Αρνητική έκπληξη προκάλεσαν οι τοποθετήσεις του Γιάννη Αναστασίου με το σφύριγμα της λήξης του αγώνα στη Λεωφόρο και τη σπουδαία νίκη του ΟΦΗ. Ο εκνευρισμός του ήταν διάχυτος όχι μόνο στα λόγια του αλλά και τη γενικότερη παρουσία του.
Μπορούμε να αντιληφθούμε ότι οι ήττες φέρνουν εκνευρισμό, όμως καλό είναι ένας προπονητής να κρατάει την ψυχραιμία του για να μην εκτίθεται δημόσια. Η άποψή του για το αντιποδόσφαιρο του ΟΦΗ δε δίνει άλλοθι στην ομάδα του, που κινήθηκε στη μετριότητα προκαλώντας την αγανάκτηση των οπαδών της μετά το τέλος του αγώνα.
Ο κ. Αναστασίου θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του για την απογοητευτική φετινή εικόνα του Παναθηναϊκού και να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν όπως είχε (και δικαίως) αναλάβει το μερίδιο της περυσινής επιτυχίας της ομάδας του. Η στάση του και ο καταλογισμός ευθυνών για την ήττα, στον τρόπο που αγωνίστηκε ο ΟΦΗ, δείχνουν μικροπρέπεια, αν μη τι άλλο... Πόσω δε μάλλον όταν έχει περάσει από την ομάδα του Ηρακλείου, στην οποία μάλιστα και καθιερώθηκε (αν δε με απατά η μνήμη μου) ως ποδοσφαιριστής.
Ένας άνθρωπος-προπονητής που έμοιαζε να έχει ένα χαμηλό προφίλ που διαφοροποιήθηκε άρδην τόσο με τις περσινές όσο και τις φετινές του δηλώσεις δείχνοντας απρέπεια και ασέβεια στον ΟΦΗ. Κρίμα!
Και σημειωτέον! Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο θέαμα. Και καλώς ή κακώς ο σκοπός κάποιες φορές αγιάζει τα μέσα. Και ναι όταν το ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα θα παίξεις αμυντικά, θα παίξεις και αντιποδόσφαιρο. Το αποτέλεσμα μετράει, και το σκορ έληξε με 2-1 υπέρ του ΟΦΗ. Η ομάδα του Ηρακλείου δεν αμύνθηκε μόνο, πέτυχε και δύο γκολ, με τον Παναθηναϊκό να βρίσκει το δρόμο προς τα δίχτυα χάρη στην... πλάτη του Τριποτσέρη.
Και ερχόμαστε στην άλλη πλευρά, με τον Τζενάρο Γκατούζο να εκπλήσσει και πάλι. Με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει έφτασε στο σημείο να ζητήσει συγνώμη, ως δεν όφειλε βέβαια, επειδή οι παίκτες του επεδίωξαν να κρατήσουν το αποτέλεσμα κάνοντας καθυστερήσεις. Όπως συνέβαινε, συμβαίνει και θα συμβαίνει στο ποδόσφαιρο παγκοσμίως. Ή μήπως όχι; Ο Ιταλός έδειξε μεγαλοπρέπεια και σε αυτήν την περίπτωση, κάτι που δεν συνηθίζεται στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Φανέρωσε το μέγεθός του ως άνθρωπος και κυρίως ως ποδοσφαιρική προσωπικότητα, από την οποία καλό είναι οι νεότεροι να διδαχτούν, όσο έχουμε τη χαρά και την τιμή να τον έχουμε στη Σούπερ - κατά τα άλλα - Λίγκα μας!
Της Μαρίας Πετρούτσου
