχει περιοριστεί σημαντικά, δεν έχουν τελειώσει ακόμη μαζί τους. Ούτε κατά διάνοια.
Η οργανωμένη προσπάθεια φτωχοποίησης θα συνεχιστεί, οι αμοιβές θα συνεχίσουν να συμπιέζονται, περισσότερες μικρές επιχειρήσεις θα κλείσουν, οι φόροι δεν πρόκειται να μειωθούν ως συνολική επιβάρυνση (απλώς θα περιοριστούν οι άμεσοι φόροι για τα υψηλά εισοδήματα και οι φόροι των επιχειρήσεων - βάσει προγράμματος τέλος πάντων, γιατί δεν ξέρουμε πλέον τι μας ξημερώνει). Θα μας κάνουν Βουλγαρία, είτε το θέλουμε, είτε όχι.
Αυτά ως μια "οικονομική" και "στρατηγική" εισαγωγή, για να γνωρίζουμε τη "μεγάλη εικόνα".
Υπάκουη κυβέρνηση
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της στρατηγικής, οι Ευρωπαίοι έχουν απόλυτη ανάγκη από μία κυβέρνηση που θα εκτελέσει το πρόγραμμα φτωχοποίησης των Ελλήνων, με όσο το δυνατόν μικρότερους κλυδωνισμούς. Η πρώτη κυβέρνηση που ανέλαβε το "καθήκον" αυτό ήταν εκείνη του Γ. Παπανδρέου. Συνέπεια αυτού, το ΠΑΣΟΚ κοντεύει να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη. Η δεύτερη κυβέρνηση, όταν οι κλυδωνισμοί εντός του πασοκικού στρατοπέδου ξεπέρασαν τα "επιτρεπτά όρια", ήταν η "ειδική" κυβέρνηση Παπαδήμου, που διεκπεραίωσε το πιο κρίσιμο μέρος: την υπογραφή δανειακών συμβάσεων σε αγγλικό δίκαιο, ώστε να εξασφαλίσουν οι δανειστές τα χρήματά τους από κάποιοι "ατύχημα" - δηλαδή από την ανάδειξη μίας κυβέρνησης που δε θα ήθελε να εφαρμόσει το πρόγραμμα φτωχοποίησης.
Στη συνέχεια και μετά από μια πρωτοφανή εκστρατεία εκφοβισμού των ψηφοφόρων με λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, τη σκυτάλη πήρε η κυβέρνηση Σαμαρά, που εφάρμοσε το πρόγραμμα σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά προσπαθώντας ταυτόχρονα να μην ακολουθήσει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση Σαμαρά επί δυόμισι χρόνια αυτό που έλεγε στον κόσμο είναι ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα, θα πάρει όλα τα επώδυνα μέτρα, αλλά οι θυσίες «θα έχουν αντίκρισμα» διότι θα «βγούμε από τα μνημόνια» και θα έλθει η Ανάπτυξη και τα πουλάκια θα τιτιβίζουν χαρούμενα.
Φυσικά, όλα τα στελέχη της κυβέρνησης, από τον πρωθυπουργό έως τον τελευταίο υφυπουργό, έλεγαν συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό. Τα μόνα πουλάκια που τιτιβίζουν είναι... τα κοράκια που περιμένουν πάνω από το πτώμα της ελληνικής μέσης τάξης για να αρπάξουν ό,τι μπορούν καθώς και τα άλλα κοράκια που τσιμπολογάνε τη δημόσια περιουσία.
Σήμερα, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι αναζητούν τη συνέχεια του προγράμματος φτωχοποίησης. Θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα παραμείνει στα πράγματα και θα συνεχίσει να εφαρμόζει το πρόγραμμα ή ότι η επόμενη κυβέρνηση - είτε είναι του ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι - θα κάνει ακριβώς το ίδιο.
Και μια και οι Γερμανοί (των οποίων έμπνευση είναι όλα αυτά τα σχέδια) είναι μεθοδικοί, έχουν μία συγκεκριμένη τακτική προκειμένου να πετύχουν αυτόν το στόχο. Και στο πλαίσιο αυτό, έκλεισαν αποφασιστικά και τελεσίδικα το δρόμο στη δειλή απόπειρα του Αντώνη Σαμαρά να "απεμπλακεί" από τα μνημόνια - τουλάχιστον... στα λόγια. Αλλά ακόμη και αυτό δεν του επέτρεψαν, πράγμα που δείχνει αν μη τι άλλο ότι οι Ευρωπαίοι ούτε τους πιο πιστούς τους υπηρέτες δεν εκτιμούν, εφόσον αυτοί (οι υπηρέτες) τολμήσουν να ψελλίσουν κάτι για "αυτοδιαχείριση".
Ωμός εκβιασμός
Και όχι μόνο αυτό. Καθιστώντας με τις απαιτήσεις και τη στάση τους αδύνατη την επίτευξη οποιασδήποτε συμφωνίας, έβαλαν την κυβέρνηση στη γωνία και την υποχρέωσαν με έναν ιδιαίτερα ωμό εκβιασμό να επισπεύσει κατά τρεις μήνες την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, προκειμένου οι Ευρωπαίοι να ξέρουν... με ποιον διαπραγματεύονται και τι έχουν να περιμένουν.
Αυτός ο ωμός εκβιασμός μας επιστρέφει - και καλό είναι να το πούμε πλέον - στην εποχή των προτεκτοράτων. Εντάξει, δεν είχα κανενός είδους αυταπάτες ότι η Ελλάδα είναι κυρίαρχη χώρα. Εξαρτώμενοι είμαστε, όπως ήμασταν πάντα.
Ωστόσο αυτή η γερμανική ωμότητα με την οποία μας το πετάνε στη μούρη το "είστε προτεκτοράτο και πάρτε το απόφαση και θα κάνετε ό,τι γουστάρουμε εμείς", θυμίζει τόσο μα τόσο εποχές που θεωρούσαμε ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, που πραγματικά προκαλεί τάσεις έμετου. Η διπλωματία των κανονιοφόρων επιστρέφει, απλώς σήμερα οι κανονιοφόροι είναι οι "αγορές" και οι βόμβες είναι τα δάνεια.
Και ερχόμαστε στο προκείμενο. Η ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε πίσω από τις απαιτήσεις των δανειστών και θα επιχειρήσει να εκλέξει ΠτΔ προκειμένου να μη χρειαστεί να πάει σε βουλευτικές εκλογές αμέσως μετά. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό για το μέλλον;
Όλα εξαρτώνται από το αν η κυβέρνηση κατορθώσει να εκλέξει ΠτΔ. Αν οι φήμες που θέλουν τους 180 να έχουν βρεθεί "με κάθε τρόπο" επιβεβαιωθούν, αυτό που θα δούμε στη συνέχεια θα είναι μία σειρά από μέτρα που θα περιλαμβάνουν ΟΛΑ όσα έχει ζητήσει μέχρι σήμερα η τρόικα... και ακόμη περισσότερα. Όπως σημείωσα και παραπάνω ΔΕΝ τέλειωσαν μαζί μας οι Ευρωπαίοι, ούτε για αστείο. Το πρόγραμμα θα συνεχιστεί όχι απλώς επί μακρόν, αλλά εσαεί. Αυτός είναι ο προγραμματισμός των Ευρωπαίων, τουλάχιστον. "Απεμπλοκή" δεν προβλέπεται, "χαλάρωση" δεν υφίσταται. Το σημερινό "πρόβλημα" (τι ξημερώνει η επόμενη ημέρα) θα αντιμετωπιστεί από την Ευρώπη... στην ώρα του. Δηλαδή το καλοκαίρι του 2016, κι αφού μεσολαβήσουν ακόμη δύο εφιαλτικά χρόνια για τους Έλληνες.
Εφόσον δεν εκλεγεί ΠτΔ... τότε νομίζω ότι θα δούμε τα "πραγματικά χρώματα" των Ευρωπαίων σε όλο τους το μεγαλείο. Η εκστρατεία εκφοβισμού του 2012 θα μοιάζει (όπως λένε κι οι Αμερικάνοι) "μια βόλτα στο πάρκο" σε σχέση με αυτά που θα δούμε και θα ακούσουμε στην προεκλογική περίοδο που θα ακολουθήσει τυχόν αποτυχημένη εκλογή ΠτΔ. Και αναμένεται ένας πολύ πιο ενεργός ρόλος των Ευρωπαίων σε αυτήν την εκστρατεία.
Βεβαίως οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν (ή θα πρέπει να γνωρίζουν) ότι η τύχη της κυβέρνησης Σαμαρά δεν εξαρτάται από εκείνους. Το θέμα είναι τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες. Ιδανική περίπτωση για τους Ευρωπαίους θα ήταν μια κυβέρνηση "ευρείας αποδοχής", που θα έβαζε στο κάδρο της αποδοχής της μνημονιακής πολιτικής και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα περιείχε και τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό βεβαίως είναι εξαιρετικά δύσκολο, αλλά σχεδόν εξίσου δύσκολη είναι και η αυτοδυναμία για το ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι δυνάμεις που έχουν ταυτιστεί με τη Νέα Δημοκρατία ως προς την πολιτική των μνημονίων θα είναι εκείνες που θα αναλάβουν να "στηρίξουν" μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι λ.χ.) σημαίνει ότι "ριζικές τομές" δε θα υπάρξουν έτσι κι αλλιώς.
Ακόμη περισσότερο που οι κινήσεις αυτές των Ευρωπαίων (οι τωρινές αλλά κι εκείνες που θα ακολουθήσουν στην προεκλογική περίοδο εφόσον δεν εκλεγεί ΠτΔ) έχουν ως παράλληλο στόχο και το ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου έχω την εντύπωση - εφόσον τα γκάλοπ συνεχίσουν να δίνουν πολύ μπροστά το ΣΥΡΙΖΑ - ότι οι Ευρωπαίοι θα δώσουν και άλλα τελεσίγραφα, που δε θα έχουν ως αποδέκτη τον Αντώνη Σαμαρά αλλά "κάθε ενδιαφερόμενο". Και τα τελεσίγραφα αυτά θα γίνουν πολύ συγκεκριμένα και πολύ ωμά.
Και κάπου εκεί όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αποφασίσουν τι χώρα θέλουν και μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν. Διότι αυτό που γίνεται σήμερα είναι ο απόλυτος εξευτελισμός της Δημοκρατίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας. Θα πρέπει να εξηγήσουν στον κόσμο τι θα συμβεί έτσι, και τι θα συμβεί αλλιώς. Να πάψουν οι μεν να πουλάνε φούμαρα περί ανάπτυξης και επιστροφής στην ευμάρεια (ΔΕΝ υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο) και οι δε φούμαρα περί λεονταρισμών και "σκληρής διαπραγμάτευσης" (ΔΕΝ μασάνε οι Ευρωπαίοι από τέτοια, τώρα που μας έχουν δέσει χειροπόδαρα). Και να τεθούν ενώπιον του λαού οι εναλλακτικές που υπάρχουν σε αυτό το εφιαλτικό μέλλον - οι οποίες ωστόσο μπορούν να αποδειχτούν εξίσου εφιαλτικές, ή καλύτερες, δεν μπορώ να ξέρω διότι δε διεκδικώ εύσημα μέντιουμ ή μάντη.
Και αν (φευ) έχομε μετατραπεί σε έθνος κυρ-παντελήδων, που είμαστε διατεθειμένοι να υπομένουμε εξευτελισμούς και ατέλειωτη φτωχοποίηση, προκειμένου να συνεχίσουμε να αισθανόμαστε... Ευρωπαίοι, ας γίνει κι έτσι. Αλλά ο καθένας, ξεκάθαρα, να αναλάβει τις ευθύνες των πράξεών του.
Γιώργος Ψαρουλάκης
