Δεν είναι μόνον το καθεστώς των δωσίλογων που για τρίτη χρονιά, από το πραξικόπημα των αρχών Νοεμβρίου 2011, εορτάζει με κιγκλιδώματα, απουσία λαού και παρουσία στρατού προσκυνημένου την επέτειο των ηρώων της 28ης Οκτωβρίου 1940, χωρίς τα βουνά να αντηχούν με την κραυγή, εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα. Δεν είναι μόνον ο απίστευτος εξευτελισμός ενός λαού γερόντων, ενός στρατού οπερέτας, που σέρνονται από τις καθημερινές αυξομειώσεις του ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων ΕΝΦΙΑ. Είναι η πλήρης εξαφάνιση από τον ελληνικό ορίζοντα, από τον Όλυμπο μέχρι τη Σπάρτη, έστω και κάποιας σκιάς ηρώων.
Του Δημήτρη Κιτσίκη
Τις προάλλες, μέσα στην πνευματική και ηθική έρημο της αθηναϊκής κοινωνίας των περισπούδαστων αναλύσεων των καθηγητών των τριτοκοσμικών ελληνικών πανεπιστημίων, περί εξωτερικού κινδύνου, κυκλοφόρησε βιβλίο μου 470 σελίδων από τις εκδόσεις Ηρόδοτος, με τίτλο "Περί Ηρώων: Οι ήρωες και η σημασία τους για τον σύγχρονο ελληνισμό", στο οποίο έγραφα τα παρακάτω:
Τούτο το βιβλίο είναι μία κραυγή αγωνίας, απαιτώντας από όσους ακόμη είναι ζωντανοί να επαναφέρουν τον ήρωα στη ζωή μας, να τον σηκώσουν ψηλά επάνω στην ασπίδα. Η ανθρωπότης βλέπει το ελληνικό αίμα να χύνεται και τα νιάτα της να προσπαθούν να το αντικαταστήσουν με το πλαστικό αίμα των ψευδώς αποκαλουμένων ηρώων του θεάματος και του γηπέδου και το παραισθησιογόνο της ηρωίνης. Εγκληματίες βουλευτές, εγκληματίες νομοθέτες, εγκληματίες λογιστές, εγκληματίες δημοκράτες, τα νιάτα του πλανήτου σας ξερνούν. Ξερνούν τα ανθρώπινα δικαιώματά σας, ξερνούν την αιματοβαμμένη με χρήματα ελευθερία σας, δεν αναγνωρίζουν τους νόμους σας και αναζητούν την πνευματική ελευθερία του Χριστού μέσω της υποταγής στον ήρωα. Ηρακλής, Θησεύς, Αχιλλεύς, τα απελπισμένα νιάτα σας αναζητούν. Δεν ήταν η σωματική ρώμη, ούτε η πολιτική εξουσία που σας ανεβίβαζαν στο επίπεδο των θεών, αλλά η πνευματική αρτιότητα. Ήρως είναι λέξη ελληνική».
Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με άρτο, χρειάζεται ήρωα. Χρειάζεται ιστορία, δηλαδή προγόνους. Όλυμπο, ήρωες θεόπνευστους. Ηρωλατρεία λοιπόν! Στην ομηρική εποχή η ηρωλατρεία ήταν θρησκεία.
Μοναδική ευχή μας είναι να μην ξαναζήσουμε ποτέ αυτόν τον εξευτελισμό. Έναν στρατό ψυχολογικά ανύπαρκτο να παρελαύνει οπίσω από κιγκλιδώματα, αποσπασμένο από το λαό που θα έπρεπε να είναι η μοναδική του δύναμη: Στρατός και λαός με τεντωμένη γροθιά κατά δωσίλογων για λαοκρατία.
