Μόνο μια έκτακτη γενική συνέλευση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης μπορεί να δώσει λύση στο ζήτημα που έχει δημιουργήσει τεράστια κοινωνική αναστάτωση στην Κρήτη. Την αναγόρευση του Γερμανού καθηγητή Heinz Richter σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Αυτό το "αίτημα" διατυπώνεται πλέον από πολλές πλευρές, εντός κι εκτός του Πανεπιστημίου, αφού μόνο έτσι θα συζητηθεί η υπόθεση σε βάθος και θα ληφθούν αποφάσεις δεσμευτικές και από όλα τα μέλη του τμήματος, δίχως αποκλεισμούς και στεγανά.
Εξάλλου, όπως τονίζουν κύκλοι που υποστηρίζουν αυτή τη λύση, «έκτακτη» ήταν και η τελετή αναγόρευσης του Γερμανού αναθεωρητή και εσχάτως καθηγητή του Πανεπιστημίου μας, οπότε δεν υφίσταται καμία παραδοξότητα στη συγκεκριμένη πρόταση.
Εισαγγελική παρέμβαση
Αυτό τη στιγμή που ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Ρεθύμνου κ. Πατεράκης ξεκινά έρευνα αναφορικά με τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν σχετικά με την αναγόρευση Χάιντς Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα. Ήδη έχουν κληθεί να καταθέσουν ο βουλευτής Λευτέρης Αυγενάκης, που έφερε το θέμα στη Βουλή, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης, που το ανέδειξε, και οι λοιποί εμπλεκόμενοι.
Ο δικαστικός λειτουργός, κινούμενος από την κοινωνική κατακραυγή, κάνει το καθήκον του. Βεβαίως ασχολείται μόνο με το τυπικό της διαδικασίας αναγόρευσης, γιατί η σκέψη και ο λόγος στην Ελλάδα δε διώκονται. Δεν ποινικοποιούνται. Το υπογραμμίζουμε. Εμείς, που με πλήρη επίγνωση του αντίκτυπου της αναγόρευσης, κάναμε το μερίδιο του καθήκοντος που μας αναλογεί απέναντι στην κοινωνία της Κρήτης, προβάλλοντας σταθερά και σθεναρά το ολίσθημα μερίδας πανεπιστημιακών. Δικαίωμα απόλυτο του κ. Ρίχτερ να προβάλει τις σκέψεις του στο βιβλίο του. Ακόμη κι αν εμάς δε μας βρίσκουν σύμφωνους. Ακόμη κι αν τις διαβάζουμε ξεκάθαρα ως ανθελληνικές. Δικαίωμα ασφαλώς και των συγκεκριμένων πανεπιστημιακών να τις ασπάζονται. Δεν μπορούν όμως να τιμούν στο Πανεπιστήμιό μας τον άνθρωπο που εξισώνει - το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά - εισβολείς και αμυνόμενους. Θύτες και θύματα. Και λοιδορεί ό,τι πιο πηγαίο και έντιμο οφείλει να κάνει ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται στην αιχμή μιας απρόκλητης επίθεσης. Να υπερασπιστεί το σπίτι του, τους δικούς του, τη γη του. Το έχουμε επίσης ξαναγράψει: ο μέσος Γερμανός δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει πολίτης να παίρνει όπλο στη μάχη, ούτε τι σημαίνει να συνεχίζει να πολεμά όταν ο "επίσημος" στρατός έχει παραδοθεί. Αυτή είναι και η ποιότητα του κ. Ρίχτερ, που δεν κατάφερε να αρθεί στο ύψος που απαιτεί η βάσανος της αδέκαστης συγγραφής της ιστορίας. Απλά παρέμεινε Γερμανός. Δικαίωμά του. Δικαίωμα και όσων το επιθυμούν να ταυτίζονται με τις απόψεις του. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να ταυτίζουν το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Πανεπιστήμιό μας με αυτές. Οι οποίες "όλως τυχαίως" είναι όμοιες με το επίσημο γερμανικό επιχείρημα για τη μη καταβολή αποζημιώσεων στους απογόνους των νεκρών των 135 καμένων χωριών και πόλεων της Ελλάδας. Εδώ ήταν το ολίσθημα. Και γι' αυτό βεβαίως δεν αναζητεί ουδείς ποινικές ευθύνες. Γιατί δεν υπάρχει "έγκλημα" στην πράξη. Υπάρχει κάτι χειρότερο. Ζήτημα ηθικής απέναντι στην κοινωνία, την οποία η συγκεκριμένη "πεφωτισμένη ελίτ" αγνόησε. Αποφάσισε και διέταξε, θεωρώντας ότι οι "αγράμματοι" δεν έχουν φωνή και οι "φυλλάδες" τους είναι "στείρες".
Ας λάβουν τώρα τα επίχειρα. Όχι βεβαίως από την ποινική Δικαιοσύνη. Από την κοινωνία, η οποία, παρά την οικονομική της δυσπραγία, έχει περιθώριο να κραυγάζει και γι' αυτό. Και από τους ίδιους τους φοιτητές τους.
Το Συντονιστικό κατάληψης
Το Συντονιστικό των φοιτητών του Πανεπιστημίου, που σε ανακοίνωσή του επισημαίνει: «Πολύς λόγος γίνεται για την αναγόρευση του κ. Richter σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σαν Συντονιστικό κατάληψης θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης είχε προγραμματίσει τη συγκεκριμένη αναγόρευση από καιρό, πριν ξεκινήσει η κατάληψη. Επιτρέψαμε την αναγόρευση στη λογική της υπεράσπισης της ακαδημαϊκής ελευθερίας και όχι για να υπερασπίσουμε τις θέσεις του συγκεκριμένου ιστορικού.
Προφανώς διαφωνούμε με αυτές στο βαθμό που ο κ. Richter σχετικοποιεί τα γεγονότα της Μάχης της Κρήτης και του πολέμου, αποδίδοντας με ίσο τρόπο ευθύνες σε επιτιθέμενους και αμυνόμενους.
Αναγνωρίζουμε τη σημασία του αγώνα και των θυσιών του κρητικού λαού ενάντια στους ναζί κατακτητές. Δε θεωρούμε, όμως, ότι ο αγώνας αυτός μπορεί να συνδέεται με την κυβέρνηση Σαμαρά και τις κυρίαρχες πολιτικές, ούτε να επιζητείται η δικαίωσή του από μια τέτοια κυβέρνηση.
Για εμάς η απόδοση φόρου τιμής στους πεσόντες και τα θύματα της πάλης ενάντια στο φασισμό τού τότε είναι εξίσου σημαντική με τον αγώνα ενάντια στο σύγχρονο φασισμό και την ακροδεξιά-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης των μνημονίων, που εξαθλιώνει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Σαν κομμάτι του φοιτητικού κινήματος παλεύουμε ενάντια στην επιβολή αυτής της πολιτικής στην εκπαίδευση και την κοινωνία, ενδιαφερόμενοι όχι μόνο για τα αμιγώς φοιτητικά ζητήματα, αλλά και για τα προβλήματα που απασχολούν το νησί. Στηρίζοντας στην πράξη τους τοπικούς αγώνες (νοσοκομείο, κίνημα κατά των ΒΑΠΕ), συζητάμε αυτά τα θέματα και στα πλαίσια της κατάληψης μέσα στις σχετικές εκδηλώσεις. Θεωρούμε ότι μόνο μαζί, φοιτητές, εργαζόμενοι και άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες, όλα τα πληττόμενα κομμάτια αυτής της κοινωνίας, ενωμένοι μπορούμε να αντισταθούμε αποτελεσματικά στην υποτίμηση των ζωών μας και να κερδίσουμε ένα καλύτερο αύριο».
Γιώργος Παπαδάκης, Γιώργος Σαχίνης
