Μία από τις καλύτερες τουριστικές σεζόν όλων των ετών φτάνει προς το τέλος της και οι πανηγυρισμοί της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Τουρισμού καλά κρατούν. Κι όμως! Χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι παραμένουν απλήρωτοι! Κάποιοι από την περίοδο ακόμη του καλοκαιριού του 2013. Τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα από τουρίστες, αλλά δεν πληρώνουν τράπεζες και εργαζόμενους. Πόσο στέρεο είναι το έδαφος κάτω από τα πόδια του ελληνικού τουρισμού;
Του Θανάση Μαυρίδη (capital.gr)
Είναι πολύ δύσκολο να πούμε πόσα ακριβώς είναι τα δεδουλευμένα που οφείλει ο ξενοδοχειακός κλάδος στους εργαζόμενούς του. Το ρεπορτάζ υποστηρίζει ότι οι περισσότερες ξενοδοχειακές μονάδες έχουν πράγματι πρόβλημα. Μπορεί ο αριθμός των τουριστών να έχει αυξηθεί, αλλά οι τουρίστες ξοδεύουν λιγότερα απ' ό,τι στο παρελθόν.
Το άλλο πρόβλημα έχει να κάνει με τα δάνεια του παρελθόντος. Η ανέγερση νέων μονάδων έγινε με τραπεζικό δανεισμό, σε άλλες εποχές, με άλλα δεδομένα και με άλλα επιτόκια. Τα δάνεια εκείνα έχουν γίνει στις περισσότερες περιπτώσεις "κόκκινα δάνεια". Οι τράπεζες δεν έχουν χρήματα να δανείσουν τις υγιείς επιχειρήσεις του κλάδου κι έτσι ακόμη και οι υγιείς τραυματίζονται χρόνο με τον χρόνο από την έλλειψη ρευστότητας. Η απουσία κεφαλαίων αναγκάζει τους ξενοδόχους να ρίχνουν τις τιμές τους και να πιέζουν τα έσοδά τους. Αν κάποιος βρισκότανε σε αδυναμία να πληρώσει πέρυσι, πως θα το κάνει φέτος με τα έσοδά του να είναι χαμηλότερα;
Πριν από μερικούς μήνες είχε συζητηθεί ένα σχέδιο της Τράπεζας της Ελλάδος για μετοχοποίηση μέρους των δανείων στις βιώσιμες μονάδες, ώστε αυτές να μπορέσουν να αυξήσουν τα έσοδά τους και να εξασφαλίσουν μία σταθερότερη πορεία. Και σε ό,τι αφορούσε τις μη βιώσιμες επιχειρήσεις (λόγω του υπερβολικού ύψους των μη εξυπηρετούμενων δανείων τους), το σχέδιο προέβλεπε να περάσουν στον πλήρη έλεγχο των τραπεζών και να πουληθούν στη συνέχεια σε ιδιώτες. Απαλλαγμένες, φυσικά, από το μεγαλύτερο μέρος των δανείων τους.
Είναι μία λύση. Αν υπάρχουν κι άλλες προτάσεις, δεν έχουν παρά να παρουσιαστούν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι χρειάζεται να γίνει κάτι άμεσα για τον κλάδο, πριν αυτός καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος. Μία κακή συγκυρία είναι αρκετή για να οδηγήσει σε πλήρη αδιέξοδο όλο τον κλάδο. Καλές και κακές επιχειρήσεις, βιώσιμες και μη βιώσιμες. Οι εργαζόμενοι που παραμένουν απλήρωτοι από το 2013 είναι το καμπανάκι που μας προειδοποιεί για την πραγματική κατάσταση που κρύβεται πίσω από τα πανηγύρια.
Η ανεργία είναι η μία πλευρά του δράματος. Η άλλη πλευρά είναι η απλήρωτη εργασία. Κι αν έχει πρόβλημα ο τουρισμός με τα... αλλεπάλληλα ρεκόρ, τι να πουν άλλοι κλάδοι που έχουν όλους τους καιρούς εναντίον τους; Τα πραγματικά ποσοστά της ανεργίας είναι πολύ υψηλότερα και δύσκολα μετρήσιμα. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι κάποιος που προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν (διότι αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα) είναι εργαζόμενος. Άνεργος είναι και δεν του το έχουν ακόμη πει.
Ο ΣΕΤΕ έχει επεξεργασμένες θέσεις για το τι πρέπει να συμβεί. Παράγοντες του τουρισμού μιλάνε ανοικτά για τα προβλήματα και υποστηρίζουν ότι η κατάσταση θα αρχίζει να ισορροπεί αφού ξεπεράσουμε τα 25 εκατομμύρια τουρίστες. Η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί αν οι τράπεζες αποφασίσουν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό των κόκκινων δανείων. Αν συνεχίσουμε, πάντως, να μην βλέπουμε το πρόβλημα κατάματα, κινδυνεύουμε να ζήσουμε μία αληθινή πανωλεθρία σε έναν κλάδο που λέμε ότι πάνω του στηρίζουμε πολλά, επειδή έχουμε σε αυτόν συγκριτικό πλεονέκτημα. Έτσι πιστεύουμε. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός!
