Η μεγάλη ατυχία της Ελλάδας δεν ήταν ότι βρέθηκε με το αρνί στην πλάτη, αλλά το γεγονός ότι τα σαΐνια που διαχειρίστηκαν την κρίση μάς έβγαλαν, κοινώς, στην σέντρα. Φρόντισαν να ρίξουν πάνω μας όλα τα φώτα της δημοσιότητας, καθιστώντας την ελληνική υπόθεση ένα σύμβολο. Διαφορετικό κάθε φορά. Πάντως, σύμβολο. Αυτό πληρώνουμε σήμερα. Γι΄ αυτό και δεν κάνουν πίσω οι Γερμανοί.
Και να θέλουν να κάνουν πίσω, μπορούν; Αν πουν ένα «δεν βαριέσαι», την άλλη μέρα θα καταφτάσουν στην αυλή του Βερολίνου αντιπροσωπείες από το Παρίσι, τη Ρώμη και τη Μαδρίτη. Και μαντέψτε ποιο θα είναι το αίτημα: Θέλουμε ό,τι δώσατε και στην Αθήνα!
Αν δεν είχε μιλήσει ο Γιώργος για τους Τιτανικούς και δεν είχε κάνει σεμινάριο στους ομολόγους του για το πώς κλέβουν οι Έλληνες, μπορεί και να είχαμε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Οι μανάδες έλεγαν στο παρελθόν: Όπου βλέπεις φαΐ να τρέχεις και ξύλο να φεύγεις. Την ώρα, λοιπόν, που ρίχνανε ξύλο, μας έτυχαν πολιτικοί άνδρες σε κρίση ειλικρίνειας.
Το παιγνίδι που παίζεται τώρα είναι πολύ συγκεκριμένο: Οι Νότιοι σιγοντάρουν την Ελλάδα στο να βρεθεί μία πολιτική λύση. Την ίδια ώρα οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών θα ήθελαν μία λύση στο θέμα. Μία οποιαδήποτε λύση. Αρκεί να μην γκρεμιστεί το ευρωπαϊκό ιδεώδες, όπως αυτοί το έχουν στο κεφάλι τους. Κι έτσι φτάνουμε στην ουσία του θέματος: Τι θα κάνουν οι Γερμανοί; Όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα είναι σκέτες οδοντόπαστες. Το κρίσιμο είναι οι Γερμανοί. Αυτό θα κρίνει πολλά για την περίπτωση της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Αυτό το τελευταίο είναι που μας "χαλάει". Γιατί θα πρέπει να είμαστε και πάλι εμείς στην πρώτη γραμμή; Δεν μπορούσαμε να χαθούμε μέσα στο πλήθος; Έπρεπε να πάμε σε μία τέτοια περίοδο που Γάλλοι, Ιταλοί και Ισπανοί ετοιμάζουν μαζική αποστασία από τις χριστιανικές αρχές της Γερμανίας και να τραβήξουμε πάνω μας όλα τα φώτα; Δεν θα ήταν πιο φρόνιμο να αφήσουμε τους άλλους να αρχίσουν το χορό; Έπρεπε να πάμε εμείς να δείξουμε σε όλη την Ευρώπη πόσο ωραίος είναι ο Καλαματιανός;
Δεν θέλουμε άλλο να είμαστε σύμβολο. Ας αφήσουμε αυτό το ρόλο σε άλλους. Πέντε χρόνια πήξαμε στους συμβολισμούς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά στο τέλος θα το πιστέψουμε κιόλας. Θα την «ψωνίσουμε»! Θα πιστέψουμε ότι όλος ο κόσμος εξαρτάται από εμάς.
Ήταν να πουληθεί μία εταιρεία του δημοσίου κι ο πρόεδρος της εταιρείας μονολογούσε κοιτώντας το ταβάνι και με ακροατήριο ολίγους τυχερούς που απόλαυσαν το μονόπρακτο: «Έτσι και δεν προχωρήσει η πώληση, θα ταραχτεί το χρηματιστήριο. Δηλαδή, θα αναστατωθεί η Ευρώπη. Βλέπω τον Dow Jones να γκρεμίζεται». Ψυχραιμία παιδιά! Αν κάποιοι πέσουν από την καρέκλα τους, αυτοί θα είμαστε εμείς. Στο μεταξύ βολεύει τους πάντες να μας θεωρούν σύμβολο και να παίζουν στην πλάτη την δική μας τα δικά τους παιγνίδια. Εμείς τι δουλειά έχουμε να πέφτουμε κάθε φορά στην ίδια παγίδα...
Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή: capital.gr
