Κινούνται καθημερινά στα πιο κεντρικά σημεία της πόλης και η παρουσία τους για πολλούς μπορεί να περνάει απαρατήρητη. Σπίτι τους έχει γίνει κάθε πεζοδρόμιο ή πλατεία που τους φιλοξενεί ακόμη και τις νύχτες, αφού η ζωή δεν τους άφησε άλλα περιθώρια. Οι άστεγοι του Ηρακλείου καθημερινά δίνουν ραντεβού στο σημείο απ' όπου παίρνουν το μεσημεριανό τους... Και μετά συνεχίζουν πάλι τη μοναχική τους πορεία στο περιθώριο της πολύβουης ζωής της πόλης.
Video Platform Video Management Video Solutions Video Player
Άλλες δύο περιπτώσεις ανθρώπων μοναχών, που προσπαθούν να σταθούν όρθιοι, φιλοξενούμε σήμερα, περιγράφοντας στο ρεπορτάζ μας το δράμα τους.
Πρόκειται για τον κ. Γρηγόρη Κανάκη και τον κ. Μιχάλη. Μεταξύ τους γνωρίστηκαν στα σκαλοπάτια του Ιδρύματος Καλοκαιρινού, όπου καθημερινά, παρέα με δεκάδες άλλα άτομα, περιμένουν για το μεσημεριανό τους φαγητό. Η ζωή τους δύσκολη, όπως εξηγούν. Ο 63 ετών κ. Μιχάλης επί δύο χρόνια κοιμάται μέσα στο αυτοκίνητό του, ό,τι του απέμεινε από τη μικρή περιουσία που είχε και από τη ζωή του πριν από την οικονομική κρίση.
«Η αξιοπρέπειά μου δε μου επιτρέπει να διακονεύω. Αλλιώς είχα μάθει να ζω. Όμως η ζωή αλλιώς μου τα έφερε. Δούλευα στα φορτηγά πολλά χρόνια και έβγαζα το ψωμί μου. Σήμερα, δυστυχώς, βρίσκομαι σε αυτήν την κατάσταση», μας λέει απελπισμένος.
Έξω από το Κέντρο Αστέγων στη Νέα Αλικαρνασσό, όπου έχει παρκάρει το όχημά του, η ζωή του περνάει ανάμεσα στους υπόλοιπους άστεγους του Ηρακλείου.
«Στεναχωριέμαι για όλη αυτή την κατάσταση, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι να αλλάξω τα πράγματα με αυτήν την τροπή που έχουν πάρει τώρα», προσθέτει, με την απόγνωση ζωγραφισμένη στο βλέμμα του.
Ο Γρηγόρης, από την άλλη, στα 43 του χρόνια και μετά από μακρά θητεία στα καράβια, ζει με τα λιγοστά του υπάρχοντα σε ένα σάκο, τον οποίο αφήνει στα παγκάκια μέχρι να νυχτώσει.
«Ξέρουν ότι τα αντικείμενα αυτά είναι δικά μου και δεν τα πειράζουν. Μ' αγαπάει ο κόσμος και όσο μπορεί με βοηθάει. Έτσι ζω. Προσπαθώ να μη φοβάμαι που αναγκάζομαι να περιπλανιέμαι στο δρόμο και να κοιμάμαι όπου βρω. Όμως το βράδυ γίνονται πολλά», μας λέει. Τους τελευταίους μήνες κοιμάται στο αίθριο της Λότζιας. Ο ύπνος του, όπως περιγράφει, είναι πια ταυτισμένος με το ρολόι της πόλης. Κοιμάται όταν η πόλη ηρεμεί... Και ξυπνάει όταν η πόλη αρχίζει και εκείνη να... ανοίγει τα μάτια της, σχεδόν το χάραμα.
Θα τους πληρώνει τα έξοδα για ένα χρόνο: Ο Δήμος θα "υιοθετήσει" 70 οικογένειες
Θα μπορούσαν όμως άραγε οι άνθρωποι αυτοί, μαζί με άλλους στην ίδια δύσκολη κατάσταση, να βοηθηθούν σε τέτοιο βαθμό... που να αλλάξει ριζικά η ζωή τους; Αυτήν την προσπάθεια, που αποσκοπεί στο να καλυφθούν οι ανάγκες ανθρώπων που έχουν χάσει την ελπίδα τους, καταβάλλει ο Δήμος Ηρακλείου, που διεκδικεί την ένταξη σε πρόγραμμα "υιοθεσίας" επί της ουσίας 70 οικογενειών, στις οποίες θα πληρώνει σπίτι, τροφή και έξοδα για ένα χρόνο, επικεντρώνοντας παράλληλα και στην επανένταξη ατόμων στην αγορά εργασίας, μετά από χρόνια ανεργίας.
«Θα είναι ένα πρόγραμμα, το οποίο θα περιλαμβάνει την εξυπηρέτηση όλων των καθημερινών αναγκών των ανθρώπων αυτών. Ανάγκες όπως η σίτισή τους, ο ρουχισμός τους, τα πάγια έξοδά τους. Παροχές που σίγουρα είναι πολύ σημαντικές για εκείνους. Τους δίνουμε ένα κίνητρο να παλέψουν για την ίδια τους τη ζωή», είπε η αρμόδια αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Αθηνά Σπανάκη-Κοχιαδάκη αναφορικά με τις κινήσεις κοινωνικής πολιτικής του Δήμου.
Όπως μάλιστα σημειώθηκε, το ύψος του προγράμματος φτάνει τις 700 χιλιάδες ευρώ. Η πρόβλεψη για τα άτομα αυτά είναι, εκτός από το σπίτι, τα κοινόχρηστα και τις πάγιες και καθημερινές ανάγκες, σε ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό να βρεθεί και εργασία. Έτσι, με το παραπάνω πρόγραμμα οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να ελπίζουν πως οι μέρες που έρχονται θα είναι καλύτερες από αυτές που έχουν περάσει μέχρι τώρα.
Της Ράνιας Μωραΐτη
