Οι εξελίξεις στο ποδόσφαιρο, φαίνονται ραγδαίες και ανεξάρτητα από το είδος της δικαστικής συνέχειας που μπορεί να έχει το βούλευμα Κορέα που αναδεικνύει την ύπαρξη «εγκληματικής οργάνωσης» στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είτε αθώοι, είτε ένοχοι, είτε και από τα δύο, εκείνο που έχει τη βαρύτερη σημασία είναι αυτό που αισθάνεται ο φίλαθλος κόσμος για τον τρόπο με τον οποίο "διαφεντεύονται" οι θεσμικές λειτουργίες της υπερκείμενης Αρχής, των δικαιοδοτικών οργάνων Δικαιοσύνης και της διαιτησίας. Την αίσθηση δηλαδή της μη κανονικής λειτουργίας που άλλους ευνοεί κι άλλους αδικεί και που, για να κρατηθεί αυτή η εκτροπή σε ισορροπία, επιστρατεύονται και μεθοδεύσεις του κοινού Ποινικού Κώδικα.
Το σύστημα αυτό δεν είναι εύρημα βέβαια όσων κατηγορούνται στη φάση της τελευταίας διετίας, είναι ένα σύστημα που έχει τις ρίζες του στις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά που πήρε μια πιο άγρια μορφή από τη στιγμή που άρχισαν να μπαίνουν τα πακέτα του Τσάμπιονς Λιγκ στην πραγματικότητα του πρωταθλήματος. Από τον καιρό δηλαδή που το ηπιότερο Κύπελλο Πρωταθλητριών άρχισε να λειτουργεί ως Τσάμπιον Λιγκ. Κατά τη λαϊκή έκφραση, είναι πολλά τα λεφτά Άρη!
Στην Ισπανία μπορούν να μιλούν για περιόδους Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, στην Ιταλία για εποχές Γιουβέντους και Μίλαν, στην Αγγλία για χρονιές Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εδώ, δεν έχει να κάνει με απόλυτη αντιστοίχιση στο αγωνιστικό μέρος, των ομάδων, που θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο, αλλά για την εποχή του Βαρδινογιάννη, την εποχή του Κόκκαλη, την εποχή του Πατέρα, την εποχή Μαρινάκη (και αν δεν αλλάξει κάτι από τον ντόρο), για την εποχή αύριο του Μελισσανίδη. Είναι ό,τι τραγικό έχει συμβεί και θα είναι τραγικότερο να συνεχίσει.
Είναι μεγάλη κοροϊδία να ακούμε και να έχουμε σε υπόληψη τις διοικήσεις της ΕΠΟ, που είναι αποτέλεσμα εκλογών επηρεασμού με αντίκρισμα στην προσωπική θητεία του καθενός. Οι διοικήσεις αυτές είναι άκρως επικίνδυνες και για το παρόν και για το αύριο του ποδοσφαίρου, αφού δεν υπηρετούν απολύτως εκείνο για το οποίο προβλέπεται η ύπαρξή τους. Παλιότερα ήταν η ΕΠΟ του Κουλούρη, άλλοτε η ΕΠΟ του Γιώργη, η ΕΠΟ του Σωκράτη, η ΕΠΟ του τάδε και του δείνα. Μπορεί να υπάρξει προκοπή με τέτοια κατάσταση; Όταν το μεγαλύτερο κέντρο του ποδοσφαίρου δε στηρίζεται σε καθαρά μυαλά που θα έχουν μέλημά τους την αξιοπιστία και την πρόοδο του ίδιου του ποδοσφαίρου, σε αγωνιστική και εμπορική μορφή, το πεδίο μοιάζει με βάλτο, μεταδίδοντας και ελονοσία...
(Από τη "Γνώμη" της έντυπης έκδοσης)
