default-image

Εφιάλτης στο δρόμο με τις... καστανιές

Απόψεις
Εφιάλτης στο δρόμο με τις... καστανιές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Και κάπως έτσι αρχίζει ο εφιάλτης στο δρόμο με τις... καστανιές (έτσι, για να μη φανεί αμερικανιά η αναφορά στο κλασικό θρίλερ "Ο δρόμος με τις λεύκες" και να έχουμε και ένα Greek στοιχείο προσαρμοσμένο στα της εποχής). Οι θερμοκρασίες καταποντίζονται, ο αέρας λυσσομανά, τα μάλλινα μετατρέπονται σε... στρώσεις και καθώς το κρύο γίνεται όλο και πιο τσουχτερό και οι ζεστές σκέψεις παγώνουν πριν προλάβουν να σχηματιστούν στον ταλαίπωρο εγκέφαλο, που έχει βομβαρδιστεί με τα μύρια όσα.

Του Σταύρου Μουντουφάρη

Και η ερώτηση των «one million dollars», που λένε και οι Αμερικανοί στα τηλεπαιχνίδια τους (ε, και να τα 'χαμε τα one million dollars!), είναι πώς θα ζεσταθεί το ταλαίπωρο κορμάκι μας. Δε λέω, εναλλακτικές υπάρχουν μπόλικες, αλλά όλες κοστίζουν. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Άντε να τη βγάλεις τόσους μήνες που έρχονται με το έξτρα "μάλους" της θέρμανσης, που γκρεμοτσακίζει ό,τι είχε απομείνει όρθιο από τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Η πρακτική του ύπνου από νωρίς-νωρίς μέσα στις κουβερτούλες φαντάζει ως η πιο ανέξοδη, με το πρωινό ξύπνημα στην παγωνιά συνώνυμο του χειρότερου εφιάλτη για τους κρυουλιάρηδες. Και βεβαίως συνοδευόμενη από ενδιαφέρουσα παρέα - πάντα με βασικό στόχο την ανάλυση της πολιτικής επικαιρότητας και βαθυστόχαστες αναλύσεις για το γεωπολιτικό γίγνεσθαι κάτω από τις κουβέρτες. Πού αλλού θα μπορούσε να πάει άραγε το μυαλό σας; Μα φυσικά εκεί... Τελεία, παράγραφος, πάμε παρακάτω.

Μεταφορικά φυσικά, καθότι δεν πάμε πουθενά. Ούτε για ένα σαββατοκύριακο στα χιόνια, καθότι βενζίνη, φαγητό, καφές κ.λπ., και δη για μια οικογένεια, δεν τα σηκώνει πλέον «του Έλληνα ο τράχηλος», καθάπερ λέγει και ο ποιητής. Ούτε πάμε παρακάτω και ως χώρα, καθώς, παρά τα εκ του αντιθέτου λεγόμενα, αυτό το έρμο το φως στο βάθος του περίφημου τούνελ δεν το βλέπω. Μοιάζει σαν το αχνό φως από τα σπίρτα του περίφημου κοριτσιού, που γέννησε η πένα του Άντερσεν, που το κάνει ανάμνηση ο βοριάς. Το μόνο που απομένει για λίγη ζεστασιά είναι όνειρα μακρινά, τροπικά, κάτω από ένα φοίνικα, στον Ινδικό ή τον Ειρηνικό, πάντα γύρω από τον Ισημερινό, με τη μυρωδιά της θάλασσας και του αντηλιακού να συναγωνίζεται εκείνη σπάνιων λουλουδιών και δέντρων. Άλλωστε, τα όνειρα (ακόμα) δεν αναφέρονται στη φορολογική δήλωση, δε φορολογούνται (ακόμα) και δε ζητείται "πόθεν έσχες" για την παρουσία τους στους νευρώνες του εγκεφάλου. Εκτός και αν κάτι τέτοιο περάσει με τη μορφή ρήτρας στο Memorandum 2 (το σίκουελ), ή όπως αλλιώς και αν ονομάζεται αυτό.

Το βασικό ζητούμενο, βεβαίως-βεβαίως, του πώς θα ζεσταθούμε το χειμώνα παραμένει ως τέτοιο, παρά τις σκέψεις για διάφορες εναλλακτικές που προσπαθούν να το υποκαταστήσουν, και μας βλέπω να πυκνώνουμε τις επισκέψεις σε φίλους, γνωστούς, ακόμα και τους παλιούς ή ξεχασμένους, συγγενείς και παλιές ξεχασμένες... αγάπες, υπό τον όρο να διαθέτουν τζάκι (και βεβαίως να το ανάβουν και να μην το έχουν διακοσμητικό). Αφήστε δε που υποψιάζομαι ότι από τα must της φετινής χρονιάς (πόσο μ' αρέσει η ελληνική γλώσσα σας το έχω πει;) θα είναι στις επισκέψεις στα σπίτια να μην κρατάμε ως δώρο γλυκά ή ποτά, αλλά καυσόξυλα! Είναι και της μόδας, και το δώρο που θα εκτιμηθεί υπέρ το δέον. Δε διαφωνείτε φαντάζομαι; Όπως και αν έχει, ο χειμώνας πέρασε το κατώφλι της ζωής μας και μάλιστα με τσαμπουκά και μας έβαλε απότομα με το ζόρι σε κρύες μελαγχολικές υπαρξιακές αναζητήσεις. Και εγώ που δεν αντέχω το χειμώνα, παρά μόνο υπό τον όρο ενός σαλέ στην Ελβετία ή κάπου εκεί κοντά, με το προσωπικό σπα, τη σάουνα, το χαμάμ και τη θερμαινόμενη πισινούλα, μετράω μέρα τη μέρα μέχρι να φύγει ο Νοέμβρης, άντε μετά να φάμε και το Δεκέμβρη, να αντέξουμε μέχρι το Γενάρη, να κάνουμε λίγη ακόμα υπομονή ως το Φλεβάρη (που είναι και κουτσοφλέβαρος, ως παρηγοριά), και να έρθει επιτέλους ο Μάρτιος να σκάσει λίγο το χειλάκι μας. Άντε, καλό χειμώνα σε όλους, καλή υπομονή και άμα βρείτε καμιά καλή ιδέα για θέρμανση (πλην όσων κατέθεσα - με μηδενικό επιτόκιο) σφυρίξτε μου.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News