Η οριοθέτηση των ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου είναι πλέον στο κοινό πρόγραμμα των τριών χωρών ως όραμα. Η συμφωνία του Καΐρου ανοίγει διάπλατα το δρόμο για τις επίσημες υπογραφές των οριοθετήσεων μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, αλλά βέβαια και την επέκταση της ήδη υπάρχουσας συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου, έτσι ώστε οι τρεις ΑΟΖ να αγγίζουν το τριπλό σημείο επαφής δίχως καμία εξαίρεση. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε και την ύπαρξη του Καστελλόριζου ως σύμπλεγμα, αφού αυτό εξασφαλίζει το τριπλό σημείο.
Του Νίκου Λυγερού
Επίσης αυτό το πλαίσιο δίνει την πρακτική δυνατότητα εκμετάλλευσης και αξιοποίησης της λεκάνης Ηροδότου, η οποία διαθέτει τεράστια στρατηγικά αποθέματα υδρογονανθράκων. Έτσι οι τρεις χώρες μπαίνουν πλέον σε πρακτική εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας και μάλιστα μέσα σ' ένα συμμαχικό πλαίσιο που ενισχύει τις γεωοικονομικές μας σχέσεις μέσω της τοποστρατηγικής της έννοιας της ΑΟΖ.
Με αυτό το εργαλείο βοηθούμε και τη σταθερότητα της περιοχής, αλλά και την επενδυτική ελκυστικότητά της, αφού οι πετρελαϊκές εταιρείες αποφεύγουν παραδοσιακά αμφισβητούμενες περιοχές για να μην υποστούν το οικονομικό κόστος της όποιας θεσμικής καθυστέρησης. Με αυτή τη τριπλή συμφωνία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα για όλους και δεν έχουμε πια ανάγκη να περιμένουμε με ένα παθητικό τρόπο τις εξελίξεις, αφού αυτές προέρχονται από τις ίδιες μας τις πράξεις.
Η Κύπρος δεν είναι πια μόνη και παρόλο που υπάρχουν οι αναμενόμενες αμφισβητήσεις η κυπριακή ΑΟΖ παραμένει ο συνδετικός κρίκος σε αυτό το ευρω-αφρικανικό πεδίο δράσης.
