Η φρίκη του πολέμου και η ελπίδα που γεννιέται μέσα από στις στάχτες και τον αφανισμό μιας ολόκληρης χώρας αποτυπώνονται στα πρόσωπα των δεκάδων μεταναστών που πήραν χθες το βράδυ το δρόμο για την Αθήνα.
Οι πρόσφυγες του δουλεμπορικού "Baris", με άσβεστη, όπως φαίνεται από τα λόγια τους, την ελπίδα πως θα βρουν την καλύτερη τύχη που αναζητούν για τους ίδιους και τα παιδιά τους, έφυγαν αφήνοντας στην Ιεράπετρα ένα κομμάτι από την ψυχή τους.
Οι άνθρωποι που μοιράστηκαν την περιπέτειά τους σε μια κατάθεση ψυχής είναι γιατροί, καθηγητές, επαγγελματίες, άνθρωποι μορφωμένοι και απελπισμένοι από τον όλεθρο του πολέμου, που αναζητούν ελπίδα με το βλέμμα στραμμένο στις ευρωπαϊκές χώρες, όπου πιστεύουν πως θα βρουν μια καλύτερη τύχη.
Ο 36χρονος Μοχάμεντ, τεχνικός υπολογιστών στην πατρίδα του, ξεδιπλώνει την προσωπική οδύσσεια που κρύβεται πίσω από το βλέμμα κάθε μετανάστη. Στην αγκαλιά του κρατάει ένα κοριτσάκι, που πήρε υπό την προστασία του στη διάρκεια του ταξιδιού. Πατέρας τριών μικρών παιδιών, που έμειναν στη Συρία με τη μητέρα τους, τους τελευταίους τρεις μήνες ταξίδεψε από τη Συρία στο Λίβανο, στο Αλγέρι, την Τυνησία, την Αίγυπτο και τελικά στην Τουρκία, απ' όπου επιβιβάστηκε στο δουλεμπορικό.
Προσπαθώντας να ταξιδέψει για την Ευρώπη, πλήρωσε στους δουλεμπόρους πάνω από 12 χιλιάδες δολάρια. «Ήταν όλα τα χρήματα που μάζεψε η οικογένειά μου. Δεν έμεινε τίποτα. Η Ελλάδα δεν ήταν στα σχέδιά μου, όμως με τόση αγάπη που μας δείξατε το ξανασκέφτομαι να μείνω. Είναι ήσυχα και ειρηνικά εδώ. Ακούτε εδώ τον ήχο; Την ησυχία και τη σιωπή; Στη Συρία δεν υπάρχει σιωπή, ακούς μόνο εκρήξεις συνεχώς. Αυτός είναι ο πόλεμος...».
Ο Φιράς, 41 ετών, ήταν στέλεχος εμπορικής εταιρείας που έβαλε λουκέτο εδώ και χρόνια. Παλεύει για να φτάσει στη Σουηδία, που έχει πρόγραμμα ένταξης μεταναστών. Ο όλεθρος του πολέμου δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο στη Συρία. Παρά τις σπουδές και την εμπειρία του, το μόνο που αναζητά είναι οποιαδήποτε δουλειά για να μεταφέρει στη νέα του πατρίδα την οικογένειά του.
«Δουλεύω σκληρά θα βρω μια λύση για μένα. Και εγώ και όλοι οι συμπατριώτες μου θέλουν ένα μόνο πράγμα, ειρήνη. Δραπετεύουν από τον πόλεμο και θέλουν μόνο ειρήνη», είπε.
Άφησε πίσω άνδρα και παιδί
Η 30χρονη Μάιλα από τη πόλη Χομς είναι φιλόλογος. Σε έναν από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς στην πόλη της έχασε τον πατέρα της, τραυματίστηκαν η ίδια και η μητέρα της. Άφησε πίσω της το σύζυγό της και το παιδί της και ονειρεύεται να βρει δουλειά ως καθηγήτρια αραβικής γλώσσας στην Ελλάδα ή όπου αλλού καταλήξει το ταξίδι της.
«Θα δούμε μέχρι πού να καταφέρω να φτάσω. Μετά θα κάνω ό,τι μπορώ για να ζήσω και να συγκεντρώσω χρήματα».
Ο 24χρονος Αμίρ, με πτυχίο οδοντιάτρου, ονειρεύεται, όπως λέει, να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρώπη. «Έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου σαν οδοντίατρος, αλλά δεν πρόλαβα να εργαστώ στην πατρίδα μου. Το όνειρό μου είναι να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Ευρώπη. Θέλω να πάρω μάστερ, είτε διδακτορικό».
Συγκινητικός αποχαιρετισμός
Λίγο πριν αρχίσουν να επιβιβάζονται στα λεωφορεία, με τα οποία έφτασαν στο λιμάνι του Ηρακλείου, αποχαιρέτησαν με συγκίνηση την τοπική κοινωνία, δείχνοντας ότι εκτιμούν όσα τους προσέφερε. Με συγκινητικό τρόπο, κρατώντας στα χέρια τους μηνύματα, είπαν ένα θερμό ευχαριστώ σε αστυνομικούς, λιμενικούς, Σαμαρείτες και κάθε ένα εθελοντή που άπλωσε χέρι βοήθειας στους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Ανάπηρη, στάθηκε όρθια για να ευχαριστήσει τους διασώστες… «Ο Θεός να σας έχει καλά»
Η κ. Φάτμα είναι ανάπηρη, με ακρωτηριασμό και στα δύο πόδια. Την ώρα του ρεπορτάζ όμως στάθηκε όρθια για να τιμήσει και να ευχαριστήσει όσους φρόντισαν τους πρόσφυγες του "Baris".
«Ευχαριστούμε την Αστυνομία, τους διασώστες, όλους τους ανθρώπους που μας βοήθησαν. Ο Θεός να σας έχει καλά», μας είπε η γυναίκα συγκινημένη. Αν δεν είχε δίπλα της τις πατερίτσες, με τις οποίες κινείται όταν κουράζεται, κανείς δε θα μπορούσε να αντιληφθεί πως κρύβει τόση δύναμη και αποφασιστικότητα. Ούτε η αναπηρία, ούτε οι αναποδιές φαίνονται ικανές να σταματήσουν το ταξίδι της ελπίδας.
Οι άνθρωποι αυτοί έδωσαν ένα συγκλονιστικό μήνυμα ευχαριστίας προς τους Έλληνες που τους βοήθησαν - την ΕΛ.ΑΣ., τον Ερυθρό Σταυρό, τους κατοίκους της Ιεράπετρας, όλη την Ελλάδα. Πριν αποχαιρετήσουν την πόλη του Λασιθίου που τους περιέθαλψε, ευχαρίστησαν κάθε ένα που άπλωσε χέρι βοήθειας στους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Ένα μήνυμα που καταγράφεται στα βίντεο που ακολουθούν:
Έλλη Κοκάλη
