default-image

Βγαίνουμε από το τούνελ... αμ δε!

Απόψεις
Βγαίνουμε από το τούνελ... αμ δε!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η κυβέρνηση εδώ και ένα χρόνο επιμένει σε κάθε τόνο ότι νέα μέτρα (και ιδιαίτερα νέα οριζόντια μέτρα) δεν πρόκειται να ληφθούν. Ότι απλώς θα ολοκληρώσει τις απαιτήσεις του Μνημονίου 2 και από εκεί και πέρα η χώρα θα βγει από το τούνελ της ύφεσης, θα περάσει στην ανάπτυξη, θα σταματήσει να λαμβάνει περιοριστικά (άρα ΥΦΕΣΙΑΚΑ) μέτρα και περικοπές, δεν πρόκειται να θίξει περαιτέρω τα δικαιώματα και την (τρύπια, πλέον) τσέπη του Έλληνα πολίτη.

Εξάλλου πάνω σε αυτό το πλάνο βάσιζε την "ανάπτυξη". Διότι ανάπτυξη με υφεσιακά μέτρα ΔΕΝ γίνεται. Η κρίση στην ελληνική οικονομία έχει περάσει ήδη από το τέλος του 2010. Και εάν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα "προσαρμογής" (σε τι; στις νεοφιλελεύθερες εμμονές των Ευρωπαίων και στο ρόλο της Ελλάδας ως "φθηνής" χώρας που μας έχουν προδιαγράψει, σε αυτά "προσαρμοζόμαστε"), θα είχαμε επιστρέψει από τα μέσα του 2011 σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά με υφεσιακά μέτρα-χιονοστιβάδα, που στέγνωσαν την αγορά από ρευστό, έτσι ώστε όλο το μαρούλι να πηγαίνει στις τσέπες των πιστωτών, ΦΥΣΙΚΑ η ελληνική οικονομία έκανε παγκόσμιο ρεκόρ ύφεσης (-27% σε τέσσερα χρόνια). Ταυτόχρονα, διαλύθηκε η αγορά εργασίας, διαρρήχθηκαν εργασιακές σχέσεις, το σχετικό δίκαιο επανήλθε σε μεσαιωνικές νόρμες (όπως ήταν... στη δεκαετία του 1930 - μόνο οι μαζικές απολύσεις, η απαγόρευση απεργίας και το λοκ-άουτ δεν είχαν επιβληθεί και τώρα... έρχονται κι αυτές), ενώ μπήκε και "χοντρό χέρι" στο Δημόσιο, προκειμένου να πιεστούν και άλλο προς τα κάτω οι αμοιβές. Και να μην ξεχάσουμε και τις συντάξεις, που υπέστησαν πραγματική σφαγή, όχι μόνο στα πολύ υψηλά κλιμάκια (εκεί - να το πούμε - ήταν δικαιολογημένο, σε μια χώρα όπου ο εισαγωγικός μισθός το 2009 ήταν 750 ευρώ και ο μέσος μισθός λίγο πάνω από τα 1.000, ήταν γελοίο να έχουμε συντάξεις των 4 και 5 χιλιάδων ευρώ), αλλά και στα χαμηλότερα. Ακόμη και στις συντάξεις των 400 ευρώ, που δε φθάνουν ούτε για τα φάρμακα των συνταξιούχων - πολλώ δε μάλλον μετά τον υπερδιπλασιασμό της συμμετοχής του ασφαλισμένου - έβαλαν χέρι οι αθεόφοβοι!

Και νέα μέτρα

Όλα αυτά βεβαίως... πριν οι δανειστές επιμείνουν σε νέα οριζόντια μέτρα, τα οποία δεν προβλέπονται στο Μνημόνιο 2, βλέποντας ότι η φτωχοποίηση των Ελλήνων (βλ. "εσωτερική υποτίμηση") δεν έχει φτάσει στο σημείο που θα ήθελαν, δηλαδή (για να το πούμε απλά) παρότι μας επέβαλαν το πιο σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας που έχει επιβληθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν έχουμε μεταβληθεί σε Βουλγαρία.

Οπότε, οι άνθρωποι πιστοί στο πλάνο τους (όπως το είχαν εκφράσει μεταξύ των άλλων Σόιμπλε, Βαν Ρομπάι και ο... φίλος της Ελλάδας Γιουνκέρ), δηλαδή στο να "προσεγγίσει η Ελλάδα τις όμορες βαλκανικές χώρες", συνεχίζουν το... σφυροκόπημα.

Έχοντας την αγαστή συνεργασία των "αγορών", φυσικά. Οι οποίες "αγορές", για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, δεν είναι παρά τα αφεντικά των Ευρωπαίων "ηγετών" (βασικά υπαλληλίσκοι είναι οι άνθρωποι, νομίζετε ότι η Μέρκελ έχει καμιά πραγματική εξουσία; το πρόγραμμα που της επιβάλλουν τα αφεντικά της μάς επιβάλλει) που τους υπαγορεύουν, άλλωστε, τι ακριβώς να κάνουν. Και οι "αγορές" μόλις η ελληνική κυβέρνηση τόλμησε να ψελλίσει "εντάξει, παιδιά, τελειώσαμε με το μνημόνιο, δώστε κάνα ψίχουλο να ξεκινήσουμε, τα εφαρμόσαμε τα μέτρα, να, είδατε, 4 εκατομμύρια Έλληνες καταστήσαμε νεόπτωχους", πήραν το κνούτο και άρχισαν το ξύλο. Και που σε πονεί και που σε σφάζει. 8,5% το σπρεντ. Μετά... 9% το σπρεντ. Και 9,5% το σπρεντ. Και άντε να "βγεις στις αγορές", που τόσο πολύ ήθελε ο Αντώνης Σαμαράς, για να αποδείξει ότι "οι θυσίες του λαού δεν πήγαν στράφι". Φυσικά και "πήγαν στράφι".

Διότι οι "αγορές" και οι υποτακτικοί τους δεν έχουν χορτάσει αίμα. Θέλουν περισσότερο αίμα. Θέλουν περισσότερες "θυσίες". Θέλουν μισθούς όχι στα 500 ευρώ, αλλά στα 200. Κι ας μη φτάνουν ούτε για φαγητό, δεν τις ενδιαφέρουν τις "αγορές" αυτά. Τις "αγορές" τις απασχολούν τα κέρδη ΤΟΥΣ. Και τα κέρδη τους θα εξασφαλιστούν με μισθούς Βουλγαρίας και εργασιακές σχέσεις... Μποτσουάνας. Και με όλη την ελληνική αγορά στα χέρια 10-20 "παικτών" - κατά προτίμηση πολυεθνικών - και όχι χιλιάδων μικροεπαγγελματιών. Και με τους Έλληνες να δουλεύουν 12ωρα, 6ήμερα, με τον κατώτατο, κι ας υπάρχουν 1,4 εκατ. άνεργοι και ας έχουν μεταναστεύσει 250.000 άνθρωποι για να βρουν δουλειά.

Να το ξαναπώ: για τις "αγορές" και τους πολιτικούς που αυτές ελέγχουν υπάρχουν μόνο τα ΚΕΡΔΗ. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ούτε οικογένεια, ούτε έθνος, ούτε λαός, ούτε αξίες, ούτε πρόνοια, ούτε συμπόνια, ούτε τίποτε. Μόνο ΚΕΡΔΗ. Ό,τι εξασφαλίζει κέρδη είναι καλό, ό,τι δεν εξασφαλίζει κέρδη (πολλώ δε μάλλον ότι τα περιορίζει)... στο πυρ το εξώτερον!

Και που θα πάει αυτό;

Τουτέστιν, η ελληνική κυβέρνηση έφαγε... μεγαλοπρεπή σφαλιάρα, όταν τόλμησε να πιστέψει έστω και για μια στιγμή ότι ξέφυγε από το σφιχτό εναγκαλισμό των δανειστών και τα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης της Ελλάδας.

Και οι δανειστές κατέστησαν απολύτως ξεκάθαρο, και πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι η Ελλάδα ΟΦΕΙΛΕΙ να συνεχίσει να... τρώει ξύλο. "Δεν τελειώσαμε μαζί σας", μας λένε οι Ευρωπαίοι... "εταίροι" μας (άμα έχεις τέτοιους εταίρους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς, ε;). "Θα σας κάνομε Βουλγαρία, θέτε δε θέτε".

Το θέμα όμως είναι εμείς τι κάνουμε; Η κυβέρνηση επέλεξε τον εύκολο δρόμο - εκείνο που της υπαγορεύει η αστική τάξη της χώρας. Εκείνοι που έχουν το χρήμα και τη δύναμη και τα μέσα για να επιβάλλουν τη θέλησή τους στην κυβέρνηση. Και αυτοί επιμένουν "ευρώ ή τέφρα". Και οι Έλληνες θα πιούνε κι άλλο ένα εξαιρετικά πικρό ποτήρι, αποδεχόμενοι την περαιτέρω διάλυση του ασφαλιστικού (οι συντάξεις μετά το 2020 θα είναι... χαρτζιλίκι, όχι συντάξεις) και της αγοράς εργασίας (έρχονται τα λοκ άουτ και το δικαίωμα της απεργίας γίνεται... άπιαστο όνειρο) και πολλά-πολλά ακόμη.

Θα μου πείτε, ποιες είναι οι εναλλακτικές; Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα σκίσει τα μνημόνια; Αφήστε, τα έσκισε ο... Σαμαράς. Τι να σκίσει ο Τσίπρας; Τα... σκισμένα; Που πήγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο "City" για να δώσουν εχέγγυα καλής συμπεριφοράς στους εκπροσώπους των "αγορών" και να εξασφαλίσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία για να πάρουν την κυβέρνηση;

Είναι λίγο... ανέκδοτα όλα αυτά. Και ακόμη πιο μεγάλο ανέκδοτο το "καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας, έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ να σας σώσει".

Δυστυχώς, η εποχή των "σωτήρων" πέρασε. Η εποχή που καθόμασταν αραχτοί στους καναπέδες μας εξασφαλίζοντας ότι με την ψήφο μας μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια (άντε, κάθε τρία άμα είχαμε... αιφνιδιασμούς) θα περνάγαμε "ζάχαρη", τέλειωσε. Το πολιτικό προσωπικό δε θεωρεί ότι μας έχει ανάγκη - πιστεύει ότι με τον έλεγχο των πηγών πληροφόρησης μάς έχει στο τσεπάκι του έτσι ή αλλιώς. Είτε με τη μια, είτε με την άλλη έκφανσή του.

Η "νέα εποχή" απαιτεί άλλες λύσεις. Απαιτεί να πάρουμε όλοι μας, όλοι ΜΑΖΙ όχι ο καθένας ξεχωριστά, την τύχη μας στα χέρια μας και να απαιτήσουμε με όλες τις διαθέσιμες μορφές πάλης, να ακουστούμε, να γίνει το δικό μας θέλημα και όχι αυτό που απαιτούν οι "αγορές" ή ο κάθε κεφαλαιοκράτης.

Δύσκολο; Ναι, φυσικά και είναι δύσκολο. Για την ακρίβεια δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι δυσκολότερο απ' αυτό. Αλλά η εναλλακτική είναι εφιαλτική και το μέλλον κατάμαυρο. Σκεφτείτε το.

Γιώργος Ψαρουλάκης

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News