Η παρουσία μεγάλου αριθμού αδέσποτων και στην Κρήτη αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα με πολλές διαστάσεις, που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται αποσπασματικά και με μεμονωμένες ενέργειες. Άλλωστε, το βασικότερο ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι κάτοχοι δεσποζόμενων ζώων αντιμετωπίζουν το θέμα.
Αυτό τονίζει ο κτηνίατρος Μανόλης Σουρανάκης, που, μιλώντας στη "Ν.Κ.", επισημαίνει ότι το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει και εντείνεται, παρά τις φιλότιμες και πολύχρονες προσπάθειες των Φιλοζωικών Σωματείων, των κτηνιάτρων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Μάλιστα, ανέφερε το παράδειγμα του Δήμου Ηρακλείου, ο οποίος, αν και ασχολείται επί 10 συναπτά έτη με το ζήτημα, με σοβαρές προσπάθειες και παρά τις δυσκολίες, έχει στειρώσει αρκετές χιλιάδες σκυλιά, κάτι που όμως δεν έλυσε το πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει και για τις φιλότιμες προσπάθειες που επίσης γίνονται από τα φιλοζωικά σωματεία, όπως επισημαίνει ο κ. Σουρανάκης.
«Αυτό σημαίνει ή ότι ο γιαλός είναι στραβός ή ότι στραβά αρμενίζουμε», συμπληρώνει χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος υπογραμμίζει πως θα πρέπει να επικεντρωθούν οι αρμόδιοι περισσότερο στη ρίζα του προβλήματος και να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην εκπαίδευση, στην καταγραφή, στη σήμανση και στις στειρώσεις των ιδιόκτητων ζώων. «Θα πρέπει να γίνουμε πιο υπεύθυνοι οι ιδιοκτήτες. Δεν έχουμε δικαίωμα με την ανευθυνότητά μας να δημιουργούμε τεράστια προβλήματα οικονομικά, πολιτισμικά, προβλήματα στον τουρισμό και σε αυτά τα ίδια τα ζώα που τίποτα δε φταίνε».
Ο κ. Σουρανάκης τόνισε πως θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της Παγκόσμιας Εταιρείας για την Προστασία των Ζώων, που από κοινού κατέστρωσαν πρόγραμμα αντιμετώπισης του υπερπληθυσμού των σκύλων και των γατιών. Γι' αυτό προτάθηκε ο συνδυασμός των παρακάτω πέντε μέτρων: Εκπαίδευση, ταυτοποίηση και καταγραφή, νομικό πλαίσιο και εφαρμογή, στείρωση και υγιεινή του περιβάλλοντος.
«Κανένας φορέας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία σε όλα αυτά τα προβλήματα κι έτσι είναι αναγκαίο να υπάρχει συνδυασμένη προσέγγιση που να περιλαμβάνει κυβερνήσεις, τοπικές Αρχές, φιλοζωικές οργανώνεις, κτηνιάτρους, κτηνοτροφικούς συλλόγους και κυνηγετικούς συλλόγους. Όλοι έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο. Σε μερικές περιπτώσεις η στείρωση έχει διαφημιστεί ως η απόλυτη λύση και είναι φυσικό αυτό να μην είναι σωστό. Σε περιοχές της νότιας Ευρώπης διεθνείς φιλοζωικές οργανώσεις πιέζονται από τουρίστες να δώσουν άμεση λύση. Ομάδες κτηνιάτρων έχουν αποσταλεί από το εξωτερικό να στειρώσουν οτιδήποτε κινείται (συχνά χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους τοπικούς κτηνιάτρους).
Ο μόνος τρόπος για μακροπρόθεσμη επιτυχία είναι να αναλάβει το έργο η τοπική κοινωνία. Αυτό ίσως απαιτεί κάποια εκπαίδευση ή απλώς να αλλάξουν οι απόψεις», όπως αναφέρει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Για τους εθελοντές
Ωστόσο, την ίδια ώρα ο κ. Σουρανάκης κατευθύνει τα βέλη του και στην επίσκεψη διαφόρων ομάδων κτηνιάτρων από το εξωτερικό που έρχονται και πραγματοποιούν μαζικές στειρώσεις ζώων σε διάφορες περιοχές της χώρας. Πριν από λίγες μέρες μια τέτοια ομάδα εθελοντών κτηνιάτρων από τη Γερμανία ήρθε στην Κρήτη και πραγματοποίησε στείρωση αδέσποτων στο Καλαμάκι της Μεσαράς. Μια διαδικασία που, όπως υποστηρίζει ο κ. Σουρανάκης, είναι παράνομη.
«Όλη αυτή η δραστηριότητα δε βοηθά στην επίλυση του προβλήματος, προάγει τη λογική της ανεύθυνης ιδιοκτησίας. Αλλά συν τοις άλλοις είναι παράνομη. Σύμφωνα με την παράγραφο 11 του άρθρου 9 του Νόμου 4039 του 2012, οι στειρώσεις από αλλοδαπούς εθελοντές κτηνιάτρους μπορούν να γίνονται αφού οι κτηνίατροι αυτοί συγκεντρώνουν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη νόμιμη άσκηση του κτηνιατρικού επαγγέλματος στην Ελλάδα, σύμφωνα με την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία.
Οι στειρώσεις αυτές μπορεί να πραγματοποιούνται σε χώρους που έχουν την προβλεπόμενη άδεια και οι κτηνίατροι αυτοί πρέπει να είναι ασφαλισμένοι».
Στειρώσεις σε σπίτι: Εν αγνοία της υπηρεσίας
Και ο κ. Σουρανάκης συμπληρώνει: «Στην προκειμένη περίπτωση τι από τα παραπάνω τηρήθηκε; Όλα έγιναν εν αγνοία της κτηνιατρικής υπηρεσίας και του κτηνιατρικού συλλόγου. Μια απλή άδεια του Δήμου που μετατρέπει το σπίτι κάποιας κυρίας σε κτηνιατρείο δεν καλύπτει αυτή τη δραστηριότητα. Πέρα όμως από αυτό, επειδή για την πραγματοποίηση όλης αυτής της διαδικασίας δαπανώνται κάποια χρήματα και δεν είναι αφιλοκερδώς, γιατί τα χρήματα αυτά να μη δίδονται για την εκπαίδευση Ελλήνων κτηνιάτρων, μεταπτυχιακών φοιτητών της Μαιευτικής Κλινικής Σαρκοφάγων του ΑΠΘ.
Όπως υπογραμμίζει, εξάλλου, ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος για να συμβάλει στην προσπάθεια αντιμετώπισης του τεράστιου προβλήματος των αδέσποτων έχει δημιουργήσει ομάδα εθελοντών κτηνιάτρων, η οποία επισκέπτεται διάφορες περιοχές της χώρας, κατόπιν προσκλήσεως των τοπικών δήμων, και προβαίνει στη στείρωση αδέσποτων ζώων, τηρουμένων όλων των απαιτήσεων που προβλέπει ο νόμος, αλλά και η κτηνιατρική επιστήμη, η ασφάλεια και ο σεβασμός των ζώων αυτών».
της Ιωάννας Βλαχάκη
